We mogen geen Palestijnse kinderen doden om Israëlische kinderen te beschermen

De crisis in het Midden-Oosten is een lastige test voor onze menselijkheid. En het Westen doet het momenteel niet goed.

Dat we grootschalige bombardementen op de Gazastrook en een grondinvasie accepteren, suggereert dat Palestijnse kinderen voor ons minder belangrijke zijn, gedevalueerd door hun associatie met Hamas. Bedenk dat volgens het Gazaanse ministerie van Volksgezondheid al meer dan 1.500 kinderen zijn gedood en dat in slechts twee weken tijd ongeveer een derde van de huizen in Gaza is verwoest of beschadigd. En dit is nog maar het begin.

Koste wat het kost

De Israëli’s zijn gebroken door het terrorisme van Hamas, een aanval die voor hen als een existentiële bedreiging aanvoelt en hun vastberadenheid verklaart om de groep koste wat het kost uit te schakelen. De angst in Tel Aviv is voelbaar, hoe vredig het er ook lijkt. Ondertussen is Gaza de hel op aarde, en het wordt nog veel erger.

De VS hebben de mond vol van principes, maar ik vrees dat president Biden een hiërarchie van mensenlevens heeft verankerd in het officiële Amerikaanse beleid. Hij heeft zijn verontwaardiging uitgesproken over de massamoord op Israëli’s, maar heeft niet even duidelijk gesteld dat Palestijnse levens er evenzeer toe doen. En het is niet altijd duidelijk of hij nu achter Israël als land staat of achter Benjamin Netanyahu, die al lange tijd een obstakel voor vrede vormt.

Wat moeten we denken van de oproep van de regering Biden om 14 miljard dollar extra steun te geven aan Israël én voor humanitaire hulp voor de Palestijnen? Verdedigingswapens voor Israëls Iron Dome-systeem zouden zinvol zijn, maar is het de bedoeling dat we meebetalen aan humanitaire hulpverlening om het bloed op te ruimen dat deels door onze wapens is veroorzaakt?

Wat moeten we Iyad Abu Karsh vertellen, een arts in Gaza die zijn vrouw en zoon verloor bij een bombardement en daarna zijn gewonde tweejarige dochter moest behandelen? Hij had niet eens tijd om voor zijn nichtje of zus te zorgen, want hij moest zich bezighouden met de lichamen van zijn dierbaren. “Ik heb nu geen tijd om te praten”, zei hij per telefoon tegen een collega van The New York Times, zijn stem trillend. “Ik wil ze gaan begraven.”

In zijn toespraak donderdag riep Biden de VS op om Oekraïne en Israël, twee naties die worden aangevallen door vijanden die erop uit zijn ze te vernietigen, krachtdadig te steunen. Dat is redelijk. Maar stel dat Oekraïne op de Russische oorlogsmisdaden zou reageren door een Russische stad te belegeren, tot stof te bombarderen en van water en elektriciteit af te sluiten. Ik betwijfel of wij Amerikanen dan de schouders zouden ophalen en zeggen: “Nou, Poetin is ermee begonnen. Jammer voor die Russische kinderen, maar ze hadden ergens anders geboren moeten worden.”

Moreel blind

Omdat de aanvallen van Hamas zo gruwelijk waren en herinnerden aan pogroms en de Holocaust, hebben ze in Israël geleid tot een enorme vastberadenheid om Hamas uit te roeien, welke menselijke tol dit ook moge eisen. “We zullen Gaza onbewoonbaar maken”, verklaarde Giora Eiland, een voormalig hoofd van de Israëlische Nationale Veiligheidsraad. “Er is geen andere optie om de veiligheid van de staat Israël te garanderen.”

Ik denk dat dit standpunt een praktische en morele misrekening weerspiegelt. Hoewel ik graag het einde van Hamas zou zien, is het niet haalbaar om het radicalisme in Gaza uit te roeien. Een invasie zal het extremisme eerder voeden dan onderdrukken en burgers zullen een ondraaglijke prijs betalen.

Ik wil in het bijzonder de impliciete suggestie aanvechten dat Palestijnse levens er minder toe doen omdat veel Palestijnen sympathiseren met Hamas. Mensen verliezen hun recht op leven niet omdat ze verfoeilijke opvattingen hebben, en bovendien is bijna de helft van de Palestijnen kind. De kinderen in Gaza behoren tot de meer dan 2 miljoen mensen die een collectieve straf ondergaan.

Israël heeft geleden onder een afschuwelijke terroristische aanval en verdient het medeleven en de steun van de wereld, maar het zou geen carte blanche mogen krijgen om burgers af te slachten of van voedsel, water en medicijnen te beroven. Bravo aan Biden voor zijn poging om te onderhandelen over humanitaire hulp voor Gaza, maar de uitdaging zal niet alleen zijn om hulp Gaza binnen te krijgen, maar ook om ze te distribueren waar ze nodig is.

Een langdurige grondinvasie lijkt me een bijzonder riskante koers, waarbij waarschijnlijk grote aantallen Israëlische soldaten, gijzelaars en vooral Palestijnse burgers om het leven zullen komen. Steden platgooien is wat de Syrische regering deed in Aleppo en Rusland in Grozny; de VS zouden zoiets niet mogen steunen.

Het beste wat we kunnen doen is ondanks de provocatie vasthouden aan onze waarden. Als je sommige mensen als van onschatbare waarde beschouwt en andere als wegwerpartikelen, dan ben je moreel blind. We mogen geen Palestijnse kinderen doden om Israëlische kinderen te beschermen.

_{© The New York Times}