Vincent Janssen: ‘Wat boeit het als een strafschop er niet in gaat? Maakt geen zak uit’

Wanneer Janssen in de zomer van 2022 uit Mexico terugkeert en voor Antwerp gaat voetballen, spreekt Humo met Fred Grim, zijn vroegere coach. ‘Nu klink je toch erg negatief, hoor,’ antwoordt Grim op de opmerking dat een spits op zijn 28ste op z’n best zou moeten zijn, maar dat weinig daarop wijst bij Janssen. ‘Misschien moet je ’t gewoon even afwachten, en het een kans geven.’ Dik een halfjaar later, wanneer Antwerp op titelkoers ligt, stuurt Grim een berichtje, dat hij afsluit met een knipoog en een vuistje: ‘Hey Jan, ik denk dat ik niets te veel heb gezegd!’

VINCENT JANSSEN «Fred heeft verstand van voetbal (grijnst). Als trainer van Almere City heeft hij me mijn eerste kans in het profvoetbal gegeven. Later in mijn carrière kwam ik hem opnieuw tegen, toen hij assistent was bij het Nederlands elftal. Fred weet waartoe ik in staat ben.»

HUMO Is er te snel geoordeeld over jou?

JANSSEN «Hoe kun je een mening vormen over een speler die je al drie jaar niet meer aan het werk hebt gezien? Zeg dan gewoon dat je het niet weet, in plaats van zo negatief te doen. De Mexicaanse competitie heeft best veel kwaliteit. Uiteindelijk ben ik ook weer Nederlands international geworden nog voor ik bij Antwerp getekend had. Zo slecht zal het dus wel niet zijn.»

HUMO Met jou als hardwerkende spits werd Antwerp landskampioen en won het de beker. Hoe voelt het om de twijfelaars de mond te snoeren?

JANSSEN «Nou, dat maakt me niet zoveel uit. Weet je wat me enorm geholpen heeft om goed te presteren? Vanaf de eerste dag heb ik veel vertrouwen gevoeld. Dat is wel een dingetje voor mij: ik moet in een goede omgeving kunnen werken. Ergens waar ik me op mijn plek voel, waar het klikt met de trainers en de andere spelers.»

HUMO Waarom wilde je terug naar Europa?

JANSSEN «Ik hoefde niet per se terug. Ik had net een gesprek gehad met Louis van Gaal (op dat moment Nederlands bondscoach, red.). Het WK in Qatar kwam eraan en daar hebben we toen over gepraat. Op geen enkel ogenblik heeft hij me gezegd dat ik beter naar Europa terugkeerde om mijn speelkansen gaaf te houden. Mijn contract in Mexico liep nog maar een jaar, dus begon ik na te denken. ‘Verleng ik mijn contract, of vertrek ik transfervrij?’ Toen ging het plots snel. De gesprekken over een nieuw contract met mijn toenmalige club Monterrey waren nog niet opgestart toen de eerste contacten met Antwerp al werden gelegd.»

HUMO Je keuzes hebben iets onvoorspelbaars. Schuilt er een avonturier in jou?

JANSSEN «Ik heb in Engeland, Turkije en Mexico gespeeld, nu zit ik in België. Van geen enkele keuze heb ik spijt gehad. Niet elke voetballer zou voor Mexico kiezen, dat is waar. Maar ik ben een gevoelsmens. Monterrey wilde mij er écht heel graag bij, dat gaf de doorslag. Dat het voor andere mensen een vreemde keuze is, maakt me niet uit. Ik leef míjn leven, het is mijn carrière en ík neem de beslissingen.

»Mijn passages in Londen en Istanboel waren op sportief vlak niet top, maar qua levenservaring wel. De stap naar Engeland heeft veel veranderd. Bij Tottenham waren er behoorlijk wat Nederlandstalige jongens, zoals Toby (Alderweireld, red.) en Jan (Vertonghen, red.). Zij hebben me goed opgevangen. Als zo’n eerste stap meevalt, kijk je met een open vizier naar de toekomst. Daarom was ik niet bang om de sprong naar Mexico te wagen. Voor wie snel heimwee heeft, is het niet ideaal. Maar daar heb ik geen last van. Uiteindelijk zijn het drie fantastische jaren geweest. Mexicanen zijn superlieve mensen, het land is hartstikke mooi. Ik heb er vrienden voor het leven gemaakt. In Turkije ook, trouwens.»

HUMO Van voetballers die hun carrière in Saudi-Arabië verderzetten, wordt gezegd dat ze zich in de zandbak begraven. Geldt dat ook voor Mexico?

JANSSEN «Saudi-Arabië is toch nog wat anders. Ik ben niet voor het geld naar Mexico gegaan, ik heb er geen astronomische bedragen verdiend. Ik weet ook niet of je naar Saudi-Arabië trekt om je carrière weer op de rails te zetten, terwijl dat wel mijn drijfveer was. Ik wilde me juist blijven ontwikkelen. En dat is me gelukt.

»Er loopt zoveel voetbaltalent rond in Mexico. In Europa vergeten we dat weleens. Niemand ziet de wedstrijden, omdat ze om 4 uur ’s nachts worden gespeeld. Ten onrechte, want het land is voetbalgek. Ik heb wedstrijden gespeeld voor 90.000 man. Soms gebeuren er erge dingen (bij stadionrellen in maart 2022 vielen er nog doden, red.), maar in de meeste stadions hangt een geweldig sfeertje. Supporters van beide ploegen kunnen doorgaans gewoon in hun clubkleuren naast elkaar zitten. Voetbal is in Mexico echt nog één groot feest.»

HUMO Was het louter een carrièrekeuze? Of wilde je weg van alles en iedereen hier?

JANSSEN (schudt het hoofd) «Ik wilde me weer gewild voelen. Het hoefde helemaal niet ergens ver weg te zijn. Ik wilde mijn carrière uit het slop halen en dat doen bij de club die me het beste gevoel gaf. Dat had net zo goed in Duitsland kunnen zijn.»

HUMO Zo’n verre transfer zet je leven naast het voetbal ook op zijn kop. Heb je je ook als mens moeten heruitvinden?

JANSSEN «Dat schrikt me niet af. Ik ben er alleen maar beter uitgekomen. Soms is het net heilzaam om in situaties terecht te komen waarin je je moet behelpen, waarin je je aan nieuwe omstandigheden en culturen moet aanpassen. Dat heb ik van thuis uit meegekregen. De eerste maanden was het wennen. De jetlag, voetballen bij 40 graden, op 1.500 meter hoogte soms: dat was ik niet gewoon. Ik moest ook Spaans leren, want de Mexicanen spreken niet zo goed Engels. Daar staat tegenover dat het zo’n vette ervaring is. Ik spreek nog dagelijks met vrienden die ik in Mexico heb gemaakt. De dag dat ik stop met voetballen, ga ik ze opnieuw opzoeken.

»Was ik geen voetballer geweest, zou ik het heel leuk hebben gevonden om als expat in het buitenland te werken. Mensen zeggen weleens dat ze een jaar of twee in een ander land zouden willen werken. Ik kan het alleen maar aanraden. Doen! Je komt er sowieso beter uit.»

MASSAGETAFEL

HUMO Wat is het mooiste compliment dat je hebt gekregen sinds je in België bent?

JANSSEN (blaast) «Ik krijg weinig mee van wat er in de media verschijnt.»

HUMO Vooral je werklust wordt geroemd.

JANSSEN «Die speelstijl vraagt veel van mijn lichaam, maar het is wie ik wil zijn voor mijn medespelers. Zij moeten weten dat ik me niet te beroerd voel om meters te maken als iemand de bal verliest. Als één van de oudere spelers vind ik het mijn taak om het goede voorbeeld te geven. Zo’n sprintje van 40 meter trekken om een aanval af te stoppen: ik kan daar echt van genieten.»

HUMO Je hebt in de Premier League gespeeld, je zou de vedette kunnen uithangen.

JANSSEN «Als ik de mouwen niet opstroop, ben ik niet de best mogelijke versie van mezelf. Het is alsof je Toby zou verbieden zijn geroemde lange bal te gebruiken. Als ik niet kan knokken voor het team, ben ik Vincent niet.»

HUMO Je zou ook je blessuregevoeligheid kunnen inroepen om niet zo te woekeren met je krachten.

JANSSEN «Ik moet opletten, dat klopt. Het is ook één van de redenen waarom ik het hoofdstuk van het Nederlands elftal heb afgesloten. Mijn lichaam heeft rustmomenten nodig om te herstellen. Ik breng niet voor niets zoveel tijd door op de massagetafel.»

HUMO Wist je dat dan niet toen je je in het voorjaar van 2021 door Louis van Gaal liet overhalen tot een terugkeer bij het Nederlands elftal?

JANSSEN (schudt het hoofd) «Ik had vijf jaar niet voor Oranje gespeeld. Op je 23ste heb je een ander gevoel dan wanneer je 28 bent en een rist blessures achter de rug hebt. Op het eind van vorig seizoen kreeg ik ook weer best wat last. Door dat WK natuurlijk: terwijl de andere jongens drie weken vrij hadden gehad, moesten wij het stellen met vijf dagen rust. Vijf weken lang had ik me alleen maar gefocust op wat één van de mooiste dingen is die je in een voetbalcarrière kunt meemaken. Plots is het voorbij, en een paar dagen later sta je in Westerlo. Begrijp me niet verkeerd: zo’n wedstrijd tegen Westerlo vind ik net zo vet om te spelen als een WK. Maar het betekent wel dat je geen enkel moment hebt gehad om je weer op te laden. En het wordt er niet beter op, want de speelagenda wordt steeds drukker. Iedereen doet ermee wat-ie wil, maar ik heb besloten dat het te veel is voor mij.»

HUMO Geldt dat niet voor alle internationals?

JANSSEN «Raphaël Varane (Frans international, red.) en Luuk de Jong (Nederlands international, red.) hebben ook de beslissing genomen om te stoppen bij de nationale ploeg, en volgens mij zullen er nog spelers volgen. Natuurlijk, ik hoor ze ook wel, de ex-spelers die vinden dat wij makkelijk praten hebben. Dat zij het vroeger ook zo zwaar hadden. Dat is natuurlijk niet zo! De tijden zijn veranderd, er wordt tegenwoordig heel veel gevraagd van spelers op topniveau. Dat is ook helemaal niet erg, maar ik heb besloten dat mijn lichaam het niet aankan.»

HUMO Je staat niet in het leven als een Cristiano Ronaldo voor wie er niets anders is dan de carrière, de prijzen en de records.

JANSSEN «Kijk, ik zou het heel erg vinden mochten mensen aan me zien dat ik me niet 100 procent geef op het veld. Daarvoor moet ik ook naast het veld lekker in mijn vel zitten, anders lukt het me niet om te presteren. En dan gaat het er niet over of ik die bal erin schiet. Dat is niet wat presteren betekent voor mij, wel dat ik me 100 procent kan geven.»

HUMO Je was 22 toen je bij AZ Nederlands topschutter werd, een transfer naar Tottenham versierde, en de aanvalsleider van Oranje was. De wereld lag aan je voeten.

JANSSEN «Bij Tottenham had ik de pech dat Harry Kane voor me in de pikorde stond. Misschien zou ik in de ploeg geraakt zijn als hij eens vijf wedstrijden droog had gestaan, maar dat heeft hij me nooit gegund: hij scoorde zowat elke wedstrijd. Doordat ik weinig speelde, ben ik nooit in het juiste ritme geraakt.

»In mijn tweede seizoen werd ik verhuurd aan Fenerbahçe. Ik begon goed, maar liep een voetblessure op die maar bleef aanslepen. Dat jaar draaide uit op een teleurstelling. Tijdens de voorbereiding met Tottenham op het nieuwe seizoen rekende ik op een transfer. Tot ik opnieuw aan die voet geraakt werd en een operatie zich opdrong. Zes maanden out. De moed zakte me in de schoenen: ‘Niet wéér!’ In januari ging ik mijn laatste halfjaar in Londen in. De laatste dag van de transferperiode bracht ik door op de luchthaven voor het geval er zich alsnog een club zou melden, maar dat gebeurde niet. Clubs durfden het niet aan: ‘Is hij wel fit genoeg?’ Op het eind heb ik nog wel enkele wedstrijden voor Tottenham gespeeld, maar een succes is het nooit geworden. De concurrentie was moordend en met trainer Mauricio Pochettino had ik totaal geen connectie.»

HUMO Is het allemaal niet wat te snel gegaan?

JANSSEN «Als voetballer word je geleefd. Misschien had ik de kwaliteiten nog niet om wekelijks in de Premier League te spelen, of miste ik body of was ik mentaal niet sterk genoeg. Alleen: er was 20 miljoen euro voor me betaald, wat best een hoop geld was in die tijd. Dan wordt er iets van je verwacht. Maar: het kwam er niet uit. Daar heb ik het best lastig mee gehad. Een eerste tegenslag is altijd moeilijk, voor iedereen. Het belangrijkste is dat je eruit leert. Alleen dan kom je er sterker uit. Misschien heeft het bij mij iets langer geduurd, maar het is me wel gelukt.»

HUMO Hebben je Rotterdamse jaren je daarbij geholpen? Op 15-jarige leeftijd trok Feyenoord je aan en ging je op gastgezin in Rotterdam, de stad van het harde, vaak grofgebekte havenvolk.

JANSSEN «Ik woonde in het landelijke Oss en had bij NEC Nijmegen gespeeld. Ik was bovengemiddeld goed, het ging me allemaal net iets te makkelijk af. Bij Feyenoord kwam ik tussen jongens terecht die allemáál goed konden voetballen. Dat was aanpassen. Waar ik het vooral zwaar mee had, was de Rotterdamse mentaliteit. Brabanders zijn zachtaardige mensen, Rotterdammers zijn keihard. Een groter mentaliteitsverschil vind je niet in Nederland.»

HUMO Daar had je het moeilijk mee?

JANSSEN «Héél moeilijk. Veel traantjes gelaten ook. Nu, dat is helemaal niet erg. Maar er zijn zeker momenten geweest dat ik mijn contract wilde inleveren en dacht: zoek het maar uit, ik ga lekker terug naar de plaatselijke vereniging. Ik heb toen veel gepraat met de mensen dicht bij mij: mijn zaakwaarnemer, mijn ouders en vrienden − mijn beste vriend heb ik aan die periode overgehouden. Zonder hun hulp had ik het niet gered.»

HUMO Na vier jaar werd je doorgestuurd door Feyenoord. Hoe hard kwam die afwijzing aan?

JANSSEN «Dat viel best mee. Ik wist dat ik het eerste elftal niet zou halen. Met John Guidetti en Graziano Pellè liepen er enkele uitstekende spitsen. Dat laatste jaar was mijn beste: ik maakte drie goals in de kampioenswedstrijd en werd topscorer van het team. Ik maakte me dus niet druk: ik wist dat ik wel iets moois zou vinden. Ik besefte ook goed dat ik een tussenstap nodig had.»

OVERLEDEN BROER

HUMO Toen je 5 was, overleed je broer Jan, die 8 was. Is daar de kiem voor je werkethiek gelegd? Alsof je het recht niet meer had om niet je uiterste best te doen.

JANSSEN «Zijn overlijden was tragisch, natuurlijk. Maar ik weet niet of het een rol heeft gespeeld. Ik geniet van wat ik doe, zo sta ik in het leven. Hoe goed ik me dat moment ook herinner, ik was nog te jong om me zo’n voornemen te maken.»

HUMO Is het iets wat je blijft meedragen?

JANSSEN (knikt) «Ik weet niet hoe het is om dat verlies níét bij me te dragen. Vooral in de mooie momenten voel ik het, zoals bij mijn interlanddebuut. Hoe vet zou het niet zijn mocht hij dit ook hebben meegemaakt, denk ik dan. Nog altijd schiet het af en toe door mijn hoofd. Toen we de dubbel wonnen met Antwerp, na de kampioenswedstrijd of bij een Champions Leagueduel: ik zie mijn hele familie in het stadion zitten, maar er ontbreekt één iemand. Dat blijft lastig. Nu, misschien kijkt hij op de een of andere manier wel mee.»

HUMO Denk je?

JANSSEN «Ik hoop het. (Denkt na) Ja, ik hoop het. Maar ik heb er niet echt een duidelijke mening over. Daarvoor leef ik te veel in het nu.»

HUMO Zowel bij Almere als bij Tottenham en het Nederlands elftal eiste je, ondanks je jonge leeftijd, meteen de strafschoppen op. Dat getuigt van lef en verantwoordelijkheidszin.

JANSSEN «Ik ben niet bang. En verantwoordelijkheidszin heb ik altijd gehad. Op training ben ik nog altijd degene die het hardste schreeuwt. Ik kan ook enorm gefrustreerd raken van een ingooi die in mijn ogen ten onrechte naar de tegenstander gaat. Ik zou me moeten beheersen dan: ‘Effe rustig, Vin.’ Dat lukt me niet altijd, zó diep zit ik in het spelletje. Ik heb moeten leren om af en toe wat rustiger te blijven.»

HUMO Er wordt wel gezegd dat je stressbestendig bent en geen druk ervaart.

JANSSEN «Mijn eerste interland als basisspeler met het Nederlands elftal was op Wembley. We kregen een strafschop: ik nam hem, voor 90.000 man. Natúúrlijk is er dan druk. En natuurlijk voel ik die. Maar ik ben ertegen bestand. Penalty’s en vrije trappen zijn de vette momenten in het voetbal. Dan ga ik niet shaken, hoor. Ik vind het juist móói. Trap die bal gewoon! Wat boeit het als hij er niet in gaat? Maakt geen zak uit. Mensen kunnen het je nooit kwalijk nemen als je je verantwoordelijkheid opneemt.»

HUMO Je moeder Annemarie Verstappen was een zwemkampioene, die wereldtitels en olympische medailles won. Ben je opgegroeid in een topsportklimaat?

JANSSEN «Zeker niet. Wij hebben juist een rustige opvoeding genoten. Op tijd naar bed en goed eten, meer moest ik niet. Alles daarnaast deed ik omdat ik het zelf wilde. Niemand heeft me ooit gepusht.»

HUMO Wanneer begon het je te dagen wat je moeder had betekend?

JANSSEN «Veel later pas. Papa heeft ooit een video met wat beelden laten zien. Dat zou mama nooit doen. Zij praat er niet over. Nooit. Zelfs haar medailles heeft ze ons nooit uit zichzelf laten zien, alleen als we er echt naar vroegen. Ze zal vast erg trots zijn op wat ze heeft gepresteerd, maar laat dat niet snel merken.»

HUMO Wat deed je vader?

JANSSEN «Voetballen. Niet professioneel, maar toch op een redelijk hoog niveau. Ik ben opgegroeid met het spelletje, maar toen ik het zelf begon te spelen, bracht mijn vader heel wat tijd door bij mijn broer in het ziekenhuis. Van maandag tot vrijdag verbleven mijn ouders in het Ronald McDonald Huis, een logeerplek naast het ziekenhuis voor ouders met een ziek kind. Ik heb toen een tijdje bij mijn neven gewoond. Daar voetbalden we elke dag in de achtertuin. Mijn neven waren drie en zes jaar ouder, daar kijk je naar op, natuurlijk. Dat is voor mij de trigger geweest: ‘Vet, dit is zo leuk!’ Ook in mijn tienerjaren kwam ik er elke week over de vloer. Die herinneringen koester ik.»

HUMO Was het zonder de ziekte van je broer anders met je gelopen?

JANSSEN «Ik zou altijd wel gevoetbald hebben. Dus nee, ik denk het niet. Mijn ouders hebben aardig wat nieuwe grasvelden moeten leggen, schuttingen moeten bouwen en nieuwe broeken moeten kopen. Maar ze hebben me het voetbal nooit uit het hoofd willen praten.»

HUMO Je beide zussen zwommen, net als je moeder.

JANSSEN «Elke ochtend om 6 uur lagen zij in het zwembad. Wanneer ze ’s avonds om negen uur weer thuiskwamen, gingen ze direct naar bed. Hun discipline stak af bij mijn luilekker leventje. Mijn respect voor hen is immens.»

NAAR AMERIKA

HUMO Welke ambitie koester je nog?

JANSSEN «Ik zou ooit graag in de MLS (de voetbalcompetitie in de Verenigde Staten, red.) spelen. Dat idee speelt al lang in mijn hoofd, zeker sinds ik samen ben met mijn vrouw (die Amerikaanse is, red.) En verder… (denkt na) Ik ben blij dat ik niet meer kan zeggen dat ik graag kampioen wil worden met Antwerp.»

HUMO Die ambitie heb je sneller dan verwacht kunnen afvinken. Wat nu?

JANSSEN «De weg naar boven is ingezet. Van dat proces zou ik graag deel blijven uitmaken, terwijl we onderweg nog wat prijzen pakken. Twee titels staat beter dan één.»

HUMO Het is wel máár België. Wil je ze in Engeland nog eens graag de echte Vincent Janssen laten zien?

JANSSEN «Nee, dat is geen ambitie. De balans tussen leven en werk is goed nu. Ik ben zó gelukkig. Ik vind Antwerp oprecht een mooie club, de stad is geweldig en de fans zijn dat ook. Mijn familie en vrienden zijn dichtbij, mijn vrouw is happy, ik ben happy. Waarom zou ik weer in het diepe duiken zonder te weten wat er me te wachten staat? Je moet niet weggooien wat je hebt.»

HUMO Wat als mensen daar een gebrek aan ambitie in zien?

JANSSEN «Het boeit me niet wat mensen vinden. Ik doe alleen waar ik me goed bij voel.»

HUMO Toen Van Gaal je opnieuw opriep voor het Nederlands elftal, mocht je de eerste van twee interlands aan je voorbij laten gaan vanwege je huwelijk. Stel dat hij je voor de keuze had geplaatst: huwelijk uitstellen of niet mee naar het WK in Qatar. Wat had je gedaan?

JANSSEN «Wat denk je?»

HUMO Niet naar het WK gaan.

JANSSEN «Tuurlijk ga ik niet! 100 procent zeker dat ik trouw.»

HUMO Zonder die gunst van Van Gaal…

JANSSEN (onderbreekt) «Ik vind het géén gunst. Als je vast in het Nederlands elftal staat, plan je die bruiloft natuurlijk niet op dat moment. Maar ik wist het pas twee weken van tevoren. Natúúrlijk ga ik dan trouwen, het is míjn vakantie en mijn leven. Ik was anderhalf jaar met die bruiloft bezig geweest.

»Nu, Van Gaal heeft me nooit laten twijfelen. ‘Vin’, zei hij, ‘0,0 procent kans dat ik ga eisen dat je er vanaf de eerste dag bij moet zijn. Jij gaat trouwen, maak je niet druk.’ Hij gaf mij twee opties. Ofwel kwam ik na de bruiloft. Niet eens de dag erna, maar twee dagen later pas: ‘Ik wil heel graag dat jij de huwelijksnacht lekker met je vrouw doorbrengt, met een kater opstaat en dan nog een dag bij haar blijft.’ Ofwel kwam ik helemaal niet. Maar ook dan stelde hij me gerust: ‘Ik kan je met 99 procent zekerheid zeggen dat ik je ook dan nog een kans geef om mee naar het WK te gaan.’

»We hadden elkaar nooit ontmoet, maar dat facetimegespek van een half uur heeft diepe indruk op me gemaakt. Hij was super meegaand, zijn communicatie zo relaxed. Buitengewoon knap, vond ik dat. Uiteindelijk ben ik de dag na de bruiloft al afgereisd. Tegen Wales stond ik meteen in de basis.»

HUMO Hoe heb je Talia, je vrouw, leren kennen?

JANSSEN «De pandemie was net losgebarsten. Ik was nog niet lang in Mexico en zat wat te scrollen op Instagram. Wow, dacht ik, dit is een mooie vrouw! Ik heb haar een berichtje gestuurd en we zijn aan de praat geraakt. Niks geks, heel rustig. Na een maandje begonnen we te facetimen, meer zat er niet in (lacht). Weer een maandje later zou ik naar haar toe gaan. Zij woonde in Austin, Texas, net over de grens met Amerika, op een uurtje vliegen van Monterrey. De dag voor ik zou vertrekken, kreeg ik covid en moest ik mijn vlucht cancelen. Twee weken later is zij naar mij gekomen. Vanaf dat weekend zijn we onafscheidelijk.»

HUMO Zij is het mooiste souvenir dat je aan je Mexicaanse avontuur hebt overgehouden.

JANSSEN «Zeer zeker.»

HUMO Is zij ook de reden waarom je op een dag de Atlantische Oceaan opnieuw zult oversteken?

JANSSEN «De kans dat ik in Amerika ga wonen, is groter dan dat ik in Nederland blijf.»

HUMO Heb je iets met Amerika?

JANSSEN «Met het weer! (lacht) Tien maanden per jaar zon, heerlijk. Niet dat ik de volgende 50 jaar alleen maar in de zon ga liggen: ik wil blijven werken. Maar op een lager pitje. Ik ga me niet meer drie keer per week 90 minuten lang laten slopen.»

UEFA Champions League, R. Antwerp FC - FC Porto, woensdag 25 oktober om 20.35 op VTM 2