COMMENTAAR. “De Europese grootmachten tonen geen genade voor Antwerp”
“Een Shakhtarscenario vermijden”, klonk het halfweg. Helaas tonen de grootmachten geen genade voor Antwerp. Na de 5-0 tegen Barcelona volgde nu, ondanks een voorsprong, de 1-4 tegen Porto. Ja, het klasseverschil was op de bepalende momenten alweer bijzonder groot. Maar mag het in die cruciale fases ook eens meezitten voor Antwerp?
LEES OOK. 0 op 9 voor Antwerp: ook Porto wint met comeback op de Bosuil
Een weergaloze tifo voor de nummer één van België – nog ín de spelerstunnel had Toby zijn vizier al naar rechts, naar Tribune 4 dus, gericht. En een schotje van Muja na een perfect uitgevoerde aanval van achter naar voren over tal van tussenstations. Dat waren na 35 minuten spelen de twee Antwerpse hoogtepunten.
© BELGA
Geen vliegende start deze keer – tegen Shakhtar hing het leer al na 3 minuten tegen de touwen. Wél een gereserveerd begin. Voorzichtig, het overzicht behouden, met af en toe een gekende lange bal van de kapitein. Antwerp koos voor controle. De Portugezen achterin houden. Wat op een paar hete standjes na ook lukte.
En dan: Yusufs moment. Gun je iemand zo’n moment de gloire meer dan de man met de mooiste glimlach bij Antwerp? Een opleving na de terugslag. Zoals hij zelf al in een interview met deze krant toegaf: zijn glimlach is hij even kwijt geweest.
Het ging dan ook van alles naar niets vorig seizoen. Van élke match in de basis voor het WK tot niets meer. Een aanslepende voetblessure deed alles in het water vallen. Dat er een vervanger kwam die niet uit te ploeg te spelen viel – Mandela Keita, zoals u weet – maakte terugvechten extra zwaar.
© REUTERS
Kon Antwerp na de rust even gedisciplineerd blijven voetballen? ‘t Was een pertinente vraag na wat er drie weken geleden tegen Shakhtar gebeurde. Alsof we toen nog niet genoeg drama te zien kregen, ging het nu van 1-0 naar 1-4.
Een afgeweken schot bracht Porto langszij. Een kopbal op de lat van Alderweireld hielp Antwerp niet opnieuw in het zadel. Tja, als het op zo’n avond ook niet even meezit tegen een Europese grootmacht, dan kan je die nul niet wegvegen. Ook niet omdat bij de landskampioen de finesse in de aanval zoals te vaak dit seizoen ontbrak.
Het siert Antwerp dat het bleef gaan in een alles of niets tweede helft, maar halverwege de groepsfase is het verdict – 0 op 9, drie keer gescoord, twaalf tegengoals – hard. Hoe mooi het Kampioenenbal ook is en blijft – getuige daarvan het applaus na affluiten, een vergiftigd geschenk mag dit niet worden.
