Manon (23) studeert al enkele jaren in Gent. Ze is afkomstig uit West-Vlaanderen, maar raakte met de jaren verliefd op Gent en vooral haar wijk, Ekkergem. Maar wat ze vorige week heeft meegemaakt, wekt veel frustratie. Haar naam wil ze niet in de krant, haar verhaal wel.

De studente had die hele vrijdagochtend les. Toen ze rond de middag naar haar kot wou terugkeren, regende het. Ze was haar jas vergeten, had geen paraplu bij zich, en besloot dan maar haar sjaal rond haar hoofd te draaien. Door de striemende regen wandelde ze naar Ekkergem.

Zielig

Plots hoorde ze op straat iemand luid roepen. “Vuile taliban!”, schreeuwde een oudere man op de fiets. Op het moment dat hij Manon passeerde, spuwde hij ook nog eens in haar richting. Daarna reed de man rustig verder op zijn fiets.

“Ik begreep het eerst niet goed. Was dat voor mij bedoeld?” Plots kwam de studente tot het besef dat haar sjaal leek op een hidjab, een hoofddoek gedragen door sommige moslimvrouwen en -meisjes. “Het lijkt erop dat die man daarom zo reageerde tegenover mij. Dat kan je toch totaal niet aanvaarden? Wat een zielige vent, dacht ik.”

Thuis verwittigde Manon vrienden en ouders. Ze was kwaad en moest ventileren. “Vooral het besef dat voor mensen die een hoofddoek dragen, dit waarschijnlijk een dagelijkse realiteit is ... Dat valt niet te begrijpen.”

Respect

Manon grijpt het incident aan om op te roepen tot meer verdraagzaamheid. “Wat ik heb meegemaakt, is wat anderen soms dagelijks ervaren. Ik kan helaas de wereld niet verbeteren, maar ik wil wel een oproep doen aan allen om een beetje verdraagzaam te zijn voor elkaar.”

Voor de bewuste man heeft de studente ook een duidelijke boodschap. “Ik vraag mij echt af wat hij bij zichzelf dacht, toen hij die vrijdag thuiskwam. Dat heb ik nu eens goed gedaan? Amai, ik ben trots op mezelf? Sorry, maar neen toch. Een basis aan respect voor iedereen, dat is toch niet zoveel gevraagd?”