De afvallingsrace Sterren op de Dansvloer en de quiz De Zwakste Schakel: het zijn de twee populairste BBC-programma’s in het buitenland. Het op twee na populairste is The Great British Bake Off, een wedstrijd voor amateurbakkers die over de hele ­wereld te zien is. De Nederlandse versie heet Heel ­Holland Bakt en werd ge­presenteerd door cabaretière Martine Bijl, later door ­komiek André van Duin. In 2012 was de wedstrijd op VTM te zien als De Meesterbakker met Rani De Coninck en Sofie Dumont. Vijf jaar ­later komt Vier met Bake Off Vlaanderen. Dit ­najaar gaan tien amateurbakkers elkaar acht weken te lijf met ­macarons, eclairs, ­beignets, brood en chocoladetaarten.

Slappe chocolademousse

Terwijl een tweekoppige ­jury de baksels beoordeelt, biedt één man een luisterend oor voor de bakkers: Wim ­Opbrouck, een van Vlaanderens bekendste acteurs. Een verrassende keuze, vindt hij ook zelf: “Ik bén geen presentator en in het theater en in films behandel ik zwaardere thema’s. Maar het ene staat het andere niet in de weg. Ik ken de Britse versie. Dat is een goed programma, waarin vakmensen vol passie aan het werk zijn. Er zit een prettige anarchie in en het is feelgood, zeer warmhartig. Meer nog: het is bijna zenboeddhisme.

Terwijl we in onzekere tijden leven, komen tien mensen in een tentje samen om de ­perfecte taart te bakken. Dat klinkt nutteloos, maar de ­nutteloosheid der dingen ­fascineert me. Taart is de ­ondraaglijke lichtheid van het bestaan en is tegelijk ook ­bittere ernst. Gaan we ons in deze tijden zorgen maken over biscuit die mislukt of slagroom die niet genoeg ­opstijft? Jazeker: taart is een van de redenen waarom we doorgaan met ons leven. Dit programma gaat ook niet op zoek naar conflicten, ik hou niet van programma’s die dat doen. Bovendien valt er geen auto te winnen, geen twintig kilo bloem. Tien kandidaten, geselecteerd op passie en ­bakkunsten, strijden voor de eer, meer niet.”

Wim Opbrouck omschrijft zichzelf als iemand die graag kookt, maar die een kluns is met desserten. “Ik kook heel graag en veel, maar van ­desserts blijf ik af. Ik heb ­tijdens oud en nieuw een chocolademousse gemaakt voor een man of twintig. Het resultaat was niet naar behoren, de mousse was op het randje van slap. Vraag me niet waarom: ik heb het recept minutieus gevolgd en toch is het ­mislukt. Daarom is bakken hogere wiskunde, alchemie. Ik heb echt bewondering voor top­patissiers en nog meer voor de thuisbakkers.”

Uit de buurt van suiker

Omdat het de juryleden zijn die de baksels moeten ­proeven, kan Opbrouck zich beperken tot ‘degusteren’. “Het kan als een tegenstelling klinken, maar ik probeer uit de buurt te blijven van suiker. Ik wil in dit programma niet als een bezetene aan de taartjes zitten, ik zal alles als een soort Weight Watcher in de gaten houden. (lacht) Ik ben nochtans een zoetekauw, ­absoluut tuk op desserts. ­Bavarois, tompoezen, eclairs, taart: alles wat je me voorschotelt, kan me bekoren. Ik lust dat allemaal en als het zeer goed bereid is, zijn dat kunstwerken die je moét eten. Toch heb ik me voorgenomen om in dit programma geen gram bij te komen. Alles wat ik in dit programma eet, loop ik er op de loopband weer af. Suikers probeer ik te mijden en dat lukt me aardig.”

“Ik ben een groot liefhebber van brood, maar ook dat ­probeer ik te laten. Brood ­bewaar ik nu als een soort ­relikwie, op zondag rijd ik tien kilometer om voor het beste brood ter wereld. Mijn grootste wens in het bakken is het kunnen maken van een goed brood thuis. Dat is me nog nooit gelukt. Eén ­­af­levering van het programma draait rond brood, het mag duidelijk zijn dat ik daar enorm naar uitkijk”.