In de derde week van de Vuelta stond Sepp Kuss aan de leiding van de Vuelta, met zijn ploegmaats Jonas Vingegaard en Primoz Roglic op de plaatsen twee en drie. De concurrentie was al zo ver teruggeslagen dat het duidelijk werd dat een van de drie Jumbo-Visma-renners zou winnen. Alleen was de vraag dan: wie van de drie?

“Het was uniek dat we met drie ploegmaats voor de overwinning konden gaan en het is volkomen normaal dat we dan alle drie een andere mening hebben over wat er moest gebeuren”, zo vertelt Kuss anderhalve maand na de feiten. “Het is topsport en je gaat niet naar een grote ronde om gewoon maar wat rond te rijden en niet alles te geven. Het is volledig te begrijpen dat Primoz wilde koersen en het is ook volledig te begrijpen dat iedereen me wilde steunen, want ik stond in de rode trui.”

In de media kwam naar buiten dat Roglic initieel voor de eindzege wilde koersen. Dat bracht ook Vingegaard in een moeilijk parket. “Jonas wilde ook koersen, want als een van de drie zegt “we strijden tegen elkaar en kijken wie de beste is”, dan moeten de andere twee ook beginnen koersen voor hun eigen belang. Het is normaal dat jongens die altijd koersen om te winnen dat ook in de Vuelta willen doen”, zo benadrukt Kuss nogmaals.

Uniek perspectief

In de wielerwereld vonden heel wat mensen dat de Vuelta de uitgelezen kans was voor Vingegaard en Roglic om iets terug te doen voor de altijd in hun dienst rijdende Kuss. Vond de Amerikaan dat ook? “Ik had een uniek perspectief, want ik heb beide kanten van het verhaal gezien. Ik weet wat het is om een knecht te zijn, een heel goede dag te hebben en te denken “wat als ik nu mijn eigen kans zou mogen gaan?” En ik weet ook hoe het voelt om kopman te zijn, de leiderstrui te dragen en te beseffen hoe speciaal dat is. Dat is waarom ik hun perspectief begreep. Ze behoren tot de beste renners ter wereld en zijn het gewoon om te winnen en een ploeg in steun te hebben. En ik weet hoe het voelt om mijn eigen ambities en goede dagen op te offeren voor hen.”

Hoe werd dan de beslissing genomen om Kuss in de laatste dagen niet meer aan te vallen en hem de eindzege te gunnen? Zei Kuss dan vlakaf dat hij de kopman wilde zijn? “Niet per se, ik zei dat ik begreep waarom ze ervoor wilden gaan maar dat ik hoopte dat ze ook begrepen hoe ik me voelde en hoe ik me heb gevoeld de afgelopen jaren toen ik hen hielp. Ik twijfelde toen nooit om hen te helpen. Maar ik moest ook mijn eigen ambitie opgeven om hen te helpen.”

Bekijk het volledige interview hier: