Dit is de Vlaamse Carrie Bradshaw: “Ik hoopte op een fantastisch liefdesleven, maar het bleef shitty”

Laurien Vereecken: “Ik studeerde Taal en Letterkunde, was een grote lezer én ik keek graag naar ‘Sex and the City’. Het idee om net als Carrie columns te schrijven heb ik dus fel geromantiseerd. Het leek me fantastisch om dat ook te kunnen.”

“Eerst heb ik wat geschreven voor een studentenblad. Toen ik in 2017 naar Australië verhuisde, verzamelde ik de moed om mijn verhalen online te gooien. Ik dacht: als iedereen het slecht vindt, ben ik er toch niet en hoef ik de commentaren niet te horen. (lachje)”

“Door in een grote stad als Sydney te wonen, had ik nog meer het gevoel dat mijn leven wijd open lag en dat ik een fantastisch liefdesleven kon hebben, net als Carrie. Maar dat was bij mij natuurlijk niet het geval. Het bleef shitty. En vooral heel erg real. (lacht)

“Net als zij heb ik fantastische vriendinnen. Maar voor de rest? Haar mooie schoenen en haar onbetaalbaar appartement kan ik me zeker niet permitteren. En hoewel ze een coole en zelfstandige vrouw is, doet ze in ‘Sex and the City’ een heleboel uitspraken die in 2023 fout en volledig gedateerd zijn. Op een gegeven moment zei ze: ‘Biseksualiteit bestaat niet. Het is gewoon een excuus van mensen die niet kunnen toegeven dat ze gay zijn.’ Dat is superonfair, maar als tiener stond ik daar niet bij stil.”

“Mijn gevoelens hebben lang onderhuids gesluimerd. Pas toen ik 24 of 25 jaar was, durfde ik mijn Tinderprofiel open te zetten voor vrouwen. Voordien worstelde ik daarmee. Was ik zeker dat ik bi was? Ging ik dat, als twintiger, nog actief beginnen onderzoeken?”

“Ik voelde me ook nog eens schuldig. Het lastige deel in de puberteit - die sowieso voor iedereen al awkward en moeilijk is - had ik gewoon geskipt. Mocht ik dan wel een plaats opeisen binnen de queer community? Ik twijfelde, tot ik op een gegeven moment moest nadenken: oké, blijf ik interessante beste vriendinnen verzamelen of heb ik gewoon crushes?”

“Het hoofdpersonage Merel is een meisje zoals iedereen. Ze woont in Gent, haar werk vindt ze prima maar ze leeft er niet voor, en ze heeft toffe vrienden. Merel is single, maar rondom haar hebben veel mensen een vaste relatie. Zij kopen huizen of trouwen, en Merel moet alleen naar al die verlovingsfeestjes. Dat is oké, maar soms krijgt ze er toch een kortstondige swipe-koorts van. Het is hetzelfde liedje, altijd opnieuw. Tot ze een berichtje krijgt van de leuke Nina. En dan ontspint er zich een verhaal tussen hen twee.”

“Een deel heb ik verzonnen, al heb ik me vooral gebaseerd op mezelf en mijn omgeving. Ik sprokkelde inspiratie uit oude afspraakjes, relatiegesprekken met vrienden en familie, en sappige datingverhalen van vrienden. Dat was een bewuste keuze. Ik wilde een boek schrijven dat je aan het lachen brengt en dat herkenbaar aanvoelt, zodat je op het einde niet denkt: dit had ik kunnen voorspellen, maar zou ik nooit meemaken in het echte leven.”

“Als je datet via het internet of via apps, ben je elkaar niks verschuldigd. Dat is goed maar ook vervelend. Je kan bijvoorbeeld een heel tof gesprek hebben via Bumble en uit het niets kan dat ineens stoppen. Ergens is dat begrijpelijk: we doen het allemaal. Maar tegelijk is het rot, want je weet niet waarom het plots is afgelopen. En dat vergroot de drempel om je écht open te stellen voor iemand. Het blijft allemaal wat halfslachtig geflirt.”

“In Australië had ik eens een afspraakje met een man die de meest vreemde verhalen vertelde. Hoe hij soms naar het buitenland ging en daar te veel dronk en drugs deed. Ooit was hij in China bijna ontvoerd door mensen die zijn organen wilden stelen en in Nieuw-Zeeland was hij nagenoeg gestorven, omdat hij in een bevroren meer was gerend. Ik zat daar en dacht: jezus, wat is hier aan de hand?”

“Omdat ik de gewoonte had om mensen af te schepen na een date, dacht ik: komaan Laurien, geef hem nog een tweede kans. Maar ook de volgende date was vreselijk. Het was awkward, we hebben sushi gegeten en achteraf liet hij me de rekening betalen. (lacht) Wat een rollercoaster was me dat.”

“Van mij moet je geen datingadvies aannemen. Dat is zoals in ‘Sex and the City’: the blind leading the blind. De enige tip waar ik achtersta, is: zeg het gewoon als je iemand leuk vindt. Je moet niet verkondigen dat je na twee dates al een trouw gepland hebt. Dat is wellicht te intens. (lacht) Maar als je volledig op dezelfde vibe zit, kan je eerlijk zijn. Je hoeft niet te doen à la ‘Die heeft een uur niet gestuurd dus nu ga ik minstens even lang wachten met reageren op haar berichtje.’”

“Bijna heel mijn leven ben ik vrijgezel geweest, maar nu heb ik een lief. Het is bijna belachelijk hoe leuk mijn lief is. (lacht) Ik ben dus heel gelukkig. Al was ik voordien ook gelukkig hoor. Ik heb me nooit gevoeld als een puzzel waar een stukje aan ontbrak. Ik was al een perfect afgewerkte puzzel, maar nu ben ik ingekaderd.”

“Je mag mild zijn voor jezelf. Als iets niet lukt, mag je denken: ‘Ach, ik doe ook maar gewoon mijn best’. En we zouden met z’n allen ook wat liever mogen zijn voor elkaar. En dan is er nog een reden waarom ik die ondertitel gekozen heb - misschien zelfs de belangrijkste. Als mijn boek echt bar slecht bevonden wordt, kan ik nog zeggen dat ik mijn best heb gedaan. (lacht) Ik troost mezelf al bij voorbaat.”

‘Sex and the Shitty’ van Laurien Vereecken, 20,99 euro bij Uitgeverij Lannoo.

Deze 21 hippe termen moet je kennen als je voor het eerst een datingapp gebruikt

Is het slim om te daten buiten je type, zoals Taylor Swift? (+)

Al swipend de ware liefde vinden? Zo groot is de kans, zeggen experts (+)