Thibaut Van Damme, Flandrien van de Toekomst bij de nieuwelingen: “Sven Nys was mijn eerste grote idool en zette me op de fiets”

Thibaut Van Damme is bij de nieuwelingen de Flandrien van de Toekomst geworden. Voor het derde jaar op rij is de laureaat in de jongste leeftijdscategorie een renner van Avia Rudyco Cycling. “Ik ben best trots op deze trofee”, zegt de tweedejaars uit Kruisem die zelf niet exact weet of hij nu twaalf of dertien keer heeft gewonnen. Het gaat me niet om het aantal, wel om de kwaliteit van de wedstrijden”, aldus de student natuurwetenschappen aan de Topsportschool in Gent. “Ik won twee proeven van de Topcompetitie en werd ook de eindlaureaat en pakte ook drie tijdritten mee, waaronder de Belgische titel die de belangrijkste zege was. Het enige minpunt is de vierde plaats in de tijdrit van de European Youth Olympic Festival in Maribor. Ik was de enige in de top tien die in stormweer had moeten rijden. Ik kwam tien seconden te kort voor het goud en drie tienden van een seconde voor het podium. Dat was best teleurstellend.”

“Anderzijds werd ik in twee klimkoersen twee keer tweede achter klimmer Edouard Claisse die net als Yoram Knaepen en eerstejaars Mauro Keppens dit seizoen sterke tegenstanders waren. Vorig jaar was klimmen eerder mijn zwak punt, maar ik heb met succes daaraan gewerkt. Op dit moment hou ik van een heel lastige koers met op het einde een korte, steile klim waarop ik kan punchen”, zegt Van Damme die uit geen koersfamilie stamt. “Ik begon te voetballen, maar toen kwam Sven Nys op tv. Als kleine jongen vond ik veldrijden het allerleukste. Ik fiets al van mijn zesde, deed aan cyclocross, BMX, maar daarna trok ik naar de weg en de baan.”

Einde vorig jaar reed hij in de twee kilometer achtervolging het 26 jaar oude record van Gert Steegmans aan diggelen. Hij won toen in de Belgische kampioenschappen alle disciplines waaraan hij deelnam. “Ik kijk nu al de wereldkampioenschappen die in 2025 op de baan in Apeldoorn worden gehouden. Daar hoop ik als tweedejaarsjunior op het podium te staan”, aldus Van Damme die Evenepoel en Van Aert als grote voorbeelden heeft. “En da’s niet alleen om hun atletisch vermogen, maar ook de mentale veerkracht van Wout van Aert spreekt me aan. In de Ronde van Vlaanderen werd hij gedropt, maar de manier waarop hij terug vocht, vond ik heel mooi. Al is de weg voor mij nog lang. Ik hoop als tweedejaarsjunior opnieuw mee te dingen naar de ‘Flandrien van de Toekomst’.”

Fleur Moors, Flandrien van de Toekomst bij de juniores: “Lotte Kopecky is voor veel meisjes een inspiratiebron”

Vier jaar na Julie De Wilde ging de trofee van Flandrien van de Toekomst bij de juniores opnieuw naar een jonge vrouw: Fleur Moors sloot het seizoen op de weg af met twee medailles: ze pakte brons op het WK en behaalde goud op het EK. Bij de jongens was er alleen het brons van Sente Sentjens in het EK tijdrijden.

“Heb ik het ook gehaald van de jongens? Dat maakt het nog iets chiquer”, aldus de Limburgse tweedejaars. “Het is toch heel fijn om deze trofee te winnen. Het is landelijke erkenning. In augustus werd ik al gevierd als Sportvrouw van het Jaar naar aanleiding van mijn nationale titel veldrijden in Lokeren van begin 2023, maar dit is anders. Op het WK in Glasgow zette ik een mooie prestatie neer. De Française Julie Bego was gewoon de sterkste van de dag, de terechte wereldkampioene. Die Europese trui op de VAM-berg maakte het anders wel af.”

De carrière van Fleur Moors is het afgelopen kalenderjaar anders wel vooruit geschoten. “Zeg dat wel, ik had zelf nooit verwacht dat het zo snel zou gaan. Zeker omdat ik uiteindelijk nog niet zo lang aan het fietsen ben. Begin 2020 was ik – net als de hele familie – nog aan het handballen bij Achilles Bocholt. Het is allemaal gekomen door die coronapandemie. Anders was ik nu misschien geen renster. Het is een geluk bij een ongeluk. Mijn oudste broer was al een beetje bezig met fietsen met kameraden. Ik ben dan eerst begonnen met een tweedehands mountainbike. Zo heb ik de smaak te pakken gekregen. Handballen doe ik niet meer, al ga ik nog veel kijken, maar fietsen is leuker. Het is een individuele inspanning en je komt overal. Ik vind het gewoon een fijne sport”, aldus Moors die sinds de cross van Beringen wel out is met een gekneusde nier. “Ik ben nog altijd herstellend. Ik voel me prima, maar ik mag wel nog altijd niet buiten fietsen, wat een beetje vervelend is. Ik moet op 13 november opnieuw op controle. Indien alles dan goed is, dan zal ik normaal gezien opnieuw mogen crossen. Omdat ik nu het eerste deel van het crosseizoen heb gemist, ga ik me focussen op het BK en WK, al ben ik ondertussen eerstejaarsbelofte.”

In het veld rijdt Moors voor Baloise-Trek Lions, maar ondertussen tekende ze ook een contract tot einde 2025 bij Lidl-Trek. “In de cross moet het als eerstejaarsbelofte wel nog meevallen, maar op de weg is het wel een grote overstap. Het zijn langere koersen en je komt in een groter en sterker deelnemersveld terecht. Na het WK veldrijden neem ik een pauze en daarna ga ik de weg op. Ik heb wel nog veel te leren. Elke cross leer ik nieuwe dingen bij. Van Sven Nys, van de teamgenoten, van de concurrenten. Ik heb daar nog een grote marge”, zegt Moors die aan hogeschool Vives in Kortrijk voedings- en dieetleer is begonnen. “Ik volg het onlineprogramma. Alleen voor de praktijk moet ik naar daar. Het is de bedoeling om diëtiste te worden.”

Ergens droomt ze ook van een carrière à la Lotte Kopecky, maar Moors beseft dat de weg nog heel lang is. “De nieuwe Lotte Kopecky? Neen, laat mij maar Fleur Moors zijn. Het wordt bijzonder moeilijk om haar palmares na te doen. Lotte is wel voor mij en veel anderen een groot voorbeeld. Het is buitengewoon wat ze dit jaar heeft gepresteerd. Daarenboven kan ze mentaal nog zo stek omgaan met de tegenslagen die ze gekend heeft. Dat maakt haar precies nog sterker. Lotte is voor veel meisjes een idool. Door haar grijpen ze naar de fiets. Ze is voor velen een inspiratiebron”, besloot de in oktober achttien jaar geworden Flandrienne van de Toekomst.

Alec Segaert, Flandrien van de Toekomst bij de U23: “Volgend jaar doe ik op het WK tijdrijden in Zürich een nieuwe gooi naar goud”

Alec Segaert kreeg in het Kursaal van Oostende als U23 voor het tweede jaar op rij de trofee voor de Flandrien van de Toekomst. Eigenlijk was het de derde opeenvolgende keer dat hij in de prijzen viel want als tweedejaarsjunior pakte hij ook al deze jeugdtrofee mee. “Ik was zelf best tevreden met mijn seizoen, maar dit is de bevestiging”, aldus de student-wielrenner.

De nog altijd maar twintigjarige West-Vlaming moest in Glasgow met zilver tevreden zijn, maar won dan weer voor het tweede jaar op rij het EK tijdrijden. “Het is een kampioenschap die me precies ligt. Ik had dan ook echt een superdag. Ik heb op dat parcours qua waardes één van mijn beste tijdritten ooit gereden. Het was een hele mooie om toe te voegen.”

In Schotland daarentegen moest de Lendeledenaar wel vrede nemen met het zilver. “Ik ging voor het goud. Punt aan de lijn. Maar ik ben daar op een tegenstander gebotst die sterker was. Lorenzo Milesi is een hele sterke coureur die ik in het verleden ook al tegenkwam. Hij verdiende even hard het goud. Ik heb daar de tijdrit gereden die ik voor ogen had. Het is niet zo dat ik het ergens laten liggen heb. Dan moet je kunnen toegeven dat er iemand beter is.”

Het WK tijdrijden bij de U23 is voor Segaert wel nog unfinished business. “Ik heb nog een openstaande rekening. Zürich 2024 is een groot doel. In principe kan ik bij de U23 nog twee keer een gooi doen naar de wereldtitel. Ook in Ruanda 2025.”

Segaert begon het seizoen bij Lotto-Dstny Development, maar ging al snel over naar het ProTeam, ook al reed hij meer wedstrijden bij de beloften dan bij de profs. “Alles liep volgens plan. Bij de U23 probeerde ik een programma te rijden met koersen waarin ik meespeelde om te winnen. Ik had gehoopt er eentje te winnen, maar ik werd tweede in de Youngster Coast Challenge. In Parijs-Roubaix had ik pech, maar met de betreurde Tijl De Decker haalden we met de ploeg een fantastische overwinning binnen. Ik denk dat het meestrijden voor de zege bij de beloften ook belangrijk is voor later. Zodat je het winnen niet verleert en in de finales de juiste keuzes maakt.”

Segaert won de proloog van de Giro Next Gen en droeg ook drie dagen het roze in de kleine Ronde van Italië, waar hij de basis legde voor twee fantastische kampioenschappen bij de profs. Tweede achter Wout van Aert in het tijdrijden en tweede achter Remco Evenepoel op de weg. “Die week was toch één van dé hoogtepunten van dit jaar. Twee keer zilver, ik had dat nooit durven denken. Ik blijf erbij: dit kwam doordat ik eerder op het jaar finales reed bij de U23.”

Volgend seizoen wenken bijna uitsluitend de profkoersen. “Het is de bedoeling dat ik van de kleinere voorjaarskoersen proef. Misschien Kuurne-Brussel-Kuurne om erin te rollen. Eventueel Le Samyn, de Ronde van Drenthe, Denain, Nokere, misschien Waregem. Ik wil geleidelijk aan opbouwen. We zijn al een aantal jaar bezig met een plan. Misschien doe ik volgend jaar enkele ronden van één week met een tijdrit in. Zodat ik al eens kan kijken waar ik uitkom in het klassement. Genre Vierdaagse van Duinkerke”, aldus de universiteitsstudent die in Leuven voor burgerlijk ingenieur gaat. “Ik zit op het schema dat ik voor ogen had. Als ik dit semester heb afgewerkt, dan zit er al anderhalf jaar van mijn studie op. Ik deed er twee en een half jaar over. Dat diploma? Het kan niet anders dan dat ik er een jaar of tien over doe want de volgende jaren zullen de studies automatisch wat afnemen. Voorlopig vind ik het tof om soms nog student te zijn. Op termijn zou ik ook wel graag in die typische Flandrien-koersen willen meespelen. Ik hoop binnen x aantal jaar ook in overweging genomen te worden voor de trofee van de ‘grote’ Flandrien van het Jaar”, besloot Segaert.