Europese hyperloop met Belgisch tintje klaar voor testfase

Het European Hyperloop Center (EHC) is vandaag/donderdag reeds 200 meter lang. “Voor kerstmis zal hier 420 meter aan buizen liggen en is de testfaciliteit klaar”, zegt Tim Houter, die Hardt Hyperloop mee oprichtte vanuit de Technische Universiteit Delft. De hyperloop bestaat uit stalen buizen waar een capsule doorheen raast. In die capsule kunnen zowel personen als goederen worden vervoerd.

Dertien jaar geleden maakte ondernemer Elon Musk het idee van een hyperloop hip. Ondertussen is de Amerikaan er niet meer mee bezig, maar is de eerste pilootroute van Europa een feit. De constructie, die meer dan tien miljoen euro kost, wil vooral overheden en investeerders over de streep trekken en tonen dat het systeem werkt.

“Een van de meest effectieve manieren om de uitstoot van middellange reisafstanden te verminderen is via elektrische treinen”, legt Houter uit. “En toch, zelfs de snelste locomotieven zijn vrij langzaam naar vliegtuigmaatstaven. Voor dat probleem biedt de hyperloop een oplossing.” Met een hyperloop zou je in theorie van Brussel in Frankfurt staan op een uur tijd, zonder CO2 uitstoot.

In een hyperloop wordt een capsule magnetisch voortgestuwd. Zowel de balans, het zweven als de ‘baanwisselingen’ in de koker gebeuren via die natuurlijke aantrekkingskracht. De Belgische firma Denys kreeg twee jaar geleden de verantwoordelijkheid voor de infrastructuur van de pilootroute in het Nederlandse Groningen.

“In zo’n vacuümbuis is er geen luchtweerstand”, legt Maarten Vanneste (Denys) uit. “De hyperloop is een gesloten omgeving en dus erg betrouwbaar. Als het project klaar is, moet de capsule 700 kilometer per uur kunnen halen, dat is ongeveer even snel als een vliegtuig. Voor die tolerantie is de pilootroute ook gemaakt, al zullen de tests beperkt blijven tot honderd kilometer per uur.”

De aanleg van een hyperloop is volgens ingenieurs twintig procent goedkoper dan de aanleg van een hogesnelheidstrein. Dat komt voor een stuk omdat men met prefab onderdelen werkt. De pilootroute heeft ook een zogenaamde ‘lane switch’, wat een belangrijk onderdeel is voor de implementatie van heuse hyperloop netwerken.

Daarnaast kost een hyperloop heel wat minder dan de magnetische zweeftrein, die in Japan al bestaat. De capsules, of ‘pods’, hebben een energieverbruik dat wel tien keer lager ligt dan een vliegtuig. Hardt Hyperloop omschrijft de site dan ook als een heilige graal in de klimaattransitie. “De internationale race is ingezet”, weet ingenieur Houter.

Begin 2024 zal de hyperloop in Groningen worden aangesloten. In de lente beginnen dan de allereerste tests. Resultaten zouden er in het derde kwartaal zijn. “In welk land we een ooit een volwaardig model zullen plaatsen, weten we nog niet”, stelt Houter. “Dat kan overal ter wereld zijn, er zijn ook opties buiten Europa. Na de auto, de trein, de lucht- en scheepvaart, wordt dit de vijfde transportmodus.”

Verschillende steden en organisaties in Europa steunen het zogenaamde Hyperloop Development Program al. Ook de stad Antwerpen en het Vlaams Instituut voor Logistiek (VIL) zijn voor een deel betrokken. De publiek-private samenwerking telt in totaal meer dan 20 private partners en krijgt financiële steun van onder andere de Europese Commissie en de Nederlandse overheid.

De pilootroute wil vanaf volgend jaar fungeren als open testfaciliteit waar hyperloopbedrijven van over de hele wereld tests kunnen ondernemen. “Dat sluit aan bij ons ethos van een gemeenschap waarin samenwerking centraal staat”, besluit Houter. De volgende Hyperloop Conferentie zal worden gehouden in Nederland, samenvallend met de officiële opening van het EHC. In 2030 zou er al een commerciële hyperloop in Europa kunnen zijn, volgens de ingenieurs van Hardt Hyperloop.