De voorspelde regen is nog niet gevallen wanneer we aankomen aan de Achelse Kluis, de startplaats van deze en nog veel meer mooie wandelingen in de streek. In de plaats worden we getrakteerd op een stralend herfstzonnetje. Een voorbode voor een topwandeling?

Via een open wandelpad tussen de weilanden volgen we aan een stevig tempo - dat tempo ook consequent aanhouden gaat almaar beter - de Warmbeek het bos in. Hier heeft de herfst duidelijk zijn stempel gedrukt op de natuur: zalig om tussen al die gekleurde bomen en struiken te stappen. Na die herfstige passage staan we plots voor een grote waterplas met daarachter een uitkijktoren en een brasserie. Dit moet Domein de Bever zijn, een recreatieoord én toegangspoort voor verschillende wandelingen (waaronder ook deze rode tocht). Je kan hier ook de vijver oversteken via een avontuurlijke brug. Moeten we uitproberen! Vanop een houten platform trekken we ons met behulp van een touw naar de overkant. In de helft stoppen we even om naar de zwemmende zwanen en eendjes te kijken. Leuk intermezzo op een langere tocht. Voor nog meer mooie views over het water, beklimmen we de uitkijktoren. Het zonnetje boven het water maakt het plaatje nog extra idyllisch.

(lees verder onder de foto’s)

Lichtjes buiten adem zetten we onze tocht voort achter de brasserie, waar we een klein stuk van het Beverpad meepikken. Het Beverpad is een speelse route voor kinderen van ongeveer twee kilometer met passages langs hooilanden, de Warmbeek, bossen en met verschillende klim- en klauterconstructies onderweg. Al vallen we lang niet meer onder de categorie ‘kinderen’, we kunnen het niet laten om zelf een klimparcours of twee uit te testen.

Kleine gelukjes

Verder op de route wisselen bossen en weilanden elkaar af. Nadat we de Warmbeek voor de vierde keer oversteken, zien we door de bladeren van de bomen De Tomp opduiken, een oude torenmolen die vermoedelijk dateert uit de vijftiende eeuw. Idyllisch verscholen in het bos lijkt de toren wel uit het sprookje van Rapunzel te komen.

We zitten ongeveer op de helft van onze tocht, maar veel wandelaars zijn we nog niet tegengekomen. Wel is er heel wat wildlife te zien onderweg. In de verte spotten we een reiger die sierlijk rond paradeert, vlak daarnaast landt een grote buizerd op een paaltje. Een paar kilometer verderop steekt er ineens een eekhoorntje voor onze voeten het wandelpad over. Kleine gelukjes…

Ook opvallend: langs de route staan veel (picknick)bankjes. Wie graag de wandelbenen laat rusten, heeft hier dus keuze genoeg. Wij stappen liever door, de Achelse tripel wacht … Maar eerst hebben we nog een paar kilometers door het bos voor de boeg. In tegenstelling tot het eerste deel van de tocht spotten we hier wel tientallen paddenstoelen langs het wandelpad: rood met witte stippen, bovisten, parasolzwammen, elfenbankjes … Het mooiste wat het bos te bieden heeft, vind je hier allemaal. En daar is de Achelse Kluis weer. Met een vers getapte tripel breien we het perfecte einde aan deze mooie herfsttocht. Schol!

(lees verder onder de foto’s)