Had ‘Call of Duty’ beter een een jaartje overgeslagen? Waarschijnlijk wel

Elke jaarlijkse editie van ‘Call of Duty’ bundelt al anderhalf decennium drie games in één pretpakket. Je hebt de meestal filmische singleplayercampagne, de competitieve multiplayer en sinds 2008 ook een coöp-luik, meestal in de vorm van Zombies of Special Ops. ‘Modern Warfare III’ serveert precies hetzelfde menu, alleen komt het critici en (vooral luid roepende) fans deze keer te sterk als opgewarmde kost over. Dit ondanks eerdere uitbundigheid over de manieren waarop de makers beloofden om alle ‘fouten’ uit de rechtstreekse voorganger van vorig jaar terug te schroeven.

Even voor alle duidelijkheid: die makers hielden woord. Je personage door spelwereld bewegen gaat supersoepel, je kan kiezen tussen kill streaks en score streaks, snipers zijn weer een ‘leefbare’ optie, nodeloze ballast in menu- en upgradesystemen is weggesnoeid, … . Alleen weegt het niet op tegen de vele andere manieren waarop ze deze keer in de fout blijken te gaan. Het is dit jaar dus not done om iets positiefs te zeggen over deze ‘Modern Warfare III’, maar daar storen we ons dus niet aan.

Die is kort. Op de medium moeilijkheidsgraad deden we er net geen vijf uur over. Niet gruwelijk veel korter dan we over eerdere singleplayercampagnes deden, maar het had sneller gekund als we de meeste levels niet herhaaldelijk hadden herstart om ze zo heimelijk mogelijk af te werken. Pakweg de helft van de missies droppen je namelijk in een open sandbox waarin je zelf grotendeels je route, aanpak en uitrusting kiest. Spelers van het Run & Gun-type zullen hier minder plezier aan beleven dan liefhebbers van ‘Splinter Cell’ en ‘Ghost Recon’. Het verhaal zelf telt genoeg filmische momenten en is niet noemenswaardig beter of minder goed dan wat we van ‘Call of Duty’ gewend zijn.

Hier volgen we de ‘opgewarmde kost’-kritiek. Tot op zekere hoogte toch. Elk van de standaard multiplayermappen is immers een gerenoveerde versie van die uit het originele ‘Modern Warfare 2’ uit 2009. In de maanden na release zouden daar nieuwe aan toegevoegd worden, maar voorlopig moet je het hier dus mee doen. Recyclage, ja, maar dat zou een intussen nieuwe generatie spelers worst moeten wezen en voor veteranen is het eigenlijk een aangenaam weerzien met arena’s die nagenoeg stuk voor stuk klassiekers in ‘Call of Duty’’s multiplayergeschiedenis mogen genoemd worden.

Oké, je kreeg ze nog niet zo lange geleden al eens voorgeschoteld toen de hele ‘Call of Duty’- stamboom opnieuw op Xbox gedropt werd. De upgrade die de mappen in deze nieuwste editie krijgen, staat echter in schril positief contrast met de gedateerde resoluties van die ‘vintage’ bundel. En mogen we ook een lans breken voor de doodgezwegen maar nooit om volle spelerlobby’s verlegen zittende multiplayerfeestjes ‘Ground War’ en ‘Invasion’? Ook al botsten we in pakweg de helft van de partijen regelmatig op netwerkgehik. Let wel, dit was dag 1 na release.

Bizar genoeg is de grootste kritiek op de Zombie-mode in ‘Modern Warfare III’ dat daar juist wél te veel veranderd is. Nu speelt Zombies als een extraction shooter die verdacht hard lijkt op wat de recentelijk nogal stiefmoederlijk bedeelde gratis DMZ-modus. Je trekt met je team een uitgestrekte spelwereld in waar je zelf min of meer de taaiheid kan bepalen van de zombie-oppositie én waarbij je met onderweg verzamelde buit dat slagveld ook weer levend kan verlaten. Of dat toch kan proberen. Op zich is het een verrassend vermakelijke coöpbeleving, waarin nu ook die minder getalenteerde vriend welkom is en elke match weer anders. Maar het staat inderdaad ver van de organisch gemuteerde maar altijd min of meer klassieke Zombie-beleving.

Ligt het aan de overname van uitgever Activision door Microsoft? Dat betwijfelen we sterk. Had ‘Call of Duty’ voor een keer een jaartje mogen overslaan? Waarschijnlijk wel, al zou ook dat volgens die critici en luide ontevreden ‘fans’ wel weer apocalyptisch geïnterpreteerd kunnen worden. Dit is over de hele lijn gewoon een vermakelijke, maar weinig opmerkelijke en ja, misschien wat luie editie. Het is begrijpelijk dat velen struikelen over het feit dat daar dan dezelfde volle prijs voor gevraagd wordt. Dat is ook wat deze ‘Call of Duty: Modern Warfare III’ hier een belangrijk punt kost. Ach misschien was deze ‘dip’ wel nodig, zodat we volgend jaar weer allemaal eensgezind achter die comeback kunnen staan.