Maurice (94) en Rachel (90) denken niet aan evacueren nu hun hoeve omringd is door water: "Hier vertrekken? Nooit nondeju"
De hoeve van Maurice Vanlerberghe (94) en Rachel Claeys (90) in Woumen is omringd door het water. Hun huis wordt beschermd door een berm die hun familie heeft gebouwd tegen het stijgende waterpeil, maar aan evacueren denken ze niet. "Alleen in uiterste nood: met het mes op de keel en niet eerder."
Vanlerberghe woont al sinds de jaren 30 samen met zijn echtgenote in hetzelfde huis in Woumen. Zijn vrouw Rachel had enkele jaren geleden een trombose en zit nu in een rolstoel. Zoon Danny (61) Vanlerberghe woont op de hoeve om voor zijn ouders te zorgen. "Zonder de hulp van de familie, zouden we hier niet kunnen blijven."Â De familie heeft een berm gebouwd rond het huis om het water weg te houden.
Voor de krasse negentiger is het de vierde keer dat hij een overstroming meemaakt. "1937, 1963, 1993 en 2023: ik heb het hier al vier keer weten onderlopen in mijn leven, maar nog nooit zo hoog", zegt hij. "Bang was ik vroeger nooit en nu ook niet. We zijn er toch nog altijd."
Evacueren staat niet in zijn woordenboek. "Vertrekken? Nooit nondeju", zegt hij fors. "Alleen in uiterste nood: met het mes op de keel en niet eerder. Thuis voelen we ons veilig. Ik heb nog altijd hoop dat het water niet binnenkomt. We proberen ons hier recht te houden."
BEKIJK - "Je hebt geen zin om te vertrekken?" - "Nondeju, nee!":
Met paard-en-kar naar school
Hij haalt ook nog herinneringen op aan de overstromingen van vroeger. "In 1937 werd ik met paard-en-kar door het water naar school gebracht door mijn vader en daar zaten soms nog negen kinderen op", vertelt hij. "Dat paard vond perfect zijn weg en had die houten paaltjes van vandaag niet nodig om de ondergelopen weg aan te duiden."
"In 1993 stond het water twee weken op de baan", gaat hij verder. "Nu moeten we nog afwachten. Deze overstroming zal snel weer vergeten zijn."
