Begin volgend jaar moeten zowel huurders als kandidaat-huurders zich aanmelden in een centraal inschrijvingsregister voor sociale woningen. Dat is een nieuw, eengemaakt digitaal systeem waarmee Vlaams minister van Wonen, Matthias Diependaele (N-VA), beter zicht wil krijgen op de wachtlijsten.

“Maar dat lijkt eerder een poging om mensen van de wachtlijst te gooien”, klaagt PVDA-fractieleider Jos D’Haese aan. Volgens hem krijgen de kandidaat-huurders te weinig tijd om zich te registreren. “Ze krijgen na een eerste brief dertig dagen de tijd. Als ze binnen die termijn niet reageren, komt er een tweede brief en krijgen ze nog eens vijftien dagen. Wie met andere woorden twee brieven mist, verdwijnt onherroepelijk van de wachtlijst, ook al sta je daar al jarenlang op.” D’Haese ziet vooral risico’s voor mensen die digitaal niet geletterd zijn, of mensen in armoede die achterlopen met hun administratie.

(Lees verder onder de foto)

“Schappelijk?”

Minister Diependaele ontkent niet dat kandidaat-huurders op die manier definitief van de wachtlijst kunnen verdwijnen. “Maar ik begrijp de kritiek niet”, laat hij via zijn kabinet weten. “45 dagen om een brief en een herinneringsbrief te beantwoorden, dat is toch meer dan schappelijk? We vragen een paar minuten tijd van de kandidaat-huurders om te bevestigen dat ze nog op de wachtlijst willen blijven staan. Een sociale woning is een gunst die door de andere Vlamingen gedragen wordt, daar mag toch enige inspanning tegenover staan.”

Tot nog toe vond er om de twee jaar een actualisatie van de kandidaat-huurders plaats. Wie daarop niet antwoordde, bleef gewoon op de wachtlijst staan. “Dat is niet het pad dat we willen bewandelen”, aldus nog Diependaele. “Het is aan kandidaat-huurder om zijn wil te tonen dat hij nog steeds kandidaat is. Bovendien gaan we zo een beter zicht krijgen op de effectieve wachtlijst.”

LEES OOK. Wachtlijst voor sociale woning gedaald naar 176.026 kandidaat-huurders

LEES OOK. Wachtlijst voor sociale woningen daalt, maar “achter dat rookgordijn schuilt een pijnlijke realiteit”