GETEST. Revolution 5 Pro: is een dure controller de moeite voor doorsnee PlayStation 5-gamers?

KIJK. Zo verwissel je de accessoires van de Revolution 5 Pro

Even de feiten: de Revolution 5 Pro kost zo’n 230 euro, een stuk meer dan de 60 à 70 euro van een DualSense 5, maar ongeveer evenveel als de Edge-controller van Sony zelf. Voor dat bedrag krijg je nog drie paar gewichtjes om de handgrepen te verzwaren, twee paar metalen ringetjes om het bereik van de joysticks te verkleinen en drie soorten toppen voor de joysticks. Voor de knoppen aan de linkerkant kan je kiezen tussen een vierpuntstoets of een rondje, en de controller heeft nog een opzetstukje voor spraakcommunicatie. Accessoires verwisselen gaat vlot.

Je verbindt het apparaat met je PlayStation 5 via een dongle, maar met de stevige usb-kabel van drie meter kan je ook bedraad spelen om elke vertraging van de draadloze communicatie uit te sluiten. De controller via Bluetooth met de PS5 verbinden kan niet, hoewel de technologie wel aan boord zit om een draadloze koptelefoon te verbinden. Vreemd. De batterij gaat zo’n tien uur mee, wat wel stevig is. De accessoires zitten netjes op orde in een doosje, dat op zijn beurt past in de stevige case met daarin ook de controller en de kabel.

Die hoge mate van instelbaarheid is natuurlijk spek voor de bek van competitieve spelers die net dat kleine tikje voorsprong willen bemachtigen in die ene game die ze de hele tijd spelen. Maar ook de eerder casual gamer die graag afwisselt tussen titels, moet wel wat tijd in de controller stoppen om de kracht echt te kunnen benutten. Wat voor het ene spel goed werkt, kan een ander net hinderen.

Dat geldt bijvoorbeeld voor die ringetjes die je over de basis van de joysticks schuift, en zo de actieradius beperken. Doe je dat zomaar, dan krijg je problemen bij games die gebouwd zijn om rekening te houden met de maximale rotatie van de stick, zoals derdepersoonsgames ‘Marvel’s Spider-Man 2’ of ‘The Division 2’. Met die ringetjes kijkt jouw personage bijvoorbeeld veel trager in het rond, waardoor ze je gewoon hinderen in plaats van nut te hebben. Zoiets moet je dan finetunen met de softwaretoepassing van de controller.

De gevoeligheid van de schouderknoppen kan je verminderen met een sliderknopje, en ook via de software. In een game als ‘Mortal Kombat’ of een shooter als ‘The Division 2’ betekent meer gevoeligheid snelheidswinst, maar een racegame als ‘Hot Wheels Unleashed 2: Turbocharged’ wordt gewoon onspeelbaar omdat hij rekening houdt met de mate waarin je de trigger indrukt. Sony laat echter niet toe dat andere fabrikanten die ‘adaptive trigger’-functie gebruiken, dus voor een game als deze gebruik je best de gewone DualSense.

Wat in een dergelijke racegame met een erg gevoelige besturing wel opvalt, zijn de superieure joysticks van de Nacon-controller die werken met magneten om frictie te verminderen en zo de zogenaamde ‘stickdrift’ tegen te gaan. Die zogenaamde ‘Hall effect’-technologie moet ook de duurzaamheid van de controller verhogen.

Ik was wel heel benieuwd of de controller me zou helpen bij ‘Mortal Kombat’, waar ik met de DualSense ietwat krampachtig zit te wisselen tussen de linkerjoystick om te bewegen en de linkerknoppen voor de aanvallen. Met de Nacon-controller lukt het beter om met de knoppen zowel te bewegen als aan te vallen, al werkt de vierpuntstoets daar enigszins verrassend beter dan het rondje. Maar het is een duidelijk pluspunt ten opzichte van de normale gamepad.

De asymmetrische layout van de controller speelt me bij ‘Mortal Kombat’ wel wat parten. De Revolution 5 heeft namelijk geen twee joysticks onderaan zoals de DualSense, maar aan de linkerkant een hoge geplaatste stick zoals bij de Xbox-controllers. Nacon mikt opzettelijk op gamers die deze layout verkiezen, maar voor mij is dat niet ideaal. De Revolution 5 Pro is namelijk iets groter dan de Xbox-controller, waardoor de gamepad links voor mijn duim net een paar millimeter te ver ligt om urenlang comfortabel te spelen.

Los daarvan ligt de Revolution 5 Pro doorgaans prima in mijn poezelige handjes wanneer ik zowel mijn wijs- en middenvingers aan de triggers houd. Dat werkt prima bij ‘Mortal Kombat’, maar het gaat me dan weer minder goed af bij shooters als ‘The Division 2’. Daar is de schietknop standaard de onderste schouderknop en daar heb ik graag mijn wijsvinger op, en niet mijn middenvinger. Maar die laagste trigger steekt wel erg ver uit, dus dat voelt niet zo comfortabel. Maar via de software kan je de knoppen gewoon omwisselen, of ze verplaatsen naar de twee extra knoppen aan handgrepen.

Die software kan echt belachelijk veel, en het is handig dat ie vier standaardprofielen bevat voor race/sportgames, firstpersonshooters, arcade/vechtgames en ‘infiltratiegames’. Zo is bij een shooter de linkerstick extra gevoelig in het begin van een aanraking om snel te kunnen bewegen, terwijl de rechterstick progressief reageert om preciezer te kunnen mikken.

De Revoluiton 5 Pro heeft wel een belangrijker nadeel, en dat is dat Sony andere bedrijven verbiedt om de trilfuncties van de PlayStation 5-controllers na te bootsen. Bij de PlayStation 4 gaf ik eerlijk gezegd geen fluit om dat snufje, dat meestal eerder vervelend was dan dat het een meerwaarde bood aan een game. Maar alleen idioten veranderen niet van mening, en de trilfunctie van de DualSense 5-controllers blijkt zowaar iets wat ik mis als het weg is. Dat geldt in de eerste plaats voor een PlayStation 5-exclusive als ‘Spider-Man 2’, maar ook voor iets als de jongste ‘Hot Wheels’-game.

Het rare is dat de controller wél de trilfuncties van PlayStation 4- en pc-games ondersteunt, omdat het verbod van Sony alleen geldt voor de PlayStation 5. Wil je de Revolution 5 Pro dus gebruiken voor die platformen, dan moet je gewoon een slider verplaatsen aan de achterkant van de controller. Daar vind je nog de mogelijkheid om van profiel te wisselen en handige volumetoetsen.

Deze Revolution 5 Pro voelt erg kwaliteitsvol en robuust aan, maar voor mij persoonlijk vind ik de meerwaarde ten opzichte van de gewone DualSense niet evenredig met de hogere prijs. De asymmetrische layout in combinatie met de grootte is voor mij ook niet ideaal, en ik vind het eigenlijk ook wel vervelend dat ik een controller moet aanpassen naargelang welk spel ik speel. Maar ik ben dus duidelijk niet het doelpubliek.

Wie wél zin heeft om te experimenteren en alles piekfijn af te stellen, heeft wel een flinke kluif aan deze controller. En wie zoekt naar die paar fracties van een seconde snelheidswinst zal waarschijnlijk wel het nut inzien van die gewichtjes, ringetjes en extra joystick-toppen. Maar dan moet je echt wel aan de slag met de software voor het beste resultaat.

Het is ook duidelijk dat de controller technisch een en ander onder de kap heeft. Spijtig genoeg zijn dat ook trilmotoren die gewoonweg niet mogen werken, waardoor deze Revolutie wat verwatert tot een Kleine Opstand. Wie geen grote problemen heeft met de (layout van de) gewone DualSense 5, houdt die 230 euro dus beter op zak.

KIJK OOK. Drie redenen waarom een ‘pro’-controller wél wat kan zijn