Dit waren de opvallendste momenten uit ‘Alleen Elvis Blijft Bestaan’ met Koen Wauters

Koen Wauters wil “geen tijd meer verkwanselen met mensen die mij het leven zuur maken”, zo bekende hij aan presentator Thomas Vanderveken, zeker niet meer op zijn 56ste. Voor de zanger van Clouseau gaat het erom nog het onderste uit de kan te halen voor de ouderdomskwaaltjes toeslaan. “Doe het nu, stel niks uit”, zo klonk het in Alleen Elvis Blijft Bestaan. Hij die zijn volk ‘Louise’, ‘Anne’ en ‘Domino’ leerde kennen, startte met tv-fragmenten die zijn eigen BV-schap weerspiegelden en pelde gaandeweg de glitter van zich af om te vervellen tot de nuchtere volksjongen die hij in zijn kinderjaren was en nog steeds hoopt te zijn. In die momenten, wanneer hij over zijn kinderen en zijn honden zat te vertellen, deed Wauters het authentiekst aan.

Welk fragment bleef het meest bij?

Het flardje reportage over de beroemde autocoureur Jacky Ickx die in ’83 met veel ellende de rally Parijs-Dakar reed: niet zozeer vanwege die beelden maar door de anecdote die Wauters eraan vastkoppelde. Zelf een fervente rallyfanaat en Dakarrijder worstelde hij na een aantal frappante incidenten met de vraag of hij nog wel zou meedoen aan de excentrieke, soms levensgevaarlijke wedstrijd. Nu werd zijn auto in de woestijn beschoten door bandieten, dan overleed zijn co-piloot Jurgen Damen bij een crash, tenslotte begonnen Wauters opgroeiende kinderen hem te missen en hij hen. Een ontmoeting met Ickx naar aanleiding van een pop up-museum rond het autosporticoon was de druppel. Wauters schetste de setting met veel flair: “Je moet je dat voorstellen: Jacky zit in de legendarische auto waarmee hij ooit Le Mans won, met een paraplu in zijn hand want we waren allemaal aan het wachten tot het zou stoppen met regenen. Ik liep op hem toe om afscheid te nemen en hij kijkt op en zegt met die heerlijk lijzige stem “Ga je nog Dakar rijden? Ecoutes, pourquoi tu prends des risques comme ça? Je bent toch een familieman? Ga met je kinderen op reis en ga met hen naar de oerang-oetans kijken of naar de Grand Canyon. Hij pakte mijn hand vast en zei : C’est parce que je t’aime bien que je te dis ça.” Waarna Wauters met een lichte daver op het lijf naar huis reed en het rallyrijden voor een aantal jaren voor bekeken hield. Je zat er op het puntje van je sofa naar te luisteren.

Wat is het verrassendste dat we over de gast te weten kwamen?

Je kijkt niet naar Alleen Elvis Blijft Bestaan om het vullis over BV’s op te spitten maar als er eentje voor je zit, is het niet eenvoudig om het tabloidvoer onaangeroerd te laten. Zo ondervond ook Vanderveken die bekende Wauters een smeuïge vraag te willen stellen – die hij uiteindelijk niet stelde – maar twijfelde omdat er nu eenmaal ook minder integere persmuskieten voor de beeldbuis hingen, op zoek naar sappige magazinekoppen. Blij dat de presentator zich kon beteugelen. Wauters trakteerde ons desalniettemin op zijn ervaringen met gore roddels, zoals die waarin hij en zangeres Natalia zogezegd door een politie-agent met elkaar waren betrapt op de achterbank van een geparkeerde auto. Zonder scrupules ging geteisem met een perskaart toen op zoek naar dat onbestaande PV. Het verleidde de getergde Wauters om samen met een al even geïrriteerde Natalia één van de gretigste krantenjournalisten te contacteren met het voorstel om de flik in kwestie op te zoeken en verhaal te halen. Die journalist sloeg dat aanbod af, gek genoeg. Wellicht omdat de waarheid in de regel een stuk minder sexy wegleest dan een morsige leugen.

Welk fragment was het meest onverwacht?

Dat een beroemde voetballiefhebber een Beckhamdocu kiest, is allerminst verrassend. Leuker was hoe Wauters verhalen over roem koppelde aan Monty Python’s Life Of Brian. In Vlaanderen was Clouseau in de jaren 90 nu eenmaal bigger than Jesus. Pas toen Vanderveken de zanger een fragment uit de dystopische fictieserie Black Mirror voorschotelde – een stukje uit het succulente ‘Nosedive’ – en zo de link legde naar Wauters TikTokkende dochter Zita werd er rauw en eerlijk verteld. Over toen een onverlaat haar bodyshamede op een sociaal medium naar keuze, bijvoorbeeld. Terloops kaartte Wauters het privilege van zijn kroost aan en hoe moeilijk hij het vindt om het bewustzijn daarrond levend te houden. Wat wil hij zijn kinderen meegeven? “Dat ze zich nooit beter mogen voelen dan een ander”, klonk het. Nu de puberteit in alle heftigheid tierde, liet hij hen nu en dan eens met de neus tegen deze of gene muur knallen. Tegelijk glom hij van trots wanneer hij het over hen had. En dat was charmant.

Welke fragmenten misten we?

Een fragment over Ivo van Damme waarmee Wauters nogmaals zijn liefde voor sport wilde benadrukken. En iets van Toon Hermans, aan wie hij mooie herinneringen had. Een stukje Mark Uytterhoeven viel ook weg, een “funny, goeie gast”, volgens Wauters. “Ik probeer er veel van te leren”. En kijk, bijna hadden we een fraai concertfragment uit Bowie’s Ziggy Stardust-periode aan onze neus zien voorbijgaan, maar Vanderveken lapte er prompt drie minuten extra zendtijd bij. “De Afspraak ging daarnet toch óók over tijd”, repliceerde Wauters gespeeld verontwaardigd. Jazeker, láchen.