Een wandeling door de gangen van de Gloria Sports Arena, een imposant sporthotel in het Turkse Belek, staat dezer dagen gelijk aan een rondje Belgische (ex-)topsporters kijken. Zevenkampster Noor Vidts, sprintster Rani Rosius en gewichthefster Nina Sterckx treffen we in de gigantische gym, Brigitte Becue is aan de slag met haar zwempupillen in één van de twee vijftigmeterbaden (eentje indoor en eentje outdoor), Jorre Verstraeten werkt zich in het zweet op de judomat, Oshin Derieuw knokt in de boksring en enkele Belgian Cheetahs en Tornado’s sprinten voorbij op de atletiekpiste. In de lobby slaan Ann Wauters en Tia Hellebaut een praatje terwijl de gymnasten arriveren. Wanneer zondagavond ook de Belgische hockeydames als laatste van het vliegtuig stappen, zullen alle 75 Belgische atleten hun intrek hebben genomen in het sportwalhalla aan de Turkse Riviera. Voor de vierde keer organiseert het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) zijn traditionele herfststage in Belek.

14 olympische sporten tekenden dit jaar in. Geen Lotte Kopecky, Nafi Thiam, Remco Evenepoel, Red Lions of Matthias Casse in Belek. De allergrootste medaillekandidaten pasten voor deze olympische stage op 250 dagen van de Spelen van Parijs. Wel een heleboel atleten die hun ticket voor de Spelen al beet hebben of er dichtbij staan. 40 Belgische atleten zijn ondertussen geplaatst, dat kunnen er nog maximum 160 worden. In 2021 tekende een recordaantal van 121 Belgische atleten present in Tokio. Allicht zal de Belgische delegatie in Parijs ongeveer even groot zijn, afhankelijk van de drie teams - de Red Panthers, Red Lions en Belgian Cats - die zich begin 2024 nog moeten kwalificeren.

Het databureau Gracenote voorspelt tien olympische medailles voor Parijs (zie tabel hieronder). Dat zijn er drie meer dan in Tokio, maar drie minder dan de voorspelling van dik honderd dagen geleden. De geblesseerde Nina Derwael, zeilster Emma Plasschaert en de minder presterende Belgian Tornados verloren hun toegedichte medaille. “Of het er nu dertien of tien zijn: het blijven mooie cijfers”, reageerde BOIC-voorzitter Jean-Michel Saive zaterdag in Belek. “Uiteraard zouden we tevreden zijn met tien medailles.”

“De ambitie blijft duidelijk: beter doen dan in Tokio waar we zeven medailles en 26 olympische diploma’s behaalden”, vulde Cédric Van Branteghem, CEO van het BOIC, aan. “Zowel in aantal medailles als in top-achtplaatsen. Het is moeilijk om nu al een voorspelling te maken. Gracenote gaat uit van big data, dat is niet evident om daar op af te gaan. De voorspelling van afgelopen zomer met dertien medailles was niet honderd procent correct. Daar stonden zaken in die een big data machine niet weet en die wij allemaal wel wisten (zo werd nog een zilveren medaille gepronostikeerd voor de geblesseerde Nina Derwael, nvdr.). Het feit dat Gracenote betere resultaten voorspelt dan wat we in Tokio hebben behaald, geeft alleen maar een boost. Dat het er minder zijn dan afgelopen zomer maakt ons alvast niet pessimistischer.” Gracenote voorspelde voor de Spelen van Tokio 11 Belgische medailles, vier meer dan uiteindelijk werden behaald. Op dit moment dicht de dataspecialist nog steeds een zilveren medaille toe aan het duo Lotte Kopecky/Shari Bossuyt in de ploegkoers, terwijl die laatste nog steeds op non-actief staat na een positieve dopingtest.

Welfare en safeguarding officer om misbruik tegen te gaan

Het optimisme bij Van Branteghem en Saive was groot, ook al moesten ze toegeven dat een aantal Belgische sporten de voorbije maanden door zeer woelig water zijn gegaan. In een cruciaal jaar voor de Spelen wisselden maar liefst vijf federaties van bondscoach: judo, zwemmen, vrouwenvolleybal, gymnastiek en roeien. Elk van die coachwissels had zijn eigen verhaal, maar in drie daarvan - zwemmen, gymnastiek en volleybal - was er sprake van grensoverschrijdend gedrag. Het 18-jarige zwemtalent Roos Vanotterdijk gaf in laatste instantie forfait voor de stage in Belek omdat ze nog altijd niet mentaal en fysiek hersteld is van de aanslag die de vorige bondscoach Fred Vergnoux op haar lichaam en geest pleegde. “Natuurlijk is dat verontrustend”, vindt ook Van Branteghem. “Roos krijgt alle tijd om terug te keren. Ons moto is ‘atleten eerst’. Elk signaal is er één te veel. We proberen daar héél alert voor te zijn. Voor de Spelen van Parijs moet elk nationaal olympisch comité een welfare officer - iemand die waakt over het welzijn van de atleten - en een safeguarding officer - een vertrouwenspersoon voor de atleten om klachten te melden over misbruik - in zijn team opnemen. Sportpsycholoog Paul Wylleman zal onze welfare officer zijn.”

Luisterend oor voor de gymnastes

Ook de crisis in de gymnastiek werd zaterdag aangesneden. Recent bleven de turnsters ruim drie weken in het ongewisse na het ontslag van Marjorie Heuls en Yves Kieffer, intussen opgevolgd door Ulla en Dieter Koch. “Vanuit het BOIC hebben we hen een luisterend oor aangeboden”, vertelde Van Branteghem. “Jean-Mi, ikzelf en topsportdirecteur Olav Spahl hebben gesproken met de atleten om hen te proberen gerust te stellen dat er een oplossing zou komen. Gewoon al luisteren naar de turnsters is op zo’n moment belangrijk. Natuurlijk was er ongerustheid zonder coach, in een technische sport als turnen. Elke dag zonder hoofdcoach is een dag te veel. We garandeerden hen dat we samen met de federatie aan een oplossing aan het werken waren. We hebben overlegd met de federatie, zonder echter uit onze rol te treden. Omdat de autonomie van de federaties belangrijk is.”

Een coachwissel in aanloop naar de Spelen hoeft volgens Van Branteghem niet per se dramatisch te zijn. “Eind 2015 veranderden de Red Lions ook nog van coach (Shane McLeod volgde toen Jeroen Delmee op, nvdr.) en een aantal maanden later behaalden ze zilver op de Spelen”, aldus de CEO. “Coachwissels maken deel uit van topsport”, trad Jean-Michel Saive bij. “Je moet het natuurlijk geval per geval bekijken, maar soms dienen zich drastische beslissingen aan. Het gaat erom de best mogelijke oplossing te vinden in de laatste rechte lijn richting de Spelen.”

Atleten aan de bar

Toen tafeltennisser Saive (1988-2012) en Van Branteghem (2004-2008) als atleet op de Olympische Spelen aantraden, was de omkadering een pak minder uitgebreid en professioneel. In Belek staan er elf fysiotherapeuten, vijf dokters, vier psychologen, een voedingsspecialiste en tal van coaches paraat om de atleten te begeleiden. In totaal zijn er meer dan 80 delegatieleden aanwezig om er voor te zorgen dat 75 atleten in ideale omstandigheden kunnen trainen. “Een héél leger”, noemt Van Branteghem het. “Er is een volledig andere topsportcultuur dan toen wij atleten waren. Vroeger hingen atleten weleens aan de bar, zeker in november. Dat was ook algemeen aanvaard. De verschillen zijn nu echter zo klein geworden om op het hoogste niveau te presteren, dat elk detail telt. De atleten appreciëren onze grote entourage. Ze zijn daar in meegegroeid. Voor hen is dat de meest normale zaak ter wereld om op die manier omkaderd te worden. Dat geeft hen ook veel vertrouwen. Natuurlijk hadden wij ook graag zo’n omkadering gehad. Maar Jean-Mi en ik kijken niet veel achteruit. We hebben geen spijt, dat heeft toch geen zin.”