Ze duiken momenteel weer op, de klapeksters. Vaak in meer open gebieden, zoals onze heiderestanten die we nog hebben in Limburg. Het is trouwens een dankbare soort voor vogelkijker. Waar je vaak uren moet zoeken in struiken en bosjes, is dat bij deze vogel niet het geval. Klapeksters zijn zo vriendelijk om netjes op een topje van een boom, vaak een kaal exemplaar, te gaan zitten. Het maakt deel uit van hun jachttechniek. Want deze soort is een roofvogel in miniatuur. De gekromde punt van de bovensnavel bewijst dat. Maar ook zijn menukaart: die gaat van insecten tot kleine zoogdieren en vogeltjes. Vanaf zijn uitkijkpost speurt hij de bodem af naar deze lekkernijen. Soms vangt hij insecten in de vlucht. Maar evengoed kan hij biddend – net als de meer bekende torenvalk – boven zijn prooi blijven hangen om dan pijlsnel naar beneden te duiken.

Nadat hij een prooi heeft weten te verschalken, volgt een wat lugubere ceremonie. Onze klapekster is een vooruitziende vogel. Hij schrokt niet elke vangst snel naar binnen, maar legt een voorraad aan. En dat doet hij op een wel heel speciale manier. Daarvoor kiest hij een struik met lange en stevige stekels, zoals bijvoorbeeld sleedoorn. Op die stekels spiest hij zij zijn prooi vast. Zo kan je in de gebieden waar ze overwinteren soms zo'n vreemde kerstversiering aantreffen. Als de jacht dan wat minder goed lukt, kan onze klapekster hier komen bijtanken. Door de jaren heen heeft deze rover ook de prikkeldraad ontdekt. Handig om op gelijke afstand scherpe punten te vinden waar je je prooi kwijt kan. Minder kerstboomachtig, maar toch een slimme vondst.

Klapeksters zijn echte wintergasten die alleen om te overwinteren naar onze regio afzakken. Broeden doen ze meer noordelijk in gebieden met verspreide dennenbomen. Dus tijdens de zomer moeten we ze missen. Jammer, want ik kan deze prachtige soort met zijn speciaal gedrag zeker appreciëren. Zijn zwarte masker past perfect met zijn imago van rover en een beetje beul, zittend op een hoog uitkijkpunt. Waar ik hem dan ook uitvoerig kan bewonderen. Waarvoor mijn welgemeende dank.

(Foto’s: Erik Ducastel, Alex Bogaerts, SG )

https://limburgs-landschap.be/