‘Mensen voelen zich in de steek gelaten door hun werkgever, de medische wereld of de banken. Dat is de trigger waardoor ze zich gaan verdiepen in spiritualiteit’

Stel u even voor: hier op mijn bureau ligt een foto. U kunt niet zien wat erop staat, want u bent daar en ik zit hier. Maar mocht u de techniek van remote viewing beheersen, dan nam u nu een pen en een vel papier en zou u, met behulp van uw hogere bewustzijn, opschrijven wat u ziet, ruikt, voelt, proeft en hoort als u denkt aan de foto op mijn bureau. U schrijft bijvoorbeeld: blauw, grijs, vochtig, zout, ruw, golvend, spetters, dobberend, woelig. Dan draait u uw blad om en maakt u een tekening. Ten slotte kijkt u naar alles wat u hebt genoteerd en concludeert u: op de foto staat een boot in de haven van het Nederlandse plaatsje IJmuiden.

En dat is niet toevallig: afgelopen maand was ik in IJmuiden voor de tweedaagse workshop remote viewen van de Vlaming Baptist De Pape (46). In spirituele kringen is hij beroemd: zijn film en het gelijknamige boek The Power of the Heart, over hoe ons hart eigenlijk veel meer weet dan ons brein, waren wereldwijde bestsellers. Vorig jaar schreef hij ook het boek Leer manifesteren zoals Oprah Winfrey en J.K. Rowling en word in 6 stappen succesvol. Als ik De Pape voor het eerst spreek, zie ik een man met een zeker charisma. Zijn kalme zelfverzekerdheid past perfect bij zijn werk als spiritueel goeroe, al had hij ook een advocaat of popster kunnen zijn.

Baptist De Pape: “Mijn vader is dierenarts, mijn moeder jurist, en zij pushten mij na mijn middelbare school ook in die richting. Ik heb in Nederland mijn master in de rechten behaald en ben vervolgens aan de slag gegaan bij een groot internationaal advocatenkantoor in Amsterdam. Al snel voelde ik: ik zal hier hard moeten werken en goed verdienen, maar het is niet bepaald mijn roeping. Sterker nog: ik wist vrij duidelijk dat mijn geluk daar niet lag. Maar goed, ik kon niet zomaar mijn baan opzeggen, want ik woonde in Amsterdam en dat bracht hoge maandelijkse kosten met zich mee. Eigenlijk zat ik een beetje gevangen in een gouden kooi.

“Ik had het geluk dat ik in mijn studententijd een studentensongfestival had gewonnen en daarmee een platencontract bij Universal had binnengesleept. Al snel schreef ik een hit voor Guus Meeuwis, ‘Ik wil met je lachen’, en stond er opeens een mooi bedrag op mijn rekening. Een tijdje later, ik was toen een jaar of 23, maakte ik mijn eigen hit ‘Vakantieliefde’. Ik kwam op de radio, op televisie bij Paul de Leeuw, en ik mocht optreden bij alle studentenverenigingen en in elke feesttent. Ik reed heel Nederland door, deed soms drie optredens op een nacht, en incasseerde bedragen die ik als beginnende jurist nooit zou verdienen.

“En toen had ik wél de vrijheid om te beslissen: ik stop als jurist en volg mijn droom. Ik ga een film maken over de kracht van ons hart.”

URI GELLER

Als ik de cursusruimte binnen wandel, is het er al behoorlijk druk. Er nemen een stuk of dertig mensen deel, het merendeel vrouwen van ergens in de dertig of veertig. In een klein keukentje wordt het ene na het andere glas gemberthee geschonken.

De Pape: “Vrouwen staan doorgaans veel meer open voor spiritualiteit dan mannen. Al zie je bij deze workshop nog relatief veel mannen, omdat zij worden aangetrokken door de wetenschappelijke en militaire geschiedenis achter het remote viewen.”

We gaan in een kring zitten en De Pape begint een uiteenzetting over die geschiedenis.

De Pape: “Tijdens de Koude Oorlog, we hebben het nu over de jaren 70, bleek dat de Amerikanen veel geheime informatie verloren aan de Russen. Ze dachten: hoe kan dat? Zit hier ergens een lek? Wat bleek: de Russen waren al een tijdlang bezig met het opleiden van paranormale spionnen die op afstand geheime informatie konden ontfutselen. Toen besloot de Amerikaanse geheime dienst in samenwerking met het Amerikaanse leger en het Stanford Research Institute een eigen departement met remote viewers op te zetten.”

De Pape blijkt een uitstekende verteller. Hij wandelt rond, stopt zijn verhaal vol anekdotes en betrekt geregeld zijn toehoorders erbij: ‘Hand omhoog: wie gelooft in reïncarnatie?’ Vrijwel alle handen gaan de lucht in.

Af en toe schrijft hij namen of kernwoorden op een whiteboard. Namen die ik nog niet kende als Edgar Mitchell, Russell Targ en Hal Puthoff, maar ineens valt ook de naam Uri Geller. De bekende lepelbuiger blijkt een pionier op het vlak van remote viewen.

De Pape: “Geller was in de jaren 70 een soort spirituele rockster, maar hij had toen al een klein fortuin vergaard door op afstand olievelden te lokaliseren voor oliebaronnen. Zelf beweert hij dat hij als kind ontvoerd werd door aliens die hem een upgrade hebben gegeven.”

Er vallen meer namen. De belangrijkste is Ingo Swann, een paranormaal kunstenaar die de naam remote viewing heeft bedacht. ‘Die man was fucking geniaal, briljant in de orde van Einstein’, roept Wilma Ophof, een spraakzame vrouw die ook in de organisatie zit. ‘Een Picasso, een Rembrandt’, vult De Pape aan. Wilma vertelt dat creatieve mensen sowieso beter zijn in remote viewen, ‘omdat hun rechterhersenhelft beter ontwikkeld is’.

De Pape legt uit dat je met remote viewen niet alleen dingen op afstand kunt zien, maar ook in de toekomst. Je hart maakt immers contact met ‘een veld van onvoorwaardelijke liefde en oneindige intelligentie’, een plek waar alle zielen verbonden zijn en begrippen als tijd en ruimte geen rol spelen. We hebben toegang tot veel meer kennis dan we denken, want ‘alles is energie’ en ‘iedereen is één’.

De mogelijkheden lijken onbeperkt: van door muren heen kijken tot het voorspellen van beursuitslagen of de trekking van de loterij. De Pape houdt een boek in de lucht met de lange titel Associative Remote Viewing: The Art & Science of Predicting Outcomes for Sports, Politics, Finances & the Lottery, waarin de statistische successen van het remote viewen wetenschappelijk werden onderzocht. Vaak blijken de voorspellingen correct, vertelt De Pape, maar omdat de toekomst niet vastligt, is er geen garantie op succes. Bovendien: wie met verkeerde intenties aan het remote viewen slaat, zoals hebzucht, zal weinig succes boeken.

De Pape: “En dit is ook interessant voor jou, Joris.”

Hij reikt mij een ander boek aan.

De Pape: “The Men Who Stare at Goats. Een boek waarvoor onderzoeksjournalist Jon Ronson sprak met gewezen remote viewers van de veiligheidsdiensten en het Amerikaanse leger. Die Ronson was echt een goede onderzoeksjournalist, daar zijn er tegenwoordig niet meer zoveel van.”

De groep lacht.

Arthur (deelnemer): “De mainstreammedia, daar heb ik sowieso helemaal niets mee.”

Liesbeth (deelnemer en vrouw van Arthur): “Mijn nicht was ook journalist en werkte voor de NOS. Maar ze is gestopt omdat ze in de mainstreammedia enkel mocht brengen wat ze van hogerhand opgelegd kreeg. Niets persoonlijks hoor, Joris.”

De Pape: “De veiligheidsdiensten waren natuurlijk ook niet zo blij met dat boek, en dat al die informatie nu op straat lag. Dus schoot Hollywood in actie: ze hebben er een komedie met George Clooney, Jeff Bridges en Kevin Spacey van gemaakt. Alles belachelijk maken, zodat het onschadelijk wordt. Een heel onderhoudende film, hoor, maar lees liever het boek.”

LIEF HART

De Pape vertelt dat hij als jonge twintiger in een lokaaltje van Stanford University een cursus remote viewing volgde. De technieken die hij ons zal leren, zijn gebaseerd op de methode die ze daar doceren. Zelf heeft hij ook nog remote viewing-projecten uitgevoerd voor de Amerikaanse veiligheidsdiensten, zegt hij.

De Pape: “Remote viewen is net als autorijden: op een gegeven moment heb je het onder de knie en neemt je onderbewustzijn het over. Dan denk je niet meer na over hoe je het precies doet, maar doe je het gewoon. En net als bij autorijden kan iedereen het leren, maar niet iedereen zal er even bedreven in worden. Aanleg, oefening en talent bepalen hoe goed je erin wordt.”

Om toegang te krijgen tot het hogere bewustzijn is het belangrijk dat het hart openstaat. Informatie komt namelijk eerst ons hart binnen en gaat daarna pas naar onze hersenen. Om ons hart open te zetten, doen we met de hele groep een hartcoherentiemeditatie.

De Pape: “Je gebruikt meer van je hersencapaciteit als je in hartcoherentie zit, dat is wetenschappelijk aangetoond door het gerenommeerde Heartmath Institute in Californië. Hoe meer liefde we voelen, hoe intelligenter we zijn.”

We sluiten onze ogen en wrijven over ons hart. We zeggen tegen onszelf: ‘Lief hart, ik hou zoveel van jou.’ Daarna moeten we aan de persoon denken die we het meest liefhebben in ons leven. Ik open stiekem even mijn ogen: De Pape is ondertussen naar een spiegel gelopen om zijn haar goed te leggen.

De Pape: “Tijdens het remote viewen komt de informatie pijlsnel binnen. Die gegevens zijn juist, maar het gaat mis als je brein er een interpretatie van probeert te maken. Je krijgt bijvoorbeeld ‘wit’ en ‘zacht’ door, en je hoofd maakt daar dan onmiddellijk een hondje van, terwijl het later een kussen blijkt te zijn.”

Om onze waarnemingen correct te kunnen duiden, krijgen we allemaal een lijst met termen die een gevoel, een smaak, geur, kleur, beweging, textuur of vorm uitdrukken. We oefenen eerst door met die woorden De Papes bestseller The Power of the Heart te beschrijven.

De Pape: “Je denkt waarschijnlijk: dit kan een kleuter toch ook? Maar je moet je die woordenschat echt eigen maken, zodat je het fundament legt voor de volgende sessies. We werken eigenlijk aan onze bedrading.”

Als we genoeg geoefend hebben met onze bedrading, is het tijd voor het echte werk. We krijgen een targetcode, ‘IPX 507’, en die code is gekoppeld aan een plaatje. Enkel De Pape en Sara Willaert, een vriendelijke veertiger uit de organisatie, weten wat er op dat plaatje staat.

De Pape: “Voor de targetcode geldt: hoe minder je weet, hoe zuiverder je kunt remote viewen. In de projecten die ik zelf voor de Amerikanen heb gedaan, wist ik vaak helemaal niets over het target. Dan vulde ik gewoon het blad in en stuurde ik de informatie door.”

Een sessie remote viewing begint met ‘afstemmen’: we schrijven de targetcode op het blad en laten onze hand over de code zweven.

De Pape: “Je gebruikt je lichaam, want dat is je onvangstcentrum.”

Iedere deelnemer gebruikt zijn handen op een verschillende manier.

De Pape: “Zoals iedereen een tennisracket ook op een andere manier vastneemt. Je moet een methode vinden die voor jou werkt”

‘Voor mij werkt: hoe sneller, hoe beter’, zegt Liesbeth terwijl ze fanatiek over de code zwaait.

Even later zijn alle deelnemers driftig met hun handen aan het wapperen.

De Pape: “Richt al je energie op die afstemming. Schrijf het eerste op wat in je opkomt. Na twee seconden neemt je mind het over van je gevoel en vertroebelt de informatie. Je moet onbevreesd zijn, niet te veel hechten aan het resultaat en of het wel klopt. Afkijken heeft ook geen zin, want het gaat puur om jóúw hogere bewustzijn.”

Ik schrijf de woorden op die in me opkomen. Bruin. Ruw. Piepend. Vreugde. Nostalgie. Daarna maken we een tekening. Op basis van alles wat we hebben opgeschreven maken we een beredeneerde gok over wat op het plaatje zal staan. Ik schrijf op: ‘een kabelbaan’.

Als iedereen klaar is met afstemmen, onthult Sara het target. Het blijkt een paard te zijn.

Maaike, een vrouw van middelbare leeftijd, heeft het helemaal goed, ze heeft zelfs letterlijk een paard getekend. Alle deelnemers applaudisseren. ‘De informatie was heel overtuigend!’ zegt Maaike terwijl de tranen in haar ogen springen. ‘Sorry, ik ben hier helemaal emotioneel van.’

Sara Willaert: “Als je het goed hebt, geeft dat een enorme kick. Dat is een beter gevoel dan de loterij winnen. Het is echt verslavend.”

Andere deelnemer: “En als je het niet goed hebt, wil je juist blijven doorgaan tot het je een keertje wél lukt.”

De Pape: “En nu wil ik dat iedereen alles omcirkelt wat juist is op je blaadje. Dat is heel belangrijk. Geef jezelf aan het begin een beetje het voordeel van de twijfel: als iets bíjna klopt, mag je het ook omcirkelen.”

Ik omcirkel driftig. ‘Bruin’ is zeker goed, want een paard is soms bruin, maar ‘nostalgie’ kan ik ook wel plaatsen. Ergens wíl ik zoveel mogelijk goed hebben, maar echt overtuigend zijn de waarnemingen op mijn blaadje niet. Ook de Vlaamse Nadine (39) vindt het moeilijk dat ze er zo naast zit.

De Pape: “Ik zie al wat het probleem is: je wilt het te graag. Je moet het meer spelenderwijs aanpakken, gaandeweg komt het vanzelf.

”Sowieso spelen er veel factoren bij een succesvolle remote viewing. Het is belangrijk dat je uitgerust bent. Levensenergie, chi, is essentieel. Mensen aan de top van de remote viewers-wereld leven vaak als kluizenaars, die willen niet leeggezogen worden door sociale events.

“Zelf doe ik graag retreats op Bali en Ibiza, daar heb je onmiddellijk dat vakantiegevoel en komt de chi vanzelf.”

Wilma Ophof: “En het is ook gewoon zo: hoe meer je het doet, hoe beter je wordt.”

De Pape: “Soms doe je aan remote viewen zonder dat je weet dat je aan het remote viewen bent, dat noemen we dan intuïtie. Ons onderbewustzijn probeert constant informatie naar ons dagelijks bewustzijn te lekken, maar door alle mentale ruis horen we dat vaak niet.”

Tijdens de tweede sessie blijkt op het plaatje het Atomium in Brussel te staan. Eén deelnemer heeft het monument bijna perfect getekend, zelf heb ik een dolfijn voorspeld. Sara zegt dat ik niet moet wanhopen. De ene keer gaat het veel beter dan de andere.

Willaert: “Tijdens mijn eerste sessies kreeg ik de hele tijd informatie waarvan ik bij de onthulling van het plaatje dacht: dit klopt echt totaal niet. En dan deden we het volgende target en bleek dat alles wat ik bij mijn vorige sessie had opgeschreven, nu wél van toepassing was. Ik zat dus eigenlijk steeds een plaatje vóór. Nogal frustrerend, maar als beginner staat je frequentie soms gewoon nog niet goed.”

De Pape vertelt ons dat hij geregeld weekenden organiseert waarbij een hele groep een bepaalde gebeurtenis in de toekomst probeert te remote viewen. Zo werd een halfjaar voor het WK voetbal van 2022 getracht de uitslag van het toernooi te voorspellen.

De Pape: “Na een tijd begonnen we duidelijke patronen te zien. Iedere keer kwam Marokko terug in beeld. Nu stond Marokko helemaal niet bekend als voetballand, maar omdat het zo overtuigend was, hebben we er toch geld op ingezet.

“Als je zo vroeg al op Marokko inzette, kon je tot 35 keer je inzet terugkrijgen. Helaas: tegen de tijd dat Marokko de halve finale bereikte, had de goksite ons allemaal levenslang gebannen en kregen we niets. Ze vonden onze vroege inzet verdacht.”

Ophof: “We konden juridisch weinig beginnen, want die site was gevestigd in Malta. Ik kan je wel vertellen: als ze gewoon hadden uitbetaald, was ik nu miljonair geweest.”

De Pape toont ons een TikTokvideo van een emotioneel juichende groep remote viewers na de winst van Marokko tegen Spanje, waarmee het land naar de kwartfinale ging.

MANIFESTEREN

Omdat het te vermoeiend is om het hele weekend remote te viewen, vertelt De Pape ons tussendoor iets over manifesteren. Dat is de laatste jaren een hype.

De Pape: “Manifesteren was tien jaar geleden al hot in Amerika, het mekka van de persoonlijke ontwikkeling. Net als bijna alle spirituele trends waaide het na een tijdje vanzelf over. Eerst naar Nederland, waar het nu al een jaar of drie erg hot is, en het afgelopen jaar ook steeds meer naar België.”

Manifesteren, zullen tal van influencers je vertellen, betekent dat je zo intens in je grootste wens of droom gelooft dat die vanzelf werkelijkheid wordt. Maar dat is volgens De Pape niet waar het om draait: je moet vooral contact maken met je hogere zelf en doorgronden wat je diepste intenties zijn.

De Pape: “Het belangrijkste is dat je jezelf de vraag stelt of een bepaalde wens wel echt uit je hart komt. Dat je niet vanuit je ego probeert te manifesteren, maar vanuit de intenties van je hart en ziel.

“Zoek de stilte op en probeer echt te voelen wat je in dit leven wilt bereiken. Je zult zien: je hart is vaak veel ambitieuzer dan je hoofd.”

Een deelnemer: “Maar als je dan iets hebt gemanifesteerd en er gebeurt vervolgens een hele tijd niets, ga je toch twijfelen.”

De Pape: “Twijfel is er enkel als je niet zeker bent van je zielsmissie, anders weet je gewoon zeker: ik móét dit doen. Als je echt iets wilt, vanuit je hart en ziel, ben je unstoppable.

“Kijk, ik heb vijf jaar aan The Power of the Heart gewerkt. Soms had ik geen idee of het allemaal goed zou komen, of ik de mensen zou kunnen spreken die ik wilde spreken, of er überhaupt iemand op mijn film zat te wachten, maar ik voelde heel sterk: deze film móét ik gewoon maken. Ik heb de film gemanifesteerd, ik heb een budget gemanifesteerd en het is gelukt. Ik kon spreken met mensen als Paulo Coelho, Isabel Allende, Eckhart Tolle, Jane Goodall en Deepak Chopra.”

Je hebt toen ook een boek geschreven.

De Pape: “Ja, omdat de interviews veel meer materiaal opleverden dan ik voor de film kon gebruiken. Eerst vreesde ik dat er geen interesse zou zijn, maar de mensen bij de internationale uitgeverij Simon & Schuster vroegen simpelweg: ‘How much do you want for the world rights?’

“Toen de film en het boek uitkwamen, heb ik drie jaar lang de hele wereld afgereisd. Non-stop ging ik van luchthaven naar hotel naar voorstelling. In Amerika kwamen daar elke avond duizenden op af. Ik heb in Nederland alleen al tussen de 40.000 en 50.000 boeken verkocht. Dat was natuurlijk fantastisch, maar ook belastend. Na een paar jaar merkte ik dat ik op een burn-out afstevende en besloot ik het wat rustiger aan te doen.”

Wat vindt je familie van je succes?

De Pape: “Mijn familie is totaal niet spiritueel. Op de première van The Power of the Heart werd de film op een staande ovatie onthaald. Er bleven in de zaal maar een paar mensen zitten: mijn familie. Ze keken verbaasd om zich heen. Nadat ik was gestopt als jurist om mijn film te maken, dacht mijn vader dat ik gek geworden was, nu kon hij alleen maar denken: de hele wereld is gek geworden.”

OPRAH WINFREY

De tweede dag van ons weekend begint met een gezamenlijke meditatie om liefde te zenden naar Israël en Palestina. We hebben speciaal allemaal witte kleding aangetrokken. In de pauze spreek ik met de andere deelnemers. De Vlaamse Nadine is professioneel bezig met channeling en tarot, waarmee ze in het hogere bewustzijn van haar klanten duikt. Noor (38) heeft dan weer een vrouwencirkel opgericht, waar vrouwen samen praten, mediteren en tekenen.

Nadine: “Veel mensen hebben een bepaalde trigger nodig om zich spiritueel te verdiepen, dat zul je hier ook wel horen: een burn-out, een overlijden, ziekte. Ze voelen zich in de steek gelaten door hun werkgever, door de medische wereld of de banken. En dan gaan ze zich existentiële vragen stellen.

“Als alles goed gaat, heb je weinig behoefte om je leven om te gooien. Pas als je in het donker zit, ga je op zoek naar het licht.”

Wat was bij jou de trigger?

Nadine: “Ik ben ernstig ziek geworden. Door een bacteriële infectie kreeg ik last van CVS, chronische vermoeidheid. Niemand kon me helpen, dus ben ik mezelf gaan helpen. Ik was altijd heel rationeel, maar ben toen op het spirituele pad gekomen.”

Noor: “Mijn man had teelbalkanker en was uitbehandeld. Hij is op een eigen helende reis gegaan, het is niet rationeel te verklaren, maar hij is toch genezen.”

Nadine: “Mijn papa kreeg twee jaar geleden de diagnose prostaatkanker. Hij is zelf tandarts en had een heilig vertrouwen in artsen.”

Noor: “Dat moet je nooit doen!”

Nadine: “Ik heb hem toen het boek Antikanker laten lezen, en erbij gezegd dat het door een professor geschreven was, want dat is belangrijk voor hem. Toen heeft hij zijn kankerweefsel zelf kunnen wegkrijgen, onder meer met acupunctuur.”

Ik spreek ook met Jos uit Aalst, een olijke veertiger met een baard die zich holistisch businesscoach noemt.

Jos: “Ik kies ervoor om enkel bedrijven te helpen die waardengedreven werken. Ik leer ze om uit de ratrace te stappen, om aan hun mindset te werken en een passief inkomen uit te bouwen. Ik help ze ook om te netwerken op energie.”

Wat is dat?

Jos: “Netwerken is wérken. Je bent daar omdat je iets wilt bereiken, en het is dan van essentieel belang dat je je energie kunt behouden. Je moet leren hoe je de juiste houding inneemt, zodat je energie niet weglekt.

“(wijst naar mijn linkerschouder) Kijk, volgens mij is dat jouw zwakke schouder.”

Is dat zo?

Jos: “Ik zie dat soort dingen direct. Mag ik je eens vragen om je ogen te sluiten en je armen recht vooruit te steken? We tellen nu samen tot dertig.”

We tellen tot dertig en ik open mijn ogen.

Jos: “Zie je, je rechterarm staat nu hoger dan je linkerarm, omdat dat je sterke schouder is. Met die zwakke linkerschouder ben jij nu energie aan het tanken bij je buurman, Martin.

“Martin, kom eens.”

Martin: “Wat is er?”

Jos: “Ik zag jou net al de hele tijd geeuwen: dat komt omdat energie uit jouw sterke schouder weglekt naar je buurman hier.”

Martin vertelt op zijn beurt dat hij eigenaar is van twee kapperszaken, maar een paar jaar geleden, na het overlijden van zijn broer, een opleiding tot medium heeft gevolgd.

Martin: “Als ik in de haren van klanten zit, krijg ik allerlei dingen door via hun kruinchakra. Mijn klanten zitten er niet altijd op te wachten dat ik die zaken deel, maar soms leidt het tot goede gesprekken.”

We gaan weer in de kring zitten en mogen nu vragen stellen over remote viewen. Een deelnemer vraagt: ‘Helpt het eigenlijk om psychedelica te gebruiken?’

De Pape: “Dat kan zeker helpen om je geest te verruimen.

“In de remote viewing-wereld is C60 populair. Topsporters als tennisser Novak Djokovic gebruiken dat ook. Volgens de Amerikaanse voedingsexpert David Wolfe (een controversiële flat-earther en antivaxer, red.) is het echt een superfood: het zou werken tegen huidirritatie, diabetes en kanker.”

Op het internet circuleren wel meer spectaculaire, maar ongefundeerde beweringen over de voetbalvormige koolstofmolecule C60, waarvan een milligram algauw tientallen euro’s kost.

Alice (deelnemer): “Het is echt verschrikkelijk dat dingen die zo goed voor je zijn, in diskrediet worden gebracht. Dan zit daar toch een agenda achter?”

In de hele groep wordt instemmend geknikt. Verborgen agenda’s en geheime scripts gaan dit weekend geregeld over de tongen, van de gevaren van 5G tot het draaiboek van het World Economic Forum.

De Pape: “De deep state maakt ook helemaal geen geheim van zijn plannen. Voor 2030 is het motto: ‘You will own nothing and be happy.’ Dat is gewoon openbaar gemaakt (De Pape verwijst naar een artikel uit 2016 van een Deense politica die speculeert over de toekomst van de deeleconomie, red.).

“Al dat digitale geld is een kooi. Je loopt vrijwillig de val in, straks hebben ze totale controle over je. Dat is geen samenzweringstheorie, dat zeggen ze zelf. Die hele wereldelite in Davos is daar ontzettend transparant over. Daar moet je je toch vragen over stellen, Joris? Daar zou een kritische journalist in moeten duiken.”

Er ontstaat een discussie over hoe zuiver Oprah Winfrey nog is. Is ze echt die vriendelijke selfmade miljardair met een hart voor spiritualiteit, of is ze betrokken bij de Illuminati en een kindermisbruiknetwerk?

De Pape: “Iedereen die té succesvol wordt, krijgt te maken met de laag die de wereld bestuurt. Hoe hoger je komt, hoe enger het wordt. Dan komen ze ineens aanzetten met beschuldigingen van kinderporno en moet je meedoen aan hun agenda.”

ZONNEBLOEMEN

We gaan voor de laatste keer remote viewen, deze keer in duo’s. Ik vorm een koppel met Nadine. Eerst gaan we samen in hartcoherentie, daarna loop ik naar een whiteboard waarop een foto is geplakt. Op de foto staat een veld zonnebloemen dat ik probeer te ruiken, te voelen, te horen. Nadine kan de foto niet zien, maar probeert vanaf haar stoel af te stemmen op mijn gevoelens.

Na afloop blijkt dat niet fantastisch gelukt. Nadine heeft dingen als ‘metaal’ en ‘een structuur’ opgeschreven, niet bepaald een zonnebloemenveld. Ze is zichtbaar teleurgesteld. ‘Ik kreeg de hele tijd de McDonald’s binnen. Dacht jij aan McDonald’s?’ Ik antwoord dat ik vaak aan McDonald’s denk, maar nu niet specifiek.

‘Je hebt wel de kleur groen van het veld zonnebloemen goed ontvangen’, zeg ik, om haar te troosten. ‘Groen zit tegenwoordig ook in het logo van McDonald’s’, antwoordt ze. En dan, gelaten: ‘Ach ja, ik ga nog veel moeten oefenen.’

Als ik met De Pape door de haven wandel, vraagt hij me wat ik van de deelnemers vind. Ik antwoord: ‘Het is een behoorlijk diverse groep. Aan de buitenkant zou je niet meteen zeggen dat het zulke spirituele mensen zijn.’

De Pape: “Ja, de een is tandarts, de ander docent, en ze komen uit het hele land. Maar weet je wat ze gemeen hebben? Het zijn allemaal enorm zachtaardige en gevoelige mensen. Je merkt tijdens zo’n weekend goed hoe verbonden iedereen zich voelt. Hier kunnen ze echt praten over dingen waarvoor ze thuis niet altijd gehoor vinden, onderwerpen die buiten de mainstream vallen.”

Als ik ’s avonds met de fotograaf naar huis rijd, heb ik plots enorm veel zin in McDonald’s.

Meer over de workshops remote viewing: remoteviewingclub.nl

© Humo