Helaas komt ze op Rockstar lang niet met alles weg, de stoet hoge gasten ten spijt. Om te beginnen is dit dubbelalbum met liefst dertig songs, goed voor ruim 140 minuten muziek, een (veel te) lange zit. Dat Partons interpretaties van overbekende rockklassiekers weinig of niets aan de originelen toevoegen, spreekt niet in haar voordeel. Haar versie van Purple Rain is ronduit kleurloos, in een slap We Will Rock You schiet ze vocaal tekort.

(Lees verder onder het album)

En de oorspronkelijke artiesten die instemden om haar bij te staan? Paul McCartney en Ringo Starr komen in hun eigen Let It Be niet uit Dolly’s schaduw. Ook Sting, Debbie Harry en Elton John moeten in respectievelijk Every Breath You Take, Heart of Glass en Don’t Let the Sun Go Down on Me genoegen nemen met een bijrolletje. Alle lof voor een artiest die lak heeft aan hokjesdenken. Dat Dolly Parton zich in de jaren zeventig en tachtig met succes aan crossovers van country met pop en zelfs disco heeft gewaagd, betekent echter niet dat alles haar lukt. Deze metamorfose als would-be rockster voelt helaas gekunsteld en weinig overtuigend. (gj)

‘Rockstar’, Dolly Parton, nu te beluisteren.