"Ik maak je kapot, zei hij": dancezangeressen getuigen in "Belpop" over gebrek aan inspraak en wantoestanden

Begin jaren 2000 hebben verschillende Belgische danceacts bijzonder veel succes in het buitenland. Ian Van Dahl met zangeres Annemie Coenen scoort een grote hit in het Verenigd Koninkrijk, met "Castles in the sky". Sylver is razend populair in China. Milk Inc. gaat op tournee in de VS. En Kate Ryan speelt "tot drie shows per nacht" in heel Europa. "Dat nachtwerk kruipt in je kleren, ook al ben je een jonge twintiger", zegt ze daarover.

"Het tourschema van Ian Van Dahl was de eerste jaren geschift: we hebben gespeeld in Colombia, Japan, Rusland, de Arabische Emiraten en Australië", vertelt zangeres Annemie Coenen. "Specifiek aan dance is dat je altijd 's nachts optreedt, wat het fysiek zwaar maakt. We wisten niet altijd in welke omstandigheden we zouden terechtkomen. In Colombia kreeg ik continu een veiligheidsagent mee, zelfs als ik naar het toilet ging."

Managers en platenlabels willen het buitenlandse succes van "hun" artiesten maximaal verzilveren. Extreme tourschema's om het ijzer te smeden als het heet is: dat blijft niet zonder gevolgen. Vooral de zangeressen voelen zich vaak uitgebuit, omdat ze continu van hier naar daar moeten reizen en weinig inspraak krijgen in de manier waarop alles wordt georganiseerd.

Het meest extreme verhaal komt van zangeres Jessy De Smet, die door een wurgcontract zeven jaar lang strikt gebonden is aan danceformatie The Mackenzie. "Ik mocht niets zelf bepalen, zelfs niet welke kleren ik droeg. Ik werd niet gezien als een persoon: ik was een product. Ik moest braaf zijn, want ik wist dat ik een contract had getekend waar ik niet onderuit kon. Mijn manager zei regelmatig: "ik maak je kapot". Ik geloofde dat."

Nadat het contract is afgelopen, brengt De Smet over die periode het nummer "Look at me now" uit, met Regi Penxten en Filip Vandueren van Milk Inc. als nieuwe producers. Het wordt haar eerste solohit. 

Ook Kate Ryan blikt met gemengde gevoelens terug op haar grote succes begin jaren 2000, met onder meer haar versie van "Désenchantée". "Ik was onzeker en ik durfde niet goed mijn grenzen aan te geven. Ik bleef maar doorgaan, dus ik ging af en toe stevig in het rood ook."

De zangeres laat zich een tijdlang opnemen, om haar eetstoornis te behandelen. Het keerpunt komt er pas nadat ze in Polen instort op het podium. "Ik was toen al een tijdje heel mager, door anorexia en boulimie. Mijn lichaam gaf plots aan dat het niet meer ging."

Ook de muzikale inspraak is vaak beperkt voor de zangeressen. Na de selectie voor het Songfestival met "Je t'adore" in 2006 wil Kate Ryan een andere weg inslaan, maar die ruimte krijgt ze niet. "Het moest van mijn nieuwe platenfirma meer dance zijn, terwijl ik het akoestischer en alternatiever wilde aanpakken. Maar dat ging niet. Ik kon mijn stempel niet drukken: dan verlies je jezelf een beetje."

"Ik durfde destijds niet tegen mijn entourage ingaan", zegt ook zangeres Annemie Coenen van Ian Van Dahl. "Als een single niet goed scoorde, dan kwam dat omdat ik bepaalde promo-activiteiten niet had gedaan. Daardoor denk je dat je moet blijven doorgaan. Je wordt beschouwd als een product: je bent op dat moment geen mens meer."

Coenen is er op een bepaald moment fysiek zo slecht aan toe dat ze niet meer kan optreden. "Mijn management kreeg toch de vraag of ik niet liggend één nummer kon zingen, zodat niemand geld kon terugvragen omdat we een show annuleerden. Gelukkig hebben ze dat geweigerd. Een paar uur later stonden er wel een journalist en fotograaf in mijn ziekenhuiskamer, terwijl ik daar als een half lijk aan een baxter lag. Heel bevreemdend omdat we voor onze carrière zelf relatief weinig persaandacht hebben gehad in België."

Een gelijkaardig verhaal ook bij Silvy De Bie van Sylver, die de situatie samenvat als "uitpersen". "Een kwestie van geld pakken, en wij moesten maar volgen. Podium op en zingen, voor de rest moest ik zwijgen. Ik ben in één jaar tijd twee keer opgenomen in het ziekenhuis, omdat het gewoon te veel was. Ik was in die periode enorm afgevallen. Zelfs toen ik aan het herstellen was in het ziekenhuis werd ik gebeld, wanneer ik weer zou kunnen optreden."