Een brulboei, die een vloek of scheldwoord niet mijdt. Een schrijver, met 86 titels. En tot voor kort een verstokte roker, die telkens een hand vrijhoudt voor de smeulende tabak. Herman Brusselmans heeft vele gezichten die bekend zijn voor de buitenwereld. Maar in de aflevering van Het huis maandagavond laat hij zich van een andere kant zien. Hij gaat er onder meer dieper in op zijn jeugd, waar hij met zijn broer, zus en moeder Lea zijn agressieve vader Gust moest trotseren.

“Hij sloeg zijn kinderen, hij sloeg zijn vrouw, en hij smeet stoelen door de venster”, zegt hij. “Ik had vrij snel door dat mijn vader een gestresseerde mens was. Het ging ook niet altijd goed in die veehandel van hem. Dan was er een koe gestorven, wat dan geldverlies betekende. En dan was het weer dit of dat … Zij die het dichtst bij hem stonden, moesten het ontgelden. Want als er dan een boer, een klant op het erf kwam, was hij de vriendelijkheid zelve.”

Op een bepaald moment was het klaar voor Herman en zijn oudere broer Jozef. Ze namen het heft in eigen handen om hun vader een les te leren. “Ik was veertien, mijn broer zestien. Toen dachten we: dit moet echt gedaan zijn, en dan hebben we hem finaal in elkaar geslagen met z’n tweeën. We waren dat beu.”

(Lees verder onder de foto)

Stikken

“Ik riep hem, toen hij tussen de beesten stond. Dan kwam hij naar buiten, ‘wat is ’t, onnozelaar?’ En dan, baf, tegen zijn bakkes, in zijn maag. Hij was blauw aan het aanlopen, aan het stikken. Mijn moeder kwam buiten, en boog zich over mijn vader. Ze was kwaad op ons, terwijl wij dat hadden gedaan om haar miserie te stoppen. En effectief, daarna was het gedaan met zijn agressie.”

Zijn vader heeft nooit spijt betuigd, al denkt Brusselmans wel dat hij uiteindelijk spijt had. Ook vertelt hij dat hij zijn ouders achteraf nog altijd heel graag zag. “Op het moment dat mijn moeder stierf, was het leven van mijn vader ook naar de vaantjes. Mijn broer is in de zaak gestapt, maar hij is failliet gegaan. Vader begon medisch te sukkelen. Ik moest kiezen: moet ik die klootzak helpen, die me inderdaad elke dag een mot gaf, of ga ik die verstoten. Ik heb besloten om te helpen, vooral financieel. Hij zat in het rusthuis, elke zondag ging ik op bezoek.” (Lees verder onder de foto)

Ondanks wat er gebeurd is, wil Brusselmans benadrukken dat hij geen slechte jeugd heeft gehad: “Soms waren we ook een ongelofelijk harmonieus gezin. Er was genoeg tegengas tegen al die ellende om te kunnen zeggen dat ik wel content ben geweest in mijn jeugd.”

In de aflevering wordt verder nog gesproken over zijn schrijverscarrière die al in de jaren tachtig begon, maar ook over de angsten waarmee hij worstelde. “In het dieptepunt van mijn leven, mocht je mij duizend euro geven om een pakje sigaretten te kopen, maar ik durfde het niet.” En over de vrouwen uit zijn leven, vooral Lena en kleine Roman. “Ik ben blij met Lena, en dubbel zo blij om met haar een kindje te hebben. Ik kan geen uur zonder hem verdragen. Nu ben ik even weg, en eigenlijk doet mij dat wel zeer.”

‘Het huis’, VRT 1, 20.45 uur