De druppel die de emmer van Theo Francken deed overlopen
De uitslag van de Nederlandse verkiezingen blijft ook in Vlaanderen de politieke gemoederen beroeren, en de reis van premier Alexander De Croo (Open VLD) naar het Midden-Oosten is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Daar heeft een interview van Theo Francken (N-VA) bij de Israëlische tv wel voor gezorgd.
1. Een semantische strijd tegen "extremisme"
Verschillende politieke waarnemers zien in de overwinning van de PVV van Geert Wilders een voorafspiegeling van een eventuele overwinning van Vlaams Belang. Premier De Croo gelooft daar niet in. In "De zevende dag" zei hij dat de verschillen tussen Vlaanderen en Nederland groot zijn. "Wij hebben de indexering gehad, de koopkracht is bij ons veel beter beschermd, de huizenprijzen zijn in Nederland door het plafond gegaan, en de kosten voor de zorg zijn bij ons veel toegankelijker."
De Croo denkt dat de "extremisten", zoals hij Vlaams Belang noemde, "het alleen in de peilingen goed doen". "De extremisten hebben geen oplossingen en daar gaat het om. Wij hebben getoond wel oplossingen te hebben." Die balans wil De Croo vanaf vandaag brengen. Als startschot van de campagne stelt hij zijn boek voor: "Waarom het beste nog moet komen".
Barbara Pas gaf, in een debat in "De zevende dag", het woord extremisme een totaal andere betekenis. Want volgens de Vlaams Belang-fractieleider heeft Nederland tégen het extremisme gestemd. "De Nederlandse verkiezingsuitslag is een afrekening met extremisme: klimaathysterici, woke-extremisten en opengrenzenradicalisten die tegen de wil van de meerderheid in een opengrenzenbeleid willen instellen."
Ook na dit debat (met CD&V-voorzitter Sammy Mahdi, Groen-volksvertegenwoordiger Kristof Calvo en Europees parlementslid voor de N-VA, Assita Kanko) blijft één cruciale vraag nog altijd open: is de N-VA, de enige partij die het cordon sanitaire nooit ondertekende, bereid om samen te besturen met Vlaams Belang? Voorlopig is het antwoord niet duidelijk en verschilt het bovendien naargelang diegene die het uitspreekt. Die onduidelijkheid komt de partij goed uit. Zo stoot je niemand tegen het hoofd.
2. Oppositie voeren via het buitenland
Het bezoek van premier De Croo aan Israël en de Westelijke Jordaanoever is niet onopgemerkt voorbijgegaan. Er is de ergernis die een toespraak van premier De Croo uitlokte bij de Israëlische overheid en er is de reactie van N-VA-parlementslid Theo Francken. Franken noemde de premier "hypocriet" in een interview met de Israëlische tv-zender i24News. Oppositie wordt tegenwoordig met alle middelen gevoerd, zelfs via een buitenlandse omweg.
De boodschap van Francken is ongemeen scherp. Vrij vertaald zei Francken dat premier De Croo naar Israël trok om ze daar een lesje te leren, en de oorlogsmisdaden van Israël aan te klagen. "Tegelijk doet onze premier niets aan het antisemitisme en de Jodenhaat die we dagelijks zien in Brussel en België. Niemand wordt gearresteerd en de politie grijpt niet in."
In "De zevende dag" ontkende de premier dat de politie niets doet tegen het antisemitisme. "Wij treden op tegen antisemitisme, en onze politie heeft dat gedaan", zei de premier. "Zelfs online speuren wij naar mensen, gaan we naar hun deur en treden wij op." Dat werd intussen ook bevestigd door de minister van Justitie, Paul Van Tigchelt.
Maar Francken bleef de premier met de vinger wijzen. "De premier wil veel Arabische stemmen halen (...) Ik vind dat heel hypocriet". Maar premier De Croo vindt dat Francken te veel als een politicus reageert, "terwijl dit een moment is dat je als mens moet reageren, waar je moet durven zeggen: hier is elke burgerdode er een te veel." En dat was ook de oproep van premier De Croo in het Midden-Oosten.
Het is wel opvallend dat een lid van de oppositie de premier aanvalt op het buitenlands beleid. Meestal is er meer eensgezindheid over dat domein, maar het conflict in het Midden-Oosten is daar op vele manieren een uitzondering op.
Nog voor het bezoek van de premier stuurde Francken verleden week een tweet in het Engels met dezelfde boodschap: leden van onze regering roepen op om de oorlogsmisdaden van Israël te onderzoeken, roepen op om Israëlische producten te boycotten, de regering doet niets aan het antisemitisme, de regering ruilt gevangenen met het Iraanse regime en heeft de burgemeester van Teheran zelfs een visum gegeven om ons land te bezoeken. Eigenlijk beschuldigt Francken de premier van het steunen van moslimterreur, en dat is ongezien.
3. Het steenkolenengels van Belgische politici
Los van de inhoudelijke boodschap was er ook de merkwaardige taalfout van Theo Francken. Die wou aangeven dat het bezoek van de premier voor hem de druppel was die de emmer deed overlopen, en vertaalde dat ook letterlijk als "it’s like the drup in the emmer who is totally full".
Wat dus tot enige hilariteit bij de Vlaamse media heeft geleid. Het doet denken aan wat Hilde Crevits in 2013 overkwam toen ze als minister van Openbare Werken een filiaal van een Vlaams bedrijf in Texas ging openen. Op een bepaald moment wilde ze een opmerking maken over de kleur van de das van minister-president Kris Peeters en zei ze - omdat ze niet meteen op het Engels woord voor hemd kwam - plompverloren: "with a white hemd and a red tie".
In haar recent boek "Tussen eb en vloed" zegt Crevits: "Ik voelde me verschrikkelijk. Ik dacht even dat mijn carrière voorbij was". Met een kwinkslag slaagde ze erin de situatie te keren, in een tweet liet ze weten dat ze "zichzelf in haar white hemd had gezet". Ook Francken probeert intussen, met een overlopende emmer op sociale media, zijn foutje wat te relativeren.
Vlaanderen zendt zijn zonen en dochters uit, schreven de kranten destijds in 2013, maar ze kunnen geen Engels spreken. Met het steenkolenengels van de voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel, en de letterlijke vertalingen van Crevits en Francken is die internationale "emmer" intussen wel helemaal overgelopen.