Idit Rosenzweig-Abu hekelde op X, het vroegere Twitter, berichtgeving in de krant De Morgen over de vrijlating van Israëlische gijzelaars en Palestijnse gevangenen. Vandaag verscheen in het dagblad een fotocollage van twee krantenpagina’s met als titel ‘Israëliër of Palestijn, het is altijd iemands vader of kind’.

De Israëlische ambassadeur reageerde misnoegd: “Marc Dutroux was ook iemands kind. Dat betekent niet dat het aanvaardbaar is om hem met zijn slachtoffers te vergelijken.”

(Lees verder onder de post)

Die tweet schoot bij nogal wat mensen in het verkeerde keelgat. In een reactie bekritiseert Jasper Pillen, ondervoorzitter van Open VLD, de “degoutante” verwijzing naar de veroordeelde seriemoordenaar. Het voormalige Kamerlid meent dat Idit Rosenzweig-Abu niet langer Israël in ons land kan vertegenwoordigen. “Mevrouw kan onmogelijk aanblijven na dit soort choquerende uitspraken en kwetsende vergelijkingen.”

(Lees verder onder de post)

Het kabinet van minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib nam vanmiddag contact op met de ambassadrice met de boodschap dat die vergelijking foutief is, zeker in dit geval. Er werd gevraagd om geen controverse te creëren rond zo’n gevoelige kwestie. “Gematigdheid, terughoudendheid en empathie zijn wat we meer dan ooit nodig hebben om uit het geweld in Gaza te komen. Het is de verantwoordelijkheid van iedereen om een bijdrage te leveren”, luidt het bij Buitenlandse Zaken.

Even na de middag verwijderde de ambassadrice haar post van eerder op de dag en schreef ze te begrijpen dat haar bericht reacties uitlokte. “Ik verwijder mijn post omdat het niet mijn bedoeling was om de slachtoffers van Dutroux te minachten.” Daarop volgt een aangepaste versie: “Salah Abdeslam is ook iemands kind. De kinderen van sommige mensen begaan vreselijke misdaden. Het is niet correct om criminelen met gijzelaars te vergelijken.”

(Lees verder onder de post)

“Zo ver kan haat gaan: de ambassadeur van Israël in België vergelijkt Palestijnse minderjarigen die opgesloten zitten in Israëlische gevangenissen met een seriemoordenaar”, klonk het eerst bij Vooruit-fractieleider Joris Vandenbroucke. Ook de nieuwe post van de ambassadrice kan niet op veel bijval rekenen bij Vandenbroucke: “Wat een “rechtzetting”. In plaats van met een seriemoordenaar, vergelijkt de Israëlische ambassadeur Palestijnse minderjarige gevangenen nu met een terrorist.”

(Lees verder onder de post)

Ook Wouter De Vriendt, de fractieleider van de groenen in de Kamer, plaatst vraagtekens bij het functioneren van de ambassadeur en schrijft in een post dat de gruwel van Marc Dutroux een nationaal trauma is in België. “Met eeuwigdurende littekens en pijn voor de betrokken families. Ik wil heel duidelijk zijn: een buitenlandse ambassadeur die dat niet aanvoelt, is hier niet op haar plaats”, luidt het.

(Lees verder onder de post)

Ook minister van Justitie Paul Van Tigchelt (Open VLD) reageerde op X. “Enkel wanneer Palestijnen en Israëli’s de vreselijke menselijke tragedies in beide kampen onder ogen durven komen, is er hoop op vrede”, schrijft hij daar. “Deze boodschap gooit alle Palestijnen op één hoop met een moordenaar en pedofiel. Aanvaarden we niet, ook niet van diplomaten en ambassadeurs.”

(Lees verder onder de post)

De Croo

De Israëlische regering reageerde eind vorige week als door een wesp gestoken nadat premier Alexander De Croo en zijn Spaanse collega Pedro Sanchez vorige week vrijdag een persconferentie hielden in Rafah, aan de grensovergang tussen Egypte en Gaza. Hoewel het tweetal gedurende de hele reis ook de terreurdaden van Hamas veroordeelde, werd de steun aan onschuldige inwoners van Gaza en de oproep aan Israël om nieuwe burgerslachtoffers te vermijden niet gesmaakt door de Israëli’s.

Het leverde de Spaanse en Belgische ambassadeurs in Israël een standje op en de twee premiers een uitbrander van premier Benjamin Netanyahu en buitenlandminister Eli Cohen. De Croo zei daarop dat hij recht in zijn schoenen staat en dat Israël de boodschap wellicht niet goed heeft begrepen. De Israëlische ambassadrice in ons land werd vervolgens door het kabinet van De Croo uitgenodigd voor een woordje uitleg. Volgens Le Soir verliep die ontmoeting maandag in een goede sfeer en gaf het alle aanwezigen de kans “om de standpunten uiteen te zetten en de gebeurtenissen te bespreken”.

Dat een professionele diplomate als Rosenzweig-Abu zo hard uit haar rol valt, is opmerkelijk. Doorgaans zijn diplomaten uiterst discreet, omdat ze de contacten tussen landen vlot moeten laten draaien. Op een paar uur tijd twee van de grootste Belgische collectieve trauma’s oprakelen is, welja, weinig diplomatisch. Professor Internationale Betrekkingen Sven Biscop (Egmontinstituut, UGent) bestempelt haar demarche dan ook als atypisch voor ambassadeurs. “Maar het past wel in het zeer assertieve diplomatieke beleid van Israël de laatste maanden. Denk maar aan de Davidster die de VN-ambassadeur opspelde in de Veiligheidsraad. Alleen slaan ze door. Het wordt zo assertief dat het contraproductief wordt. Ze jagen de bevolking van andere landen tegen zich in het harnas.”