Amoura en Puertas vergeten Union gouden zege te schenken in Toulouse, derde plaats lijkt hoogst haalbare

Toulouse is een stad die - naast hun liefde voor het rugby - lééft voor het voetbal. Le TéFéCé. Twee uur voor de wedstrijd stonden de thuisfans aan ‘le Pont Pierre de Coubertin’ om de spelersbus met de nodige égards te ontvangen. Indrukwekkende beelden. Het feest ging door in het uitverkochte stadion. Met bengaals vuur, zwaaiende vlaggen en een banner ‘c’est l’heure de la pyro’. Uit de boxen: ‘Take me out’ van Franz Ferdinand. Een tien voor sfeer en gezelligheid.

***

Toulouse doet het slecht in de Ligue 1. Het staat op een teleurstellende vijftiende plaats, zit in een negatieve spiraal in de eigen competitie. Die werd even doorbroken na de thuisoverwinning tegen Liverpool begin november. Het leverde de Fransen de tweede plek op in de groep.

Ze probeerden de wedstrijd tegen Union meteen in handen te nemen. Met viriel voetbal gekoppeld aan kracht en inzet. Dønnum zette zich door in de zestienmeter en viseerde de tweede paal. Gelukkig voor de Brusselaars gooide Burgess zich voor de bal.

Union had het lange tijd moeilijk om te dreigen. Het voetbalde te slordig in de zone van de waarheid. Voorzetten waaiden te ver, schoten werden afgeblokt, combinaties mislukten. Amoura kreeg de beste kans. De Algerijn zette zich goed door, kwam alleen voor doelman Restes, maar zijn stifter werd van de lijn gehaald door Diarra. Toulouse was bang van Amoura, pakte hem een aantal keer hardhandig aan. Duwen, trekken, sleuren en vooral: hem beletten om optimaal te profiteren van zijn snelheid. Het waren bij momenten geniepige tikken. Scheidsrechter Jug liet begaan. Dat was niet anders in het begin van de tweede helft.

Rodriguez stuurde de Algerijn weg en Desler leek hem neer te leggen in de zestienmeter. Union schreeuwde om een strafschop. De VAR greep niet in. Wat de match aan voetbaltechnische kwaliteit miste, maakte de spankracht meer dan goed. Op en neer, op en neer. Strijd aan beide kanten. Amoura werd nog eens doormidden geschopt door Sierro, Dønnum - de ex-Standard-winger was de beste man bij Toulouse - en zijn fans wilden óók een strafschop. Zonder succes. Puertas testte in tussentijd de vuisten van Restes, Amoura besloot te overhaast van net buiten de zestienmeter. Blessin bracht met Nilsson een nieuw breekijzer, Lazare moest voor de infiltraties zorgen. Toulouse hield de boel gesloten achterin.

Tot minuut 72. Restes hield Machida van de 0-1, Amoura trapte de rebound voor een leeg doel over. Als je zulke kansen niet afmaakt op dit niveau… Elke Unionist greep zich naar de haren - Blessin incluis. Verder kwamen de Brusselaars niet meer. Ook Puertas miste een eigenlijk niet te missen kans in het absolute slot. Uiteindelijk had Union de overwinning verdiend.

***

Bij ‘Le TéFéCé’ werd het feest ook na de wedstrijd verder gezet. Vlaggen zwaaiden, bengaals vuur werd aangestoken, de spelers gingen hun publiek groeten. De sfeer in Toulouse was uitgelaten - in de kleedkamer was het niet anders. De Fransen zijn al zeker dat ze minstens derde worden in de groep. Een punt in Linz in de laatste groepswedstrijd en ze eindigen als tweede. Zij zijn met andere woorden al zeker van Europees voetbal na januari.

Union is dat nog niet. En ze hebben het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Wat kan het binnen twee weken in het Astridpark tegen Liverpool?