Aan het Brusselse Noordstation is rond 13.15 uur de Klimaatmars van start gegaan, waarbij duizenden deelnemers in de straten van Brussel samenkomen om actie te eisen tegen de klimaatverandering. De Klimaatcoalitie meent dat er een einde moet komen aan het “gerommel in de marge” en spreekt over 25.000 deelnemers. Dat zijn er minder dan vorig jaar, toen de organisatie 30.000 deelnemers telde.

(Lees verder onder de foto)

De mars wordt naar goede gewoonte georganiseerd door de Klimaatcoalitie, een coalitie van honderd ngo’s, vakbonden en burgerbewegingen, en vindt plaats tegen de achtergrond van de VN-klimaattop COP28 in Dubai in de Verenigde Arabische Emiraten. De grootste vakbonden ACV en ABVV zijn met een aanzienlijke delegatie aanwezig, net als veel andere middenveldorganisaties, ngo’s en burgerbewegingen. De Christelijke Mutualiteit CM, Broederlijk Delen, WWF, de Bond Beter Leefmilieu en een hele serie socio-culturele vzw’s.

Anuna De Wever, voormalig boegbeeld van de klimaatspijbelaars, is er ook bij in Brussel. “Tijd voor een revolutie”, luidt het. De Wever koppelt net als vele andere deelnemers de klimaatmars aan de crisis in het Midden-Oosten.

In de eerste negen maanden van 2023 lag de gemiddelde temperatuur op onze planeet 1,4 graad Celsius hoger dan in de jaren 1850-1900. Dat is minder dan de 1,5 graad Celsius-bovengrens, zoals afgesproken in klimaatakkoord van Parijs van 2015. Volgens de Klimaatcoalitie is elk tiende van een graad opwarming dan ook cruciaal om de gevolgen van de klimaatopwarming binnen de perken te houden, op het vlak van mensenrechten, energiebevoorrading, voedselproductie, biodiversiteit en meer.

“De dramatische gevolgen van de klimaatcrisis zie je overal ter wereld, maar ook bij ons zoals de afgelopen weken in de Westhoek”, zegt vicevoorzitter Zanna Vanrenterghem van de Klimaatcoalitie. “De VN-klimaattop COP 28 moet ervoor zorgen dat de wereldleiders hun klimaatengagement nu ook echt waarmaken. We eisen dat België en Europa eindelijk werk maken van een grondige isolatie van onze woningen, meer en beter openbaar vervoer, minder vervuiling, betere luchtkwaliteit, meer natuur en de verduurzaming van onze industrie.”

(Lees verder onder de foto)

“Niet het moment om moed te verliezen”

“Moedeloos? Nee, het is zo’n interessante tijd om wetenschapper te zijn”, zegt Joke Van den Berge (39). Zij komt met Scientists for Climate steevast naar de klimaatmarsen. Als bioloog aan de UAntwerpen onderzoekt ze methodes om via landbouw CO2 te filteren. “Er wordt inderdaad te weinig gedaan met het wetenschappelijke bewijsmateriaal. Maar nu is niet het moment om de moed te verliezen.”

Van den Berge verzamelde aan Brussel-Noord met haar collega-wetenschappers. “We onderzoeken allemaal hoe we oplossingen kunnen bieden om de klimaatcrisis tegen te gaan, en willen tonen dat dat multidisciplinair moet zijn: onder ons zijn mensen bezig met mobiliteit, ik met biologie. Als we oplossingen willen aandragen, moeten we over de grenzen heen kijken. Het klimaatarrest van deze week stemde ons in ieder geval hoopvol.”

(Lees verder onder de foto)

Voormalige ‘klimaatspijbelaars’ stappen massaal mee

“Veel gepensioneerde klimaatspijbelaars zoals wij zijn hier vandaag ook”, vertelt Ines Maes (21). Met twee vrienden uit de richting Politieke Wetenschappen staat ze even te schuilen van de sneeuw terwijl de scanderende massa voorbijtrekt. “Plus chaud que le climat”, klinkt het.

“Nee! We komen niet van de Starbucks!” Maes wijst naar de koffiezaak achter haar. “Naar de Starbucks zou ik niet gaan. Ik geloof dat de verandering moet komen vanuit de overheden en grote bedrijven. Maar dat wij als individu ons steentje niet zouden moeten bijdragen? Dat vind ik nonsens. Het begint ook bij ons. Dat wij allemaal zo weinig mogelijk vervuilen.”

Maes en haar vrienden volgen de COP in Dubai vanop een afstandje. “Aan de ene kant is het bullshit dat die in Dubai is, en dat de politici massaal naar daar moeten vliegen. De hypocrisie is opvallend. Maar het is misschien ook goed dat het eens niet in een Westers of Europees land is, want wij gaan wellicht de minste gevolgen dragen van de klimaatcrisis.” Maes sloeg in het vijfde middelbaar aan het spijbelen voor het klimaat. Of ze de hoop verloren is? “Nee, net niet. We mogen de moed niet laten zakken. Volgens mij hebben veel klimaatspijbelaars dat ook niet gedaan.”