‘Mariake’ werd geboren in Zonhoven in een mijnwerkersgezin als middelste van drie kinderen. “Ons ma had een snoepwinkeltje en op mijn 14de, na mijn lagere school, ben ik haar assistent geworden”, haalt Mariake herinneringen op. “Daarnaast had ik nog een bijverdienste, namelijk boter smokkelen. Ik reed dan met de trein naar Brussel of naar Antwerpen om mijn waar aan de man te brengen. Antwerpen had mijn voorkeur, want daar woonden de joden en die betaalden meer dan de anderen.”

“In mijn vrije tijd ging ik graag fietsen”, zegt Mariake. “Ik ben zelfs ooit samen met een vriendin naar Antwerpen gereden, in die tijd was dat een hele onderneming. Op mijn 21ste ben ik getrouwd met onze overbuur Basiel Daniëls, een kleermaker. Toen ben ik ook zijn assistent geworden. Ik verkocht in mijn winkel de maatkledij die hij maakte. De zaken gingen goed en we hadden regelmatig jongens in huis die de stiel kwamen leren.”

LEES OOK. Jeanette is 100 maar zet nog graag een stapje in de wereld: “Je moet genieten van de kleine dingen”

Trappist

Ook al werd er goed gewerkt, toch genoten Mariake en Basiel ook met volle teugen van het leven. Een paar keer per jaar gingen ze op reis, naar Luxemburg of Frankrijk meestal, en in het weekend stonden steevast dansen, kaarten en een pintje drinken op het programma. “Voor mij was dat een trappist”, zegt Mariake. “We gingen meestal bij mensen aan huis, waar ze in de achterkamer ‘schonken’, maar soms ook op café. En we durfden wel eens doorzakken tot in de vroege uurtjes. Ooit hebben we in Zutendaal de uitbaters van café Tourisme uit hun bed gebeld omdat we er na een avondje stappen, nog ‘een laatste’ wilden drinken. Het café was al gesloten, maar na wat aandringen hebben ze speciaal voor ons toch terug open gedaan. En geloof het of niet: die mensen zijn later de schoonouders van onze dochter Linda geworden.”

LEES OOK. Bertha en Ida vieren samen hun 100ste verjaardag in Huize Elckerlyc in Millen

Elke dag een appel

In 1997 kwam er een einde aan de plezierige tijden. Basiel stierf en dat was voor Mariake een harde slag. “Alcohol heb ik vanaf dan zelfs niet meer gedronken”, zegt ze. “Ik ben wel alleen blijven wonen in ons huis in Zonhoven, tot ik in 2015 gevallen ben en naar Gaerveld ben gekomen. Ik voel me hier heel goed, ik geniet van de rust en van het vaste ritme. Op deze manier wil ik er zeker nog wat jaartjes bij doen.”

De benen van de kranige eeuwelinge willen niet meer zo goed mee, maar haar gehoor, haar geheugen en haar verstand zijn nog dik in orde. Daarvan zijn we na ons bezoekje overtuigd. Bij het afscheid krijgen we van Mariake nog haar advies voor als we zelf ook honderd willen worden: goed eten, altijd vrolijk zijn, niet kwaad blijven en elke dag een appel. “Ma, je vergeet nog iets”, zeggen dochter Linda en schoonzoon Leon. “Wilskracht, want dat heb je in overvloed.”