Josée Heylen is nog erg actief in plaatselijke culturele verenigingen: het Davidsfonds, de leeskring en bibliotheek De Priool. Ze is al haar hele leven geïnteresseerd in taal, lezen en schrijven doet ze nog elke dag. Josée schreef al twee kinderboeken en werd in 2016 laureaat van de Literaire Prijs Prins Alexander van België. “Talen zijn sowieso altijd mijn hobby geweest: Frans, Engels en Spaans en natuurlijk het Nederlands”, opent Josée. “Alles begon als leerkracht in het lager onderwijs waar ik kinderen de taal aanleerde, later ook anderstaligen. Vandaag schrijven we om alzheimer voor te zijn”, lacht Josée.

Haar nieuwe boekwerk bevat ruim 90 poëtische en prozaïsche teksten. Opvallend item in haar boek is het tragische familieverleden. “Zo sneuvelde mijn grootvader Jozef (28) tijdens de Eerste Wereldoorlog en stierf een broertje erg jong. Thuis werd daar nooit over gesproken. Het werd weggedrukt”, zegt Josée.

Na een bezoek aan Ramskapelle kwamen Josée en haar zus Paula via een docent aan de militaire school te weten waar hun grootvader Jozef begraven ligt. “Hij ligt er samen met twee andere soldaten. Eindelijk een plek waar de familie na 100 jaar bloemen kon neerleggen”, besluit Josée. Het verhaal is mooi beschreven in het gedicht Waar zullen we bloemen leggen. (rdr)