Patrick De Raedt kwam in januari 1987 bij de Borsbeekse brandweer. “Ik leerde de brandweer kennen door mijn vader. Hij was korpsdokter. Toen ik afstudeerde en afzwaaide bij het leger, kreeg ik te horen dat er plaatsen vrij waren in het korps van mijn gemeente”, licht Patrick toe.

Tien maanden na zijn toetreding werd Patrick officieel benoemd. “Samen met drie andere collega’s, we moesten ons ook laten dopen. Onze beruchte doopmeester van toen, Jos Spaepen, liet ons los in een varkenskot met een pamper en we waren aanvaard.”

Patrick klom verder op de ladder van het korps om achtereenvolgens korporaal, onderluitenant, luitenant en in 2015 ook kapitein te worden. Hij was gedurende 25 jaar officier. “Ik was adjunct-commandant met Dis Van Berckelaer tot hij in 2013 burgemeester werd. Daarna werd ik commandant. Op zich wou ik dat niet worden, want naast branden gaan blussen moest ik dan wel eens intern ‘brandjes blussen’. Je leidt een team van 36 mensen. Ik heb mijn team ook altijd op de eerste plaats gezet. Soms was ik kritisch voor het management boven ons, maar altijd op een opbouwende manier.”

“Al denk ik dat die houding me parten heeft gespeeld bij de weigering van mijn verlenging. Ik was graag gebleven tot eind 2024. Dan ben ik 67 jaar en in het fusieverhaal met Antwerpen zou ik toch niet zijn meegegaan.”

Dat de voormalige commandant van het vrijwilligerskorps vooruit liep en zich wegcijferde voor de collega’s, wordt duidelijk met een verhaal van de overstromingen in Wallonië. “De zone liet weten dat er twee teams van vier, zonder officier, mochten gaan helpen. Maar normaal rijden onze teams met zes uit en wie moest leiding geven of Frans spreken als er geen officier mocht meegaan? Uiteindelijk ben ik met vijf brandweermannen vertrokken. We hebben de hele dag huizen en kelders leeg gehaald in Esneux. Ik heb voor die dag nooit een vergoeding willen hebben, en ook niet gekregen.”

Bij zijn afscheid kreeg Patrick De Raedt een minutenlange staande ovatie van zijn korps. “Dit had ik nooit verwacht. Het toont aan dat het korps achter mij stond. We hebben altijd een goede, gezellige groep gehad. De laatste jaren is de werking van de brandweer meer een bedrijf geworden, het werd koeler.”

LEES OOK. Brandweer rouwt om collega die op 30-jarige leeftijd sterft aan hartfalen

Na 37 jaar kijkt Patrick terug op de mooie maar ook de donkere momenten uit zijn loopbaan. “Wat mij persoonlijk erg raakte, was het plotse heengaan van twee toffe jonge collega’s, Jens De Winter op zijn dertigste aan een hartfalen en Joeri Siongers op zijn 44ste door thuis van de trap te vallen. Zoiets draag je mee voor de rest van je leven. Jens was even oud als mijn oudste dochter. Ook het verbrande lichaam van een jongen van 18 bij een brand in het Fort hield me weken wakker. Al waren er zeker mooie momenten. Zoals het helpen bij een bevalling bij iemand thuis.” Als dierenarts was Patrick ook de specialist in het opvangen van dieren bij bijvoorbeeld een brand.

De Raedt laat de brandweer niet helemaal los: “Ik ga nog helpen bij het restaureren van oude brandweerwagens in Wommelgem, een korps waarmee we altijd goed hebben kunnen samenwerken.”

LEES OOK: Brandweer redt kat bij uitslaande keukenbrand: “Diertje had zuurstof nodig”