“We mogen fier zijn op deze campagne”: Red Flames trots ondanks zwaar verlies in Nederland, dat na dol slot naar Final Four gaat

Een wedstrijdblad, voor het duel uitgedeeld in de persruimte, oogde zelden zo indrukwekkend. Naast elke speelster pronkte de club waar zij voor uitkomen. Een blik op de Nederlandse selectie: tweemaal Manchester City. Bayern München. Liverpool. FC Barcelona. Tweemaal Arsenal. En dan tellen we er alle Oranje Leeuwinnen die in de eigen competitie aan de top spelen er nog niet bij. Slik.

Om maar te zeggen: Nederland was op papier ettelijke klassen sterker dan onze Red Flames. Een ongelooflijke stunt was het dat onze landgenotes de derby eerder in deze Nations League wisten te winnen, toen weliswaar voor eigen publiek.

Het gaf de Flames toch enige hoop om het in een uitverkocht Koning Willem II Stadion, met zo’n 14.000 toeschouwers, tot een goed einde te brengen. Je weet namelijk nooit.

Die hoop werd al snel wanhoop. Want wat begon Nederland verschroeiend. Hoog tempo, snelle combinaties. Egurrola testte Evrard, een kopbalgoal van Martens werd (terecht) afgekeurd voor buitenspel. Het was pompen of verzuipen voor de Flames.

Deloose werd tureluurs gedribbeld, de defensie kreunde onder de Nederlandse druk, Wullaert en Wijnants werden voorin niet gevonden. De Belgische dames geraakten amper over de middenlijn. De Hollandse fans zetten de ‘Mexican wave’ alvast in. Iedereen voelde: dit kán niet blijven duren.

Iets na het halfuur werd de ban gebroken. De Caigny, centraal in de drievrouwsdefensie, gaf de bal zomaar weg op de rand van de eigen zestien. Pelova speelde Beerensteyn aan en die werkte feilloos af. 1-0 - meer dan verdiend voor de Oranje Leeuwinnen. Onze Red Flames konden één keer dreigen, via een dribbel van Wullaert en afgeblokt schot van Detruyer.

De statistieken na de eerste helft zeiden alles: 76% (!) balbezit voor Nederland. 11 schoten tegenover 1. Hoe dapper de Red Flames ook verdedigden, zij ondergingen simpelweg de wet van de sterkste. Ze mochten blij zijn dat het slechts 1-0 stond bij rust.

De groepswinst in de Nations League (en dus de Final Four en eventueel een olympisch ticket) was dan al helemaal weg. Engeland, dat puntenverlies moest lijden als de Flames nog groepswinnaar wilden worden, stond namelijk 0-4 voor in Schotland.

Een boodschap die Nederlands bondscoach Andries Jonker zijn dames in de kleedkamer ook zal hebben meegegeven. Zij moésten doorduwen - alleen met een beter doelsaldo dan Engeland konden zij de groep nog winnen.

De Flames speelden een betere tweede helft, met een kopbal en een schot van Wullaert. Maar Nederland trok het laken uiteindelijk naar zich toe. Beerensteyn duwde de 2-0 binnen in de rebound. De thuisploeg had nog een karrenvracht grote kansen, maar was lange tijd inefficiënt.

En dan kregen we een ongeziene apotheose in Tilburg. In de 91ste minuut werd Nederland virtueel groepswinnaar dankzij de 3-0. Engeland maakte echter meteen de 0-6 en leek het te halen op basis van de gemaakte doelpunten. Maar in de 95ste (!) minuut lukte heldin Egurrola alsnog de 4-0. Onwaarschijnlijk. Nederland was zo alsnog groepswinnaar.

Dat kon de Red Flames weinig deren. Maar zij mogen wel terugblikken op een (meer dan) verdienstelijke Nations League-campagne. Stuntzeges tegen Nederland (2-1) en Engeland (3-2), het enthousiasme bij de Belgische fans aangezwengeld én tot op de slotspeeldag meegedongen voor groepswinst: dat had niemand durven hopen.

Derde eindigen in de ‘groep des doods’ met 8 op 18 is een knappe prestatie. Proficiat, Flames. En nu op naar de volgende belangrijke afspraak: eind februari spelen ze de play-offs om in ‘League A’ te blijven. De eerste stap richting kwalificatie voor het EK 2025.