“Genoeg is genoeg”: Spaanse kranten laten geen spaander heel van Barça, lof voor sfeer op Bosuil

We beginnen ons rondje Spaanse pers bij de Catalaanse sportkrant ‘Mundo Deportivo’. “Het regent bij Barcelona, dat opnieuw een gebroken ploeg leek. Barça verloor van Antwerp, een ploeg die de voorbije vijf wedstrijden geen enkel punt wist te pakken. De ploeg van Xavi toonde opnieuw een zorgelijke kwetsbaarheid. Héctor Fort kende geen makkelijk debuut, want hij moest de strijd aangaan met Ejuke, een van de gevaarlijkste spelers van Antwerp.”

“Bij de 2-1 van Antwerp werd Romeu nog maar eens de verpersoonlijking van de kwetsbaarheid van dit Barça. Hij ging opnieuw zwaar in de fout: Yusuf ging ervandoor met zijn portefeuille op de rand van de zestien en bediende Janssen, die Antwerp op voorsprong schoot. Romeu greep zich naar het haar.”

“Barça leek zijn hachje nog te redden met de late gelijkmaker, maar na defensieve fouten tekende Ilenikhena voor de 3-2. De Bosuil beleefde een historische avond, het team en de fans waren op de afspraak. Een groot contrast met Barcelona.”

Bij dat andere Catalaanse medium, SPORT, waren ze onder de indruk van de Bosuil. Véél minder van hun FC Barcelona. “Wat Barça heeft gedaan op het veld, voor, tijdens en na een onbeduidende wedstrijd, kan alleen maar worden bestempeld als een soort collectieve zelfmoord. Barça heeft er in zijn geschiedenis al wel wat meegemaakt. Dit is er één van. Dit is een nederlaag die verder gaat dan het scorebord. Het is voorbij. Het is een kwestie van tijd. Wat een schande voor de club. Zelfs Guiu’s ultieme gelijkmaker kan deze zieke ploeg niet genezen, want daarna zorgden de Belgen nog voor de ‘finishing touch’.

“Het Bosuilstadion lijkt op een oud Engels stadion. De zijtribune, de tegenhanger van de hoofdtribune, is in 1923 uit hout gebouwd en staat om veiligheidsredenen leeg, waardoor het veld een zielloze uitstraling kreeg. Conclusie: het Bosuilstadion is net als Barça in aanbouw. Geen sarcasme. Door de speakers klonk, in plaats van de ‘Highway to hell’ in de moderne en ‘coole’ stadions, techno en trance. God bestaat nog steeds. Er is hoop.”

“Xavi’s mannen keken elkaar met vreemde gezichten aan, zonder te begrijpen wat er precies gebeurde terwijl Koundé ballen verloor. Lewandowski vocht met de centrale verdedigers. Fermín kon geen ploegmaats vinden en Baldé zag ook niemand. Een rampzalige eerste helft, zonder ideeën, zonder ziel, zonder passie, zonder voetbal, zonder houvast.”

“Onmogelijk om te weten wat er tijdens de pauze in de kleedkamer gebeurde, maar we weten wel wat er kort daarna gebeurde: een absolute ramp, chaos, onredelijkheid, onrust, verdwaalde blikken op de Antwerpse horizon. Niemand begreep er iets van. Misschien is er een toekomst voor dit Barcelona, maar het heden is erg donker. De wedstrijd tegen de Belgen was een meesterwerk van zelfmoord.”

‘AS’ fileerde FC Barcelona haast tot op het bot. “Het team van Xavi is nog steeds verdwaald in een labyrint waaruit het maar niet lijkt uit te geraken. De ploeg is een ruïne, niet in staat de rug te rechten en door de vele tegenstrijdige berichten zijn de vooruitzichten somber. Xavi bevindt zich in een heel delicaat moment. Het zal tijd kosten om de ramp van Antwerpen te vergeten.”

“En niet alleen vanwege de uitslag. De problemen zitten dieper en niemand kan ze nog verbergen met excuses. FC Barcelona heeft het merkwaardige vermogen om onbelangrijke of zelfs feestelijke wedstrijden in grote problemen te veranderen. De wedstrijd tegen Antwerp is daar een duidelijk voorbeeld van.”

“De eerste helft was van de eerste tot de laatste minuut een verschrikkelijke wedstrijd voor de Blaugrana. Een onvergeeflijke fout van Romeu na 77 seconden leidde tot het doelpunt van Vermeeren en het begin van marteling voor Barça. De kansen voor Antwerp bleven komen. Alleen in de slotmeters lieten de spelers van Van Bommel zien waarom ze nog puntenloos waren. Veel wil, maar weinig efficiëntie.”

“Barça was nog erger. Alsof ze toeristen in hun eigen film waren. Ze wisten niet waar ze waren, met speciale vermelding voor Oriol Romeu, die opnieuw een bal verloor wat de 2-1 kostte. De gelijkmaker van Guiu leek nog veel te verdoezelen. ‘Als je het verpest, doe het dan ook goed’, moeten ze gedacht hebben. En in blessuretijd zakte Barça opnieuw in elkaar. Totale ruïne.”

“Er stond niets meer op het spel en Barça is nog steeds groepswinnaar, maar de nederlaag tegen Antwerp bevestigde nog maar eens dat Barcelona erop achteruit gaat”, schrijft ‘Marca’. “Het is eigenlijk beter om niet te praten over deze wedstrijd. Antwerp, dat nog niet één punt had kunnen pakken, klopte een Barcelona voor wie deze match schijnbaar niets betekende. Ze werden gepakt op intensiteit door een zwakkere ploeg.”

“Vooraf schreven we al dat dit een verraderlijke match was voor Barcelona, zo eentje waarin er veel te verliezen is en weinig te winnen. De nederlaag tegen Girona deed pijn, de woorden van Xavi - die sprak over een proces - vielen niet goed in de bestuurskamer, de twijfels over Lewandowski... Het waren allemaal ingrediënten voor een gevaarlijke sfeer rond het kaartenhuisje dat Barça de afgelopen jaren is.”

“De troepen van Van Bommel wilden met een positief gevoel afscheid nemen van de Champions League en verrasten Barça met een hoog tempo en een overweldigende druk. Antwerp kon afzien en hield stand. Barça leek alsnog de meubelen ietwat te redden, maar dat was buiten Ilenikhena gerekend. Er is iets grondig mis in Barcelona.”