Zware regenval in Gaza: geïmproviseerde tenten van Palestijnse vluchtelingen staan onder water

Harde wind en zware regen zorgden woensdagnacht in Gaza voor nog meer ellende voor de ontheemde gezinnen. Sommige gezinnen hebben goede tenten, maar anderen moeten het doen met dekzeilen of dun, doorzichtig plastic. Veel tenten hebben geen grondzeil, dus verschillende mensen hebben de nacht op nat zand doorgebracht.

Hun flinterdunne tenten konden de weersomstandigheden niet aan, met overstromingen als gevolg. Kleren en dekens zijn doordrenkt waardoor het steeds moeilijker wordt om zich warm te houden.

“Onze tent is gescheurd en het water stroomde over ons heen. We waren doorweekt”, zei Ramadan Mohadad, een man van middelbare leeftijd die momenteel zijn geïmproviseerde tent, gemaakt van stroken multiplex en een dun plastic zeil, probeert te herstellen.

“We hebben alles geprobeerd om ons te beschermen zodat er geen water binnenkwam, maar er is regen binnengedrongen. Dit plastic beschermt de mensen die eronder slapen niet”, gaat Mohadad verder.

Ameen Edwan, die met duizenden anderen op het terrein van het Al Aqsa-ziekenhuis in het centrum van Gaza (over)leeft, beschreef de helse nacht aan het persagentschap AFP. “Regenwater sijpelde naar binnen. We konden niet slapen en probeerden afdekzeilen te vinden, maar zonder succes.” Edwan en zijn familie waren genoodzaakt om stenen en zand te gebruiken voor de regen buiten te houden.

Philippe Lazzarini, hoofd van de Palestijnse vluchtelingenorganisatie van de VN (UNRWA) noemt deze erbarmelijke omstandigheden een “hel op aarde”.

De mensen van de Palestijnse gebieden “werden geconfronteerd met het donkerste hoofdstuk van hun geschiedenis sinds 1948, en het is een pijnlijke geschiedenis”, zei hij.

Rafah, naast de grens met Egypte, is het meest zuidelijke deel van de Gazastrook, waar steeds meer mensen naartoe komen om te vluchten voor de hevige gevechten tussen Israël en Hamas, die nu zowel in het noorden als in het zuiden woeden.

“Het grootste deel van de bevolking van Gaza is gedwongen verplaatst, grotendeels naar het zuidelijke deel van de strook. Rafah herbergt nu meer dan een miljoen mensen, terwijl er vroeger zo’n 280.000 mensen woonden”, gaat Lazzarini verder. “Er is een gebrek aan infrastructuur en middelen om zo’n bevolking te ondersteunen. In onze eigen pakhuizen wonen gezinnen in kleine ruimtes die van elkaar gescheiden zijn door dekens die aan dunne houten constructies zijn gehangen. In de open lucht zijn overal dunne schuilplaatsen ontstaan. Rafah is een tentgemeenschap geworden.”