Emanuel Schoofs, Mani voor de vrienden, is afkomstig van Bladel (NL) en woont in Houthalen. “Ik ben geboren met negen vingers. De rechterduim mankeert. Door een ongeval in de steenfabriek van Lommel waar ik werkte, verloor ik op 42-jarige leeftijd ook mijn rechteroog. Mijn linker is een lui oog, daaruit zag ik eerst maar voor 6%, maar door een cataractoperatie zie ik nu toch ietsje meer.” “Als jongen was ik al geïntrigeerd door molens”, gaat Mani verder. “Ik ben lid van de Limburgse houtdraaiersvereniging. Op de Dag van de Molen zei ik tegen mijn collega’s: Ik wil de molen van Hamont namaken. De verantwoordelijke van de molen fronste zijn wenkbrauwen en dacht dat ik een slag van de molen had. (lacht) Hij twijfelde aan mijn kunnen.”

Zonder duim

Maar Mani is een doorzetter en een doorwinterde technieker. Hij ging meermaals naar Hamont om de molen te bestuderen en alles goed op te meten. Alles moest een tiende kleiner zijn. Anderhalf jaar later is het kunstwerk af. De molen staat in Mani’s garage. Tot in het kleinste detail helemaal uit hout gemaakt. Elk onderdeel, tot het kleinste raderwerk, zaagde, draaide en vijlde Mani. Alleen de zeilen moeten nog op de wieken. Het was geen gevecht tegen windmolens, maar een huzarenstuk dat Mani met zijn beperking zomaar voor mekaar kreeg.

“Zonder duim is het moeilijk een schroefje van 2,5 millimeter onderin vast te maken. Ik kan namelijk ook mijn rechter arm niet strekken. Het was prakkizeren om een kettinkje op het rad te plaatsen. Ik denk er dan de hele dag over na. Toen ik midden in de nacht wakker schoot, ontdekte ik dat het aantal tandwielen moet overeenkomen met een priemgetal. Bij een gewoon getal komt het tandwiel steeds weer in dezelfde tand terecht. Ik ben zo vele keren opnieuw moeten beginnen tot ik het door had. Ik heb een goed technisch doorzicht hoewel ik maar gewoon vakschool heb gedaan, want thuis waren we met 13 kinderen, verder studeren zat er niet in.”

Alles werkt

“Kijk, alles werkt”, zegt Mani. De wieken draaien. Een klein gewicht dat een graanzak voorstelt, gaat naar boven. “Ik kan ook remmen. De rem noemt een molenaar een vang. Nu de molen klaar is, heb ik beslist die te schenken aan de gemeente Hamont. Mijn molen kan in hun molen geplaatst worden. Zo kunnen mensen met een beperking of oudere mensen die niet op de molen geraken, dan toch mijn molen bewonderen. Ik moet wel de bodem nog 5 centimeter verlagen, anders kan hij er niet in. Mijn molen is 3,45 meter hoog. De Hamontse molenaars zijn al komen kijken. Ze waren aangenaam verrast. Ze hielden het eerst niet voor mogelijk.”