Vicky Vinck gaf de aftrap, met een blauwe Yoko. Dit bankstel werd begin jaren 80 geproduceerd door Michel Ducaroy voor Ligne Roset. “Na een paar jaar werden dergelijke zetels al niet meer gemaakt en ze werden zeer zeldzaam”, zegt Vicky. “Als je googelt zal je misschien nog een exemplaar in Japan vinden, maar meer dan vier stuks kom je wereldwijd niet tegen.”

Vinck is interieurvormgeefster. Zeven jaar geleden begon ze een bedrijfje dat vintage meubelen gebruikt om huizen in te richten die te koop worden aangeboden. “Ik had twee Yoko’s, aangekocht als set van twee. Door mijn bedrijf heb ik geregeld contact met mensen die Europa afreizen om interessante objecten te kopen en die door te verkopen aan vintage designwinkels. Soms zitten er items bij die voor mij interessant zijn en dan krijg ik een seintje. Een contact wist dat ik een Yoko zocht, had die set van twee items gevonden en doorgestuurd. Ik had echter geen plek voor twee zetels. Daarom wou ik één zetel wegdoen.”

Het lijkt een nogal lomp exemplaar, maar... “Die zetel is heel licht”, zegt Vicky. “Ik kon hem zelfs met de auto vervoeren. Er zit een mousse aan de binnenkant, dergelijke zetels kan je makkelijk opheffen.”

“Ik hoopte minstens op 3.000 euro, al bleek onderhandelen lastiger dan aankopen.”, lacht Vinck. In de tweede kamer bij galeriste Sofie Van de Velde kwam ze tot een consensus. Nadat Vicky eerst veilingmeester Carlo Bonte had laten zitten met een bod van 3.000 euro, kwam ze bij Van de Velde. Zij kon Vinck inpalmen met een bod van 2.750 euro. Al moet ze dat wel spenderen aan kunst in haar galerij. De twee andere bedragen waren elk 2.000 euro.

Vinck bewaart haar stock in een magazijn. “Maar het meeste staat in huizen. Ik heb voortdurend een 25-tal huizen die ingericht zijn. Mijn materiaal is gespreid over al die woningen. Moest alles samen worden opgeborgen, kom ik plek te kort. Ik ben constant aan het verhuizen. Wekelijks is er een verhuisdag met spullen aansleuren, verwijderen, inrichten. Ik heb een behoorlijk fysiek beroep.”

Ze heeft een grote voorliefde voor vintage en design. “Ik probeer met het stagen op een andere manier te werken dan de meeste stagers. Je hoort vaak dat het neutraal, simpel en wit moet zijn. Ik probeer het anders te doen, en kies bij voorkeur ook voor interessante woningen zoals panden in modernistische stijl. Daar ben ik zelf fan van. Ik heb ook hedendaagse spullen, zoals van Muller Van Severen. Ik haal nooit in grote woonwinkels mijn gerief. Ik ben trouwens bij de opnames te weten gekomen dat dealer Yves Chung ook panden inricht.”

Eerste reis

En dan was er ook KLM-stewardess Annick Mensch, die 2.000 euro hoopt te scoren met een bijzondere vaas. “Ik had een Marokkaanse Medici-vaas mee uit Fez, gemaakt rond 1850”, vertelt ze. “Ze is geïnspireerd op Franse tuinvazen. Mijn man en ik kochten de vaas twintig jaar geleden tijdens een vakantie in Frankrijk, in een piepkleine antiekwinkel in het zuiden. Het was een souvenir aan onze eerste trip. De vaas paste destijds perfect in ons oud herenhuis. In 2020 verhuisden we naar een modernere villa in het Brasschaatse en die vaas matchte niet met dit huis. Jammer, want ik was ze zeker niet beu.”

Annick kocht de vaas ooit voor 950 euro, en hoopte nu zowat het dubbele te kunnen krijgen. “Ik zou geen risico nemen. Mocht men dat bedrag in de eerste kamer al willen geven, was er meteen een deal”, zegt ze. En dat was ook het geval, want bij veilingmeester Carlo Bonte kwam er direct een handdruk. Bonte begon aan 800 euro, maar na een duidelijk njet van Mensch dreef hij de prijs in één ruk op naar 1.500 euro. Annick volhardde en kreeg Bonte na enkele keren afwijzen op een bedrag van 2.100 euro.

“Carlo Bonte was één van de dealers, net als Frank Van Laer. Ik stond al eens voor de etalage van zijn antiekzaak in de Leopoldstraat en ik kwam hem ook op een antiekbeurs in Namen tegen. Bij hem wou ik graag langsgaan. Het was een kwestie van goed inschatten wie er interesse had. Ik merkte bij Yves Chung de minste klik. Als het verkocht zou worden, was het geld bestemd om te herinvesteren in een juweel.”