“Als ik nu foto’s van toen zie, zie ik meteen dat er iets fout was”: Jan Vertonghen openhartig over mentale problemen na botsing

30 april 2019. Jan Vertonghen en Toby Alderweireld komen met Tottenham uit tegen hun ex-club Ajax in de halve finales van de Champions League. In de match raakt Vertonghen in een harde botsing verwikkeld met Toby Alderweireld en Ajax-doelman André Onana. De Rode Duivel kan na verzorging weer verder, maar wordt na 39 minuten verdwaasd naar de kant gehaald.

“Ik had een bloedneus en alles erop en eraan. Maar ik weet nog heel goed dat ik me voor die match al niet 100 procent voelde. Er was veel gebeurd in die tijd. De combinatie van die enorme klap en mij niet goed voelen, zorgde ervoor dat ik nog negen maanden verder last zou hebben. Ik stond zo wankel op mijn benen in de terugmatch één week later”, aldus Vertonghen in ‘Mid Mid’.

Tottenham zou uiteindelijk doorstoten naar de finale van de Champions League, match die het zou verliezen van Liverpool. “Maar dat was overleven”, aldus Vertonghen. “Ik zat de hele finale af te tellen naar de 90ste minuut. Op de terugweg naar het hotel ben ik in slaap gevallen op de spelersbus. Ik voelde me echt heel slecht in die periode, de link naar de botsing met Alderweireld en Onana was snel gelegd.”

“Ik ben bij zowat alle specialisten geweest, maar een verklaring werd niet gevonden. Ik kon niet op restaurant. Ik heb het één keer geprobeerd en moest na tien minuten weg. Ik kon geen drukte verdragen, viel overal in slaap. Normaal slaap ik nooit onderweg, in die periode gebeurde dat overal. Ik voelde dat er meer scheelde en bleef erover spreken. Nu ben ik ervan overtuigd dat het om een mentaal-psychologisch probleem ging. Als ik nu foto’s zie uit die tijd, zie ik meteen dat er iets fout was. Dat mijn ogen anders stonden. Ik was ook vaak ‘down’.”

Desondanks bleef Vertonghen verder voetballen. “Uit de dokterstesten bleek er lichamelijk geen probleem te zijn, alles was goed. Maar loopoefeningen in de voorbereiding lukten niet. Ik had geen tastbare blessure, ‘man up’ was een beetje de mentaliteit. Mijn contract liep af, als ik zou zeggen dat ik mentale problemen had, wist ik niet wat dat zou betekenen voor andere clubs.”

“Je ziet ook dat ik in dat jaar heel slechte matchen speel. Norwich en Chelsea uit, dat zijn matchen die ik me nog heel goed herinner. Ik kopte naast ballen en zo. Ik zag Mourinho - op dat moment coach bij Tottenham - kijken in de rust met een blik ‘blijf jij maar binnen’, en ik was ook blij dat ik gewisseld werd. Het was allemaal heel raar. Ik had toen niet door dat ik wellicht een mentaal probleem had.”

Pas na gesprekken met een psycholoog kreeg Vertonghen inzicht in zijn probleem. “Toen raakte ik ervan overtuigd dat er meer aan de hand was dan die klap. Maar ik heb nog altijd geen idee wat. Was het de druk? Ik ben trouwens nog altijd bang dat het terugkomt. Bij bepaalde tegenslagen in mijn leven kan ik heel snel heel ‘down’ worden. Dat is in die periode gebeurd en dat is nog blijven doorsukkelen in mijn tijd bij Benfica.”

Beterschap kwam er toen Vertonghen in de coronapandemie rust nam. “Dat is - raar om te zeggen - mijn redding geweest. Daar is het gekanteld. Ik voel me nu al twee jaar supergoed, maar ik ben er sindsdien waakzaam voor. Ik doe nu vooral de dingen die ik graag doe. Het is een luxe die ik heb, maar tegelijk ben ik er me ook van bewust wat dergelijke problemen voor mensen kunnen betekenen.”