Demi Vollering verklaart bijna tien maanden na Strade Bianche beruchte ‘kutwijf-incident’ met Lotte Kopecky

Vollering kwam in de Italiaanse voorjaarsklassieker begin maart onderweg niet alleen een paard tegen op de route, maar won in een millimetersprint ook nog eens van haar SD Worx-ploeggenote en onze landgenote Kopecky. Dat zorgde na afloop voor een ongemakkelijke situatie, waarbij Vollering de term ‘kutwijf’ gebruikte. Vollering legt nu uit hoe het precies zat. “Dat riep ik zeker niet richting Lotte. Wij haalden in de laatste kilometers koploper Kristen Faulkner bij. Zij sneed mij bewust af en daardoor raakte ik met mijn hand de dranghekken. Toen ik na de finish mijn handschoen uitdeed, zag ik mijn bloedende knoken. Toen riep ik dat.’’

Dat Kopecky en Vollering uiteindelijk sprintten voor de zege en het niet op een akkoordje gooiden, is achteraf goed, zegt ze nu bij het AD. “Dat geeft die zege toch wel extra waarde. In de tent achter het podium sprong Lotte in mijn armen. Ze was oprecht blij voor mij en we hebben er naderhand om kunnen lachen dat het na de finish zo ongemakkelijk was.”

Nochtans was er bij Vollering na de wedstrijd een ander geluid te horen. “Ik kan me niet herinneren ‘kutwijf’ geroepen te hebben. Maar in het heetst van de strijd weet je dat nooit. Als ik zoiets al gezegd heb, was het meer een grap als van: ‘Wat doe je nu tegen mij?’”

Al gaf Vollering toen ook toe in de war te zijn. “Ik dacht eerst dat we samen al vierend over de streep zouden rijden, maar dan nam Lotte in de laatste bocht plots de koppositie over van mij. Ik dacht toen even: ‘Doet ze nu een lead-out voor mij?’ Maar dan bleek ze toch harder door te trekken dan dat je doet bij het aantrekken van een sprint. Toen besefte ik: ‘Oke, zijn we dan even geen ploegmaten meer nu, dan ga ik er ook vol tegenaan.’ We zijn beiden natuurlijk ook echte killers. Lotte gaat altijd voluit. Op de limiet en over de limiet. Dat vind ik ook zeer leuk aan haar. Het maakt van haar ook een van de beste rensters in de wereld.”

Tijdens de race zorgde ook een loslopend paard voor animo. Vollering: “Ik schrok mij rot van dat paard. Ik zag het al even rennen in het veld en dacht toen al dat er geen hek stond. Ineens sprong dat paard ook nog op de weg. Dan pas besef je hoe groot zo'n beest is. Het gaf ook nog een trap naar achter en er slingerde een touw achter. Gevaarlijk. Ik was echt bang en verloor er ook veel tijd door, want ik was enkel maar aan het remmen in die afdaling. Ik durfde er niet langs uit vrees dat ik een stamp zou krijgen. Ik hoopte eigenlijk dat de koers geneutraliseerd zou worden, maar er gebeurde niets.”