Het is aftellen voor het Mechelse koppel. Worden ze beloond voor het vele, harde werk? Krijgen hun drie kinderen eindelijk elk een eigen kamer? Dinsdag kent Vlaanderen het antwoord. “We proberen niet te piekeren, maar zenuwen zijn er”, zegt Enis. “We hebben het echter niet meer in de hand, de kijker beslist samen met makelaars en potentiële kopers.”

“Meer dan dit kunnen we niet doen”, zegt Ana. “We dromen vooral, en dromen komen uit. Toch? Maar we spreken niet uit van te gaan winnen. We tarten het lot niet.”

Sinds half november is het huis klaar. “Begonnen in maart. Drie dagen per week keihard gewerkt. En op de andere dagen waren er onze job en de drie kinderen”, weet Enis. Ana kreeg na de opnames onvermijdelijk een terugslag. “Ik ben constant ziek. Ook nu hoest ik volop. Mijn lichaam moet recupereren.”

“Vroeger zei ik steeds dat een weekend te kort is”, lacht Enis. “We hebben nu zeeën van tijd. Heel raar om plots niet meer weten wat te doen.”

“Elk onze roots”

We zitten in de eetkamer. Achter ons hangen drie opvallende foto’s. Antwerpen is herkenbaar in het midden. “Porto aan de ene kant, Tuzla aan de andere. Ofwel Portugal en Bosnië, elk onze roots”, zegt Enis. “Toen VTM met ons in zee wilde, verklaarde ik hen voor gek”, lacht hij. “Wij wisten niks van verbouwen! Vroeger opperden we soms om te verbouwen, maar we durfden niet omdat we twee linkerhanden hadden. En zie nu. We leerden snel, gelukkig maar. Al ontdekten we wel dat de ruwbouw en elektriciteit best pittige taken waren. Schilderen en afwerken was veel leuker.”

Het pand lijkt echt op hun maat gebouwd. “Mensen denken vaak dat het te klein is. Maar niet alle kamers zijn verbouwd”, zegt het koppel. “Er zijn nog drie kamers over. Er is dus plek voldoende voor de kinderen. Er is zelfs ruimte voor een dressing. En twee wc’s. We zouden eindelijk ’s nachts niet meer naar beneden moeten”, hoopt Ana.

Het interieur is stijlvol. “Soms hadden we discussies. Enis wou het plafond beneden geel schilderen, ik wit”, zegt Ana. “Het compromis? Het werd groen. (lacht)”. “Omdat de keuken groen is, vloeit het mooi in elkaar”, aldus Enis.

“Enis maakte veel belangrijke keuzes en die pakten goed uit. We scoorden met de slaapkamervloer van Amália. Dat was zijn keuze. Net als de visgraatvloer beneden.”

Blikvanger

“Blikvanger? Voor ons de hele benedenverdieping. Net uit de boekjes”, zegt Enis. “We daagden onszelf uit”, zegt Ana. “We werkten met accentkleuren op muren en plafonds. Dat mooi aflijnen was niet simpel.”

Hun eerste opdracht was de slaapkamer van Amália. “Er was gezonde stress. Maar toen onze eerste bouwsels waterpas stonden en alles lukte, overviel ons een rust: deze klus zou ons lukken.”

Waterpret

Niet alles was leuk. “Zoals de leidingen voor de badkamer aanleggen. Veel werk, je zag amper vooruitgang.” En toch liep het met die badkamer grondig fout. “Het water spoot uit de muur. Blijkbaar was iemand van Pidpa bezig geweest aan de hoofdkraan, waarvan wij dachten dat die afgesloten was”, klinkt het. “Het duurde even vooraleer het water was gestopt.”

De jury was destijds niet blij was met de badkamer. “Bart Appeltans noemde die de slechtste ruimte van dit seizoen”, zegt Enis. “We focusten op de techniek. Daardoor raakte het schilderwerk niet klaar, de plinten ontbraken… Maar dat is in orde.”

Als ze de finale halen en winnen, verhuizen ze niet meteen. “Omdat er nog verbouwd moet worden. Maar we willen er vaart achter zetten”, klinkt het bij Enis. “Vrienden kunnen helpen. Onze kinderen hopen echt dat ze hier komen wonen. Ze moeten nog naar school in Mechelen, maar we brengen hen met plezier”

Als ze verliezen, spat de droom uit elkaar. “Lenen? Daar vrezen we voor. Dit is voor ons onbetaalbaar. Dan blijven we in onze huurwoning. Er is dus maar één optie: winnen. De kansen inschatten is onmogelijk. We zien ook maar pas op tv wat ze er elders van hebben gemaakt.”

Vanaf donderdagavond kan er gestemd worden op de finalisten, de finale is dinsdag 2 januari.

Huis gemaakt, VTM, 20.35 uur