Wat gold voor Rousseau, geldt nu voor Van Quickenborne: hij is politiek dood

Deze mening hebt u zonder de minste twijfel elders al eerder aangetroffen, in een andere krant, op talloze sociale media, aan de kersttafel en in de kroeg. De kans dat u deze mening deelt, is bovendien groot, tenzij u naaste familie bent van Vincent Van Quickenborne - of Vincent Van Quickenborne zelf, natuurlijk. Dag, mijnheer Van Quickenborne!

Toch mag - nee, móét - het hier nog eens terdege worden herhaald: dat onze voormalige liberale minister van Justitie de dans zou ontspringen met zijn manifeste overtreding van de coronaregels, is volstrekt en totaal onaanvaardbaar. Ja, hij geeft toe dat hij een fout heeft gemaakt, pas nog eens in een gesprek met De Morgen, maar elke rechtgeaarde behoeder van de liberale democratie weet dat verontschuldigingen niet volstaan. Het parket moet een onderzoek openen, waarna de betrokkene desgevallend streng kan worden bestraft. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: “Wie niet horen wil, moet voelen”.

De feiten zijn bekend en werden door onze collega’s van Het Laatste Nieuws geïllustreerd met foto’s en filmpjes. In de nacht van zaterdag 21 op zondag 22 augustus 2021 besloot Van Quickenborne om nog een consumptie en een bescheiden danspasje te scoren op de afterparty van Kamping Kitsch Club, naar eigen zeggen met het oogmerk de organisatoren te feliciteren - Kamping Kitsch Club is een ‘marginale verkleedpartij’ en de minister was daarover dus erg in zijn nopjes. U moet rekenen: politici zijn ook maar mensen.

Op de video’s van het bewuste feestje is duidelijk te zien dat er op dat moment veel meer dan acht personen aanwezig zijn. En dat mocht toen nog niet. Van Quickenborne wijst erop dat twee dagen eerder al beslist was dat die regels snel zouden versoepelen. Maar zijn dat dan verzachtende omstandigheden? Natuurlijk niet. Dat zouden ze voor u niet zijn, voor mij niet, en dus mogen ze dat zéker niet zijn voor de toenmalige minister van Justitie.

Het klopt dat een aantal coronaregels sterk overdreven waren, sommige (bijvoorbeeld het mondmasker in openlucht) ronduit overbodig. Dat geven ook voorstanders van de harde aanpak allang toe. En de straffen die overtreders kregen, waren vaak disproportioneel. De boetes van soms duizenden euro’s spreken nog altijd tot de verbeelding. Dat de minister die deze straffen op televisie met de hem kenmerkende begeestering en strijdlust steevast bleef verdedigen, nu zelf géén straf zou krijgen - het is: Te. Gek. Voor. Woorden.

Ontslag nemen als minister hoeft niet meer, die klus werd om andere redenen al geklaard. Maar wat gold voor Conner Rousseau na zijn nachtelijke redevoering in ’t Hemelrijk, geldt nu evenzeer voor Van Quickenborne: in deze omstandigheden is hij politiek gewoon dood. Als iemand moet aandringen op onderzoek en bijbehorende straf, is het de man zelf wel - hier kan hij zich op termijn onmogelijk blijven uitkletsen. Zonder rechtvaardige oplossing blijft dit altijd aan hem kleven. Ja, het parket is overbelast, maar dit vluggertje met Quickie moeten ze er even bij pakken.