KIJK. Waarom Van der Poel zo zuinig mogelijk probeert te winnen: “Ik wil voluit kunnen doortrainen, straks in Spanje”

“Da’s ongelooflijk, Fred. Hoe dat die rijdt. Ge kunt dat niet zeggen... ik heb formidabel afgezien. ‘k Moet zeggen gelijk het is: hij rijdt vijf per uur te snel voor ons.”

Legendarisch is ze, de reactie van Frans Verbeeck - met beide handen steunend op de reling van de perstribune - bij wijlen Fred De Bruyne net nadat hij in de Ronde van Vlaanderen van 1975 op de superieure, vier jaar jongere Eddy Merckx is gestuit.

Het is ongeveer hoe de verzamelde concurrentie van Mathieu van der Poel zich in Loenhout, tijdens de Azencross, zich nu al voor de zesde keer dit seizoen moet hebben gevoeld. Vijf kilometer per uur waren het zeker niet. Eén à twee, hooguit. Daarvoor acteerde de wereldkampioen te barmhartig. Pas na 26 minuten wuifde hij na een fietswissel met het handje. Geen scherpe demarrage, geen explosie van watts. Gewoon: op kousenvoeten, lees: strak tempo, weg.

“Voor het wasbord lag er een modderstrook. Dat leek me een ideaal moment om door te trekken”, aldus Van der Poel. “Ik wisselde en dacht dat Gianni (Vermeersch, red.) in het wiel zat. (lacht) Vooraf hadden we ‘t erover gehad dat ik hem misschien kon ‘meenemen’. Omdat hij achteraan moest starten, op die manier zou hij makkelijk in koers kunnen komen. Maar ik had gelijk een mooie kloof. Ja, dan moet je ook niet meer wachten hé.”

Met dat formidabel afzien zal het ook wel zijn meegevallen bij Vermeersch, Kamp, Orts en co. Zij reden, op eigen tempo, hun ‘cross-in-de-cross’. Van der Poel molk zichzelf trouwens niet leeg, eenzaam op zijn wolk. Standaard, intussen. Winnen met anderhalf à twee minuten? “Nergens voor nodig. Zo zuinig mogelijk is goed genoeg.” 0.28 in Herentals, 0.29 in Antwerpen, 0.36 in Gavere, 0.49 in Diegem, 0.38 in Loenhout. Eén keer tikte het aan tot 1.17 (op Van Aert), in Mol.

Van der Poel: “Voor mij is dat dé sleutel. Als ik straks, na Zonhoven (7/1) opnieuw richting Spanje trek wil ik op volle kracht kunnen doortrainen in plaats van te moeten bekomen van deze periode.” Niet dat hij die krachten stilaan voelt afnemen. In tegendeel. “Ik was weer redelijk (huh?, red.) goed vandaag. Maar dit is natuurlijk ook een ander soort winter dan vroeger, toen ik elk weekend twee uur vol aan de bak moest. Nu kom ik er met een iets bredere basis ingevallen en dan merk je ook dat ik vlotter herstel van de inspanningen.”