Celine Van Ouytsel loopt stage op intensieve zorgen: “Toen ze vroegen of ik tegen visueel heftige verwondingen kon, wist ik genoeg”

Celine Van Ouytsel zat net nog enkele weken op een zeilboot voor Over de oceaan(ergens in 2024 te zien op Play4, red.), maar ging afgelopen herfst ook aan de slag als stagiair in het UZ Leuven, samen met Nathalie Meskens, Kamal Kharmach, Stephanie Planckaert en Kürt Rogiers. De Kempense ex-Miss België gaat duidelijk geen uitdaging uit de weg. “Ik twijfelde geen seconde toen de vraag kwam”, zegt ze. “De medische wereld fascineert me al jaren, en dit was dé kans om van nabij toe te kijken. Geen idee waarom het me boeit. Maar medische programma’s op tv scoren vaak hoog. Ik ben dus niet de enige met die interesse. Toen ik rechtenstudies aanvatte, studeerde ik trouwens ook medisch recht.”

Celine wist niet op voorhand dat ze voor het VTM-programma Een echte job op de dienst intensieve zorgen zou belanden, en ook patiënten zou helpen die brandwonden opliepen. “Al merkte ik tijdens de opleiding dat ik geregeld de vraag kreeg of ik tegen bloed kon. Of tegen visueel heftige verwondingen. Toen groeide bij mij het vermoeden dat ze me op een intensieve afdeling zouden zetten. Wat letterlijk en figuurlijk klopte.” Van Ouytsel had er een dubbel gevoel bij. “Ik was gemotiveerd. Maar ik besefte ook dat de patiënten – zeker op de brandwondenafdeling – vaak voor het leven getekend zijn. Ik had ook schrik dat ik er in de weg zou lopen voor de echte verplegers.”

Verkeerd beeld

Al meteen op de eerste dag merkte Celine dat het beeld dat ze had van verplegers, niet strookte met de werkelijkheid. “Ik was onder de indruk dat ze zó veel meer moeten weten en kunnen dan ik op voorhand dacht. Het begon al ’s ochtends met wondverzorging. Bij sommige patiënten neemt dat uren in beslag, omdat het pijnlijk is en vaak zeer uitgebreid. Ik bereidde me voor door op internet te zoeken naar foto’s van brandwonden, maar dat is niet wat je in het echt te zien krijgt. Die beelden zal ik niet gauw vergeten. Soms waren de verwondingen zo extreem dat het niet meer echt leek. Dat hielp me dan wel om er voldoende afstand van te nemen. Op weg naar huis sijpelde de impact van die beelden pas echt binnen”.

“Brandwonden herstellen wel op de lange duur, maar sommige mensen blijven verminkt voor de rest van hun leven”, vertelt Celine. “Uiterlijk lijkt het soms oppervlakkig, maar dat is het zeker niet. Bovendien is het ook een stukje identiteit dat je verloren bent. Brandwonden kunnen een zeer grote impact hebben op het mentale welzijn van de patiënt. Gelukkig is de wetenschap al tot mooie dingen in staat. Denk maar aan huidtransplantatie. Ook dat heeft me verrast.” Celine was onder de indruk van de ingesteldheid van de patiënten. “Ondanks alle ellende bleven ze vriendelijk. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Al merkte ik ook dat het veel deugd deed om hun hart te luchten. Het merendeel van de mensen wou niet voor de camera komen, wat begrijpelijk was.”

Kerstwensen

Een van haar eerste patiënten, die de kijker ook in de reeks meermaals te zien krijgt, was Jenny. “Een vrouw die bij een ongeval onder een vrachtwagen was terechtgekomen”, verduidelijkt Celine. “Wij hebben nog altijd contact. Ik heb haar nummer en we sturen geregeld berichten. Recent maakte ik mijn kerstwensen over. Met sommige mensen ontstond een band. Een ander moment reed ik naar het ziekenhuis, terwijl ik belde met mijn papa. Hij zei me dat er een ongeval was gebeurd met een bestelwagen die tegen een vrachtwagen was gebotst. De chauffeur kwam meteen daarna op mijn afdeling terecht, ik heb hem mee verzorgd. Hij was nog in shock en wist niet goed wat er allemaal gebeurd was.”

“Ik herinner me ook dat het me niet lukte om een houding aan te nemen”, vertelt de Herentalse tv-persoonlijkheid. “Ik ben van nature heel vrolijk, maar zulke situaties zijn toch wel andere koek.” Presentatrice Ann Lemmens was na haar deelname aan Een echte job zo onder de indruk dat ze medische studies aanvatte. “Ik doe te graag wat ik nu al doe”, zegt Celine. “Maar mocht er weer een pandemie komen en ik zou zonder werk in de media vallen, dan zou ik dat wel overwegen. Vroeger zei ik steevast dat er voor mij maar één optie was qua studies: rechten. Maar nu zou er wel een tweede optie zijn. Want hoewel het mentaal en fysiek zwaar is, zit er ook een mooie kant aan een job in de medische sector.”