Paul Buysse studeerde publiciteit, marketing en PR aan het Hoger Antwerps Marketing Instituut. Nadien ging hij naar Zwitserland, waar hij aan de Mont Pèlerin School het ‘Tenneco Advanced Management Program’ volgde.

Zijn loopbaan begon in de jaren zestig bij Ford Motor Company. In 1988 stapte Buysse over naar Hansen Transmissions, dat tandwielkasten en aandrijfsystemen maakt. Daar bouwde hij een opvallende carrière uit, want in 1991 werd hij lid van de raad van bestuur van het moederbedrijf BTR (British Tire & Rubber). In 1994 werd hij er gedelegeerd bestuurder. Buysse verliet het bedrijf in 1998, om de nieuwe topman te worden van het Britse industriële concern Vickers. Hij slaagde erin om de verlieslatende groep met succes te herstructureren. Dat gebeurde onder meer met de verkoop van het kroonjuweel: autobouwer Rolls-Royce. Voor dat initiatief kreeg Buysse de hele Britse bevolking over zich heen, maar het was onvermijdelijk vanwege de dieprode cijfers bij de producent van luxewagens.

Staalreus Bekaert

Hoewel Buysse tussen 1983 en 2000 voornamelijk in Engeland woonde, bleef hij actief in verschillende organisaties in Antwerpen. Zo was hij voorzitter van de Kamer van Koophandel en Nijverheid (1990-1994), voorzitter van de Maatschappij voor de Vernieuwing en Promotie van Antwerpen (1990-1994) en bestuurder van de Antwerp Management School.

Na zijn terugkeer (mei 2000) werd Buysse de eerste niet-familiale voorzitter van de raad van bestuur van staalbedrijf Bekaert, een multinational met hoofdzetel in het West-Vlaamse Zwevegem. In 2012 werden de statuten van Bekaert speciaal voor hem aangepast, om hem toe te laten ook na zijn 67ste aan de slag te blijven. Twee jaar later ging hij effectief met pensioen en kreeg hij een gouden handdruk van 3,54 miljoen euro. “Sommigen vinden dit bedrag misschien overdreven”, liet hij optekenen. “Bon, het zij zo. Wilde plannen heb ik alvast niet. Een groot deel zal ik investeren in jonge starters en armoedewerken.”

Koninklijke Schenking

Buysse was eveneens in het bezit van verscheidene adellijke titels. Nadat hij door het koningshuis eerder al tot ridder werd geslagen, kreeg hij in 1998 de titel van baron. In 2014 werd hij graaf. Verder werd hij door het Nederlandse vorstenhuis tot” Officier in de Orde van Oranje-Nassau”, door de Franse republiek tot “Officier dans l’Ordre National du Mérite” en door de Britse koningin tot “Commander of the British Empire” benoemd.

Naast zijn vele adellijke titels stond Buysse van 2015 tot 2020 aan het hoofd van de Koninklijke Schenking. Hij was een intimus van koning Filip en een vertrouweling van het koningshuis. Sinds 2016 zetelde Buysse in het crisisteam dat ons land moet voorbereiden op de gevolgen van een mogelijke brexit. De Britse exit uit de Europese Unie mocht volgens de graaf geen aanleiding geven tot paniek in de ondernemerswereld.

Maar in 2020 moest Buysse aftreden omdat de Koninklijke Schenking in opspraak kwam. In theorie moest de instelling financieel zelfbedruipend zijn, maar in de praktijk zou de belastingbetaler fors mee betalen om de koninklijke eigendommen mee te onderhouden. Paul Buysse sprak dat toen tegen. “We worden streng gecontroleerd door het Rekenhof, en die stellen geen onregelmatigheden vast”, zei hij tegen het Nieuwsblad.

Paul Buysse laat een echtgenote en vijf kinderen na. Hij was drie keer getrouwd. Hij kreeg met zijn eerste vrouw een zoon en twee dochters, met zijn tweede vrouw een zoon en een dochter. Hij overleed thuis. “Ze mogen alles zeggen op mijn begrafenis”, zei Buysse in 2013. “Behalve: Paul, dat was nen braven.”