Rohan Dennis, ‘de speciale’ van het peloton: ‘Als de yoghurt niet koud genoeg in de frigo stond, was hij al op zijn tenen getrapt’

“Een droomaanwinst”, zei Jumbo-Visma-ploegleider Merijn Zeeman over de ex-wereldkampioen Dennis bij zijn contractondertekening voor 2022. Dennis mocht toen al wat over zijn hoogtepunt heen zijn, maar Jumbo-Visma zag nog brood in zijn geweldig grote motor en kwaliteiten als tijdrijder. Het stempel van een ‘moeilijk’ karakter maakte hooguit deel uit van een berekende gok. Dennis doorstond de PIT-test – Persoonlijke Identiteit Test - die Jumbo-Visma gebruikt om de inborst van zijn wielrenners uitgebreid te doorgronden. En zo had Zeeman ook al eens verklaard: “Mondige renners gedijen goed bij ons.”

Ook de persoonlijkheid van Dennis maakte hem tot wereldkampioen tijdrijden in 2018 en 2019, luidt de redenering. Dennis heeft in het peloton het etiket maniakaal met zijn vak bezig te zijn, een neurotisch trekje dat typisch is voor tijdritspecialisten die geen enkel detail aan het toeval willen overlaten. Op een bepaald moment was Dennis ook zo hard bezig met elke gram lichaamsgewicht dat hij bekende op de rand van een eetstoornis te balanceren: “Als ik een pint zou drinken, zou ik me schuldig voelen en de volgende dag niets eten op training.”

Zijn toewijding en vastberadenheid zijn nooit in twijfel getrokken. Die drang om de beste te zijn liet hij ook fijntjes doorschemeren bij zijn overstap van INEOS naar Jumbo-Visma in 2022: “Ik merkte toen ik bij Ineos zat dat ze Jumbo met veel zaken kopieerden. En ik dacht: Waarom zou ik in een team willen zitten dat een ander team kopieert? In de sport zijn er meestal één of twee teams die echt pushen om dat ene of dat half procentje te vinden. En op dit moment is Jumbo-Visma de koploper.”

Maar klinkt het niet, dan botst het bij Dennis. Diezelfde drang naar perfectie zorgde in 2019 in zijn jaar bij Bahrain-Merida voor een conflict met de ploegleiding die zijn toekomst bij de ploeg zou ondermijnen. De Australiër wees achter de schermen veelvuldig op de tekortkomingen van het materiaal en de tijdritfiets van Merida. De bom ontplofte in de Tour 2019: Dennis stapte daags voor zijn favorietenrol in de tijdrit op uit de Ronde. Bahrain kondigde een onderzoek aan. De oorlog tussen renner en ploeg lag op straat.

Naar verluidt wou Dennis met zijn opgave een statement maken over de kwalitatief mindere uitrustingen. De media berichtten toen ook over zijn ontvlambare karakter. De Gazzetta dello Sport schreef over een verhitte ruzie van Dennis in het voorjaar met een ploeggenoot die bijna uitgemond was in een fysiek gevecht.

Later verklaarde Dennis in een interview dat zijn beruchte opgave in de Tour ook te maken had met familiale redenen: “Door de omgeving en situatie waarin ik was beland, was ik een doodongelukkig persoon.” Met omgeving doelde hij op Bahrain-Merida: “De sneeuwbal was een lawine geworden. Zo erg dat ik moest handelen om te voorkomen dat ik zou belanden in het rijtje van topsporters die scheiden van hun vrouw. Ik heb de Tour verlaten voor mijn gezin. (...) Mijn vrouw zei dat ik door de aanslepende situatie met de ploeg veranderde als mens. Ik was niet de vrolijkste persoon om mee samen te leven.”

Voor Bahrain reed Dennis tussen 2014 en 2018 bij BMC. Ex-BMC-ploegleider Valerio Piva blikt terug op Dennis als een succesvolle - hij hielp de ploeg twee keer aan de WK-titel in de ploegentijdrit en won ritten in de Tour, Giro en Vuelta - maar ook eigenzinnige renner. “Ik had een goede relatie met hem, maar het was niet makkelijk om hem samen met de ploeg te sturen.”

“Ik herinner me de Vuelta. Hij was kwaad op de groep: ‘Die jongens aanvaarden mij niet en spreken niet met mij.’ Maar dan zei ik hem: ‘Oké, de enige manier om dat te veranderen zijn de resultaten.’ De volgende rit reed hij de hele dag voorop en supergoed. In de bus zeggen de ploegmaats dan: ‘Good job, Rohan’. Dan voelde hij: ‘Ik ben gewaardeerd in de ploeg’.”

Volgens Piva was Dennis bij BMC veeleisend voor zichzelf en voor anderen: “Als we in de meeting zeiden dat hij moest helpen voor de ploeg, dan was dat geen probleem. Maar hij had zijn duidelijk idee van koersen, en hij was meerdere keren niet happy met de chefs. De yoghurt moest bij hem heel koud zijn. Als die yoghurt niet koud genoeg in de frigo stond, was hij al op zijn tenen getrapt. Als hij iets te zeggen had, dan was hij geen diplomaat. Ik heb hem verschillende keren apart moeten nemen. Bij een discussie komt zijn reactie direct, af en toe wat agressief, met adrenaline direct in je gezicht. Maar een maand later springt hij je ook in de armen als je beste vriend.”

Bij zijn wielercollega’s gold de Australiër met zijn karakter als een buitenbeentje. Zijn recht-voor-de-raap-attitude of scherpe reacties kon ergens wel op appreciatie rekenen - bij de media hielp hij de show verzorgen - maar sommige renners meden liever het contact met Dennis. “Hij is de enige renner die niet met mij praat”, zei Victor Campenaerts eens over Dennis. Campenaerts getuigde in het HUMO-sportjaaroverzicht in 2019 zo over Dennis: “Hij is een speciaal karakter. Vorig jaar in de Vuelta wilde ik tijdens zo’n lange rit eens praten met hem. Toen ik hem vroeg of hij klaar was voor het WK, bleef hij voor zich uitkijken en zei hij geen woord. Zijn ploegmaat Richie Porte, die naast hem reed, snauwde me dan toe: ‘He is going to fucking smash you.’”

En Campenaerts vertelde voorts hoe Tim Wellens voor de korte tijdrit in de Tirreno-Adriatico hem wat wou koeioneren: “Ik had hem nog gewaarschuwd: ‘Tim, doe dat niet, Dennis is een eikel, die kan daar niet mee lachen.’ Maar het was te laat: Dennis en ik kregen het aan de stok. Ik wilde niet overpakken, hij werd gigantisch kwaad en bleef ostentatief in mijn wiel zitten, terwijl we mijlenver achter het peloton reden.”

In zijn wielercarrière werkte Dennis met sportpsychologen om met de prestatiedruk en de wielerstress van het profleven om te gaan. Over zijn prikkelbare natuur gaf hij in 2018 inzicht in een openhartig interview in Procycling Magazine: “Het zijn niet zozeer de grote dingen die me irriteren. Want daar heb ik geen controle over. Maar wel de dingen die ik in de hand heb, vermijdbare zaken die ik als een probleem heb geduid en niet aangepakt of genegeerd zijn...”

“Als het dan opnieuw en opnieuw gebeurt, heb ik iets van: ‘Waarom luistert er niemand naar me?’ (..) Soms denken ze wellicht: ‘Hij valt me aan, hij neemt me in de maling’ en ze luisteren niet echt. Ze denken gewoon: ‘Hij is boos - ik ga niet luisteren.’ Ik kan wel langzamerhand mijn boodschap beter verwoorden. Het dringt vaker door. En meestal is dat achter gesloten deuren. Dat is waar ik het wil houden - dat is waar ik vind dat het moet blijven. Niet vooraan in de bus.”

Dennis gaf in hetzelfde interview wel toe dat hij moeilijk rond de problemen kan dansen. “Ik ben niet iemand die denkt: ‘Ach, ik ga er gewoon omheen. Ik wil die steen uit de weg slaan zodat ik de snelst mogelijke route kan nemen. En zo zijn sommigen van ons nu eenmaal.”