Pater Karel naast een kartonnen versie van zichzelf

Pater Karel van abdij Grimbergen blijft Oekraïne helpen ook na vermoedens van Russische spionage

Pater Karel van de abdij van Grimbergen zal ook in 2024 hulpgoederen naar Oekraïne blijven vervoeren. Toen de pater in november 2023 plots vreemde telefoontjes kreeg van een vrouw met een Slavisch accent, vermoedde hij dat de Russische veiligheidsdienst hem in de gaten hield. Hoewel dat hem eerst veel zorgen baarde, laat de pater het niet aan zijn hart komen: "Als niemand zijn nek uitsteekt om oorlogsslachtoffers te helpen, dan gebeurt er niets."

Bij de start van 2024 laten de regioredacties van VRT NWS enkele mensen die vorig jaar in het nieuws kwamen opnieuw aan het woord. Niet de grote, bekende namen, maar wel de mensen uit jouw buurt die even in het middelpunt van de belangstelling stonden. Hoe gaat het nu met hen en met welke verwachtingen beginnen ze aan het nieuwe jaar? 

Sinds de Russische inval brengt pater Karel van de abdij in Grimbergen persoonlijk hulpgoederen naar Oekraïne. Maar tijdens een van zijn acties kreeg hij plots een vreemd telefoontje. "Dat kwam zogezegd van de Belgische ambassade in Warschau. De vrouw aan de telefoon, die een Slavisch accent had, wou alles over mij weten: waar ik naartoe ging, wanneer, en wat ik ging doen", herinnert de pater zich.

Eerst was pater Karel zich van geen kwaad bewust. "Toen ze me vroeg of ik haar op de hoogte wou houden van mijn verdere acties, heb ik dat telkens gedaan. Maar intussen weet ik dat de ambassade niet op die manier te werk gaat." Pater Karel kreeg ook duizenden e-mails uit Polen en zijn gsm werd gehackt. Hij vermoedt dat de Russische veiligheidsdiensten sinds dat eerste telefoontje zijn doen en laten volgen.

Ik doe rustig verder met mijn acties. Als niemand zijn nek uitsteekt, gebeurt er niets

Karel Stautemas, pater van de abdij in Grimbergen

Maar hoe gaat het nu met pater Karel en zijn hulpacties? Hoewel hij een tijdlang vreesde dat de Russische veiligheidsdiensten hem iets zouden aandoen, ligt hij er nu niet meer wakker van: "Ik heb geen familie, ik heb enkel een abdijgemeenschap die op mij rekent. Maar ook zonder mij zou de abdij verder kunnen", zegt de pater. 

"Samen met de oud-scouts van Grimbergen en de abdij blijven we acties opzetten en naar Oekraïne rijden. Ik laat me niet tegenhouden. Als niemand zijn nek uitsteekt om de oorlogsslachtoffers te helpen, dan gebeurt er niets. Wij doen rustig verder. We hopen dat ons bier goed genoeg verkoopt om genoeg geld te verdienen om nog een ziekenwagen - de twaalfde al - naar het oorlogsgebied te brengen."

Meest gelezen