Vaderlandse geschiedenis, imposante Wagner en heet hangijzer adoptie: vijf voorstellingen om naar uit te kijken in 2024 

Beginnen doen we met een stevig hoofdstuk uit onze vaderlandse geschiedenis. Topacteurs Valentijn Dhaenens en Bruno Vanden Broecke kruipen in de huid van twee persoonlijkheden die ons land in een bepalende plooi gelegd hebben tijdens en na WO II: koning Leopold III en Paul-Henri Spaak, minister van Buitenlandse Zaken. 

Met een tekst van politiek woordvoerder en speechschrijver Vincent Stuer brengen deze twee woordkunstenaars de koningskwestie opnieuw tot leven.

Vijf jaar na de start van WO II zien ze elkaar voor het eerst terug. De regering, met daarin Paul-Henri Spaak, was begin 1940 het land uitgevlucht, ervan overtuigd dat Duitsland de oorlog zou verliezen. De koning, die bleef en veroorzaakte zo een ongeziene breuk tussen de monarchie en de parlementaire democratie. 

Operahuis De Munt pakt dit jaar uit met deel 2 van de 4-delige operacyclus "Der Ring des Nibelungen", het meesterwerk dat componist Richard Wagner tussen 1853 en 1874 schreef. In "Die Walküre" staan de buitenechtelijke kinderen van oppergod Wotan centraal. 

De Italiaanse regisseur Romeo Castellucci creëert, net als voor deel 1 "Das Rheingold", opnieuw beklijvende scènebeelden. Er zullen zelfs paarden over het podium draven. Sylvia Broeckaert van de klassieke radiozender Klara noemde Castellucci, dirigent Alain Altinoglu en Richard Wagner vorig najaar al een "match made in heaven". 

En zelfs als je niet vertrouwd bent met opera, herken je de triomfantelijke muziek uit deze cyclus. De "Walkürenritt" is bijvoorbeeld ook te horen in de soundtrack van de film "Apocalypse now". 

BEKIJK - De "Walkürenritt" (Ride of the Valkyries) in de versie van het Trondheim Symfoniorkester uit Noorwegen: 

Muzikant en acteur Samuel Vekeman vroeg Dimitri Leue om samen een voorstelling te maken over adoptie, "de weegschaal tussen hier en daar, biologische verwantschap en emotionele verbinding". Vekeman is zelf geadopteerd uit Congo. "Maar ik ken er niets of niemand. Wanneer ik daar ben, ben ik buitenlander", zegt hij daarover.

Actrices Inge Paulussen ("Loslopend wild") en Clara Cleymans ("De Ridder") vervolledigen de cast van "Loos". De muziek is van componist Antoon Offeciers, vaste compagnon van Leue. "Ouders zouden eerst een cursus moeten volgen in ouderschap", klinkt het in de perstekst. "Of een test om kinderen te mogen krijgen. Opvoeding is het belangrijkste wat er is en iedereen doet maar wat. Kinderen krijgen is zo makkelijk. Alleen zij die er moeite moeten voor doen, denken er op voorhand over na."   

"Loos" is een brandend actuele voorstelling nu er in Vlaanderen een adoptiepauze is als gevolg van misbruik bij interlandelijke adopties. 

Nog een voorstelling met een thema dat uit het dagelijkse leven gegrepen is, is "UBERmens". Een maaltijd laten bezorgen, door Deliveroo of UberEats, je hebt het ongetwijfeld tijdens corona of op een regenachtige avond zelf al gedaan. Maar hoe gaat het er achter de schermen echt aan toe?

Dat zoeken theatermakers Julie Mughunda, Farbod Fathinejadfard, Yuni Mahieu en Joost Maaskant uit. Fietskoerier: een laagdrempelige, toegankelijke job of toch eerder moderne slavenarbeid, zonder arbeidsrechten of sociale zekerheid? Wat betekent het om te moeten overleven in de "on demand-economie"? Wat is het verhaal van de "ongehoorden"? Moeten we ons schamen na een bestelling? Maar vooral: zou je zelf als koerier willen werken? 

Choreograaf Lisbeth Gruwez ("AH/HA", "Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan" en "Piano works Debussy") vormt dit voorjaar voor het eerst een team met een groep jonge kinderen tussen 7 en 12 jaar. Vanuit een fascinatie voor actionpainting (met als voorbeeld de "dripping"-werken van Jackson Pollock) gaan ze met wasco's en verf op de scène aan de slag en bewegen ze al tekenend. 

Het proces klinkt veelbelovend. "Als je kinderen gewoon wat laat doen, gebruiken ze vaak de meest fantastische moves die je als choreograaf nooit zou kunnen bedenken", zegt Gruwez. De soundtrack, samengesteld door Maarten Van Cauwenberghe, is -net als bij Pollock- jazzmuziek.

En hoewel Voetvolk wel vaker werkt met muziek die het label ondansbaar meekrijgt (denk aan singer-songwriter Bob Dylan) slaagt Gruwez er keer op keer in dat vooroordeel te ontkrachten. Verwacht je aan "veel vrijheid en zottigheid".