Hans Rieder is de GOAT, greatest of all time. Of God. Dat mag hij zelf kiezen

Er zijn veel goede advocaten, maar eentje spant de kroon. Hans Rieder is de GOAT, greatest of all time. Of God. Dat mag hij zelf kiezen. Laten we dit meteen uit de weg ruimen: met procedurepleiten, Rieders specialiteit, is geen enkel probleem. De procedures zijn er om ieders rechten te vrijwaren en eisen dat ze worden nageleefd, is niet naast de kwestie. Soms is het de essentie.

“Formalisme is de tweelingzus van de vrijheid.” Dat citaat van de Duitse filosoof en jurist Rudolf von Jhering haalde Hans Rieder aan als advocaat van Dries Van Langenhove op het proces tegen Schild & Vrienden. Mooi citaat? Zeker. Hoogdravend? Absoluut. Maar ook: naast de kwestie.

De procedurefout die Rieder in dit proces aanvoert, is op het randje van absurd. Hij heeft een probleem met rechter Jan Van den Berghe, die volgens hem partijdig is. Je zou denken dat het Rieder dan goed uitkomt dat Van den Berghe deze rechtszaak niet alleen doet, maar met twee rechters naast hem.

Niets is minder waar: Rieder probeert al maanden het punt te slijten dat deze rechtbank maar met één rechter en niet met drie rechters mag zetelen. Het reglement van de rechtbank in Gent schrijft voor dat deze kamer enkel de tweede dinsdag van de maand met drie zetelt. En wat heeft Rieder nu gevonden: de inleidende zitting, die enkel de agenda bepaalt, vond plaats met drie rechters op de eerste dinsdag van de maand.

Zijn verdelingsincident werd afgevoerd en ook zijn daarop volgend wrakingsverzoek werd afgewezen, tot bij het Hof van Cassatie. De ironie van het lot is dat het wrakingsverzoek werd afgewezen om formalistische redenen: te laat.

Rieder weet het allemaal beter en weigert te pleiten voor wat hij ‘een illegale rechtbank’ noemt. Zijn houding in Gent was er een van een totaal misprijzen voor de drie zetelende rechters. Ze kwamen er nog goed van af. Een gerechtsjournalist van een andere krant riep hij enkele maanden geleden in de rechtszaal ‘vetzak’ en nog enkele andere krachttermen toe. Het werd net niet fysiek.

Intussen was zijn cliënt Dries Van Langenhove niet in de rechtszaal. Die zat thuis als een Vlaamse Donald Trump te tweeten dat de rechter een linkse sjoemelaar is en de burgerlijke partij die klacht indiende ‘een clown’.

Advocaten moeten de belangen van hun cliënten verdedigen en Rieder doet dit met overtuiging. Een kritische houding tegenover justitie is overigens terecht. In het boek De sluipende staatsgreep rekent advocaat Paul Bekaert af met de uitholling van de rechterlijke macht. Maar als je zoals Rieder het justitiesysteem ‘totaal ongeloofwaardig’ noemt en er niet meer aan wil deelnemen, waarom dan nog een toga om de schouders zwaaien?

Rieder had nog een ander accessoire: een keppel. Voor de show, want hij is niet Joods. Nu is de kippa of keppel in het jodendom geen heiligheid. Zoals N-VA-Kamerlid Michael Freilich zegt, het is maar een stuk stof, maar wel een met de symbolische betekenis dat er iets ‘grootser’ is. De drager zegt: ‘er staat iets boven mij’. Als je je verheven voelt boven de rechtbank, boven je collega’s, boven de pers, boven iedereen, als je je met andere woorden God waant, waarom dan nog een keppeltje dragen?