De moeder van de peuter, Sarah Piesse (43), zag haar zoontje voor het laatst kort voor Kerstmis. Toen vertrok ze na een hevige ruzie met haar ex. De kleine Bronson (2) bleef bij zijn papa in Skegness, in het Engelse graafschap Lincolnshire. Daar was hij meestal want de moeder kon niet voor de peuter en voor haar twee andere kinderen zorgen door onder meer geldgebrek. Kortom: een triest familieverhaal met de kinderen, zoals dat meestal het geval is, als grootste slachtoffers.

Wat moeilijk te begrijpen is en nu onderzocht wordt, is dat niemand alarm heeft geslagen toen ze tijdens de feestdagen niets van vader Kenneth Battersby en zijn zoontje vernomen hadden. Zelfs de grootouders van de peuter namen geen enkel initiatief. Het schetst een beetje de situatie binnen de familie, die op het randje van de marginaliteit leeft.

“Als de maatschappelijk werkster op 2 januari direct had ingegrepen, was dit drama wellicht niet gebeurd. Dan was mijn kind nog zo goed als zeker in leven geweest, want een paar dagen zonder eten en drinken kan een peuter wel overleven. Zeker in de winter.”

Sarah Piesse

Moeder overleden peuter

Een maatschappelijk werkster bezocht de huurwoning op 2 januari omdat er al veel problemen waren geweest en omdat het kind onder toezicht stond. Een routinebezoek. Toen ze geen gehoor kreeg en de vader ook zijn telefoon niet opnam, stapte ze naar de politie. Daarmee had ze, vond ze, haar plicht gedaan.

Wijkagent weer vertrokken

De wijkagent zou langsgaan, beloofde men haar aan het onthaal van het politiebureau. Hij deed dat ook effectief, maar toen hij voor een gesloten deur stond, vertrok hij gewoon opnieuw.

Pas toen de maatschappelijk werkster op 9 januari te horen kreeg dat er nog altijd geen teken van leven was gekomen van de vader en dat de politie de woning nog altijd niet was binnengedrongen, stapte ze zelf naar de eigenaar van het huis om de reservesleutel op te vragen. In de woonkamer deed ze de gruwelijke ontdekking. Vader Kenneth (60) lag dood in de woonkamer. Zijn zoontje dicht tegen hem aan. In een soort van foetushouding, met zijn Pudsey-pyjama aan.

Uit de autopsie bleek dat de vader een fatale hartaanval kreeg. Volgens het rapport van de wetsdokter wellicht rond 29 december. Maar veel erger: zijn zoontje stierf van honger en ontbering. “Hij moet uitgehongerd geweest zijn en was helemaal uitgedroogd”, zo staat er in het autopsieverslag.

Moeder woest

“Als iedereen zijn werk had gedaan, zou Bronson wellicht nog in leven geweest zijn”, reageerde de mama van de peuter intussen. Ze is woest dat het zo ver is kunnen komen. “Als de maatschappelijk werkster op 2 januari direct had ingegrepen, was dit drama wellicht niet gebeurd. Dan was mijn kind nog zo goed als zeker in leven geweest, want een paar dagen zonder eten en drinken kan een peuter wel overleven. Zeker in de winter.”

Kritiek die door de hulpverleners niet wordt geapprecieerd omdat ze zich zelf niet bepaald als toonbeeld van een goede moeder heeft getoond.

Bronsons zus Melanie Battersby liet intussen een boodschap na voor haar broertje: “Mooie kleine jongen verdiende zoveel beter dan dit leven. We houden van je, Bronson, voor altijd een deel van ons, en voor altijd mijn kleine broertje.”

Lessen uit trekken

Uit het onderzoek van de politie blijkt intussen dat Bronson voor het laatst levend werd gezien door de buurman die hen op tweede kerstdag had bezocht. Kenneth stuurde vervolgens dezelfde buurman een bericht met: “Heel erg bedankt voor je zorgzaamheid, het betekent veel voor mij en Bronson.” Een paar dagen later moet de man zijn fatale hartaanval gekregen hebben.

Kenneth was al jaren werkloos en had een reeds bestaande hartaandoening waardoor hij in de maanden voorafgaand aan zijn dood geelzucht kreeg en veel moest rusten. Toch wilde hij niet dat Bronson geplaatst werd bij een pleeggezin.

Heather Sandy, uitvoerend directeur voor kinderbescherming, zegt in een reactie: “Dit was een tragisch incident en we steunen de familie in deze moeilijke tijden. We onderzoeken wat er precies is gebeurd om er lessen uit te trekken. Voor Bronson is het helaas te laat. Maar dit mag nooit meer gebeuren.”