Met ruim 300 zijn ze, de miljonairs die in een open brief de wereldleiders aanwezig op het Wereld Economisch Forum in Davos om een vermogensbelasting vragen. “We zijn verrast dat u nog altijd geen antwoord hebt gegeven op een eenvoudige vraag: wanneer zal u extreme rijkdom belasten? Als de verkozen vertegenwoordigers van de leidende economieën in de wereld geen stappen zetten om de dramatische stijging van de ongelijkheid aan te pakken, dan zullen de gevolgen catastrofaal zijn voor de samenleving”, aldus de brief.

LEES OOK: Hoe de Colruyts het eeuwig voor het zeggen zullen hebben over hun imperium, ook al staat er niemand van hen aan het roer

Bij die ruim 300 ondertekenaars zit geen Belg. Maar dus wel Jan Colruyt, die de brief als Zwitser ondertekende. Zijn familienaam is een householdnaam in óns land, maar de andere namen ronken over de hele wereld. Zo is er Abigail Disney, een nazaat van Walt. En de Rockefellers zijn vertegenwoordigd door Valerie. Ze willen allemaal hetzelfde: dat de superrijken meer belast worden.

Jan Colruyt mag zich daar bescheiden bij rekenen, bij die superrijken. Zijn filantropische stichting in Zwitserland bezit bijna 150.000 Colruyt-aandelen. Vandaag zijn die ongeveer 6 miljoen euro waard.

Parking voor hem alleen

Over zijn leven als jonge Colruyt-telg praat Jan Colruyt weinig. Eén keer, op de regionale televisie in Zwitserland. “De familienaam was meer een last dan een lust”, zei hij daarover. “Want echt iedereen kent die naam in België. Maar er waren goede kanten: we hadden als kinderen ontzettend veel vrijheid. En ook leuk: ik had de hele parking voor mij alleen om met de auto te leren rijden.”

Jan Colruyt stapte zoals al zijn neven en nichten ook in het familiebedrijf. Jan wilde de winkels leren kennen. Beginnen als rekkenvuller, zoals alle personeelsleden. Maar zijn vader zag het anders en wilde hem meteen aan de top zetten. Het deed hem afhaken en voor een ander leven kiezen. Dat was in 1998. In 2000 arriveerde hij in Lichtensteig, op een klein uurtje rijden van Zürich. De tijd daartussen reisde Jan Colruyt naar eigen zeggen “naar zichzelf”.

Sociale projecten

Het werd een wereldreis die hem tot in Californië bracht en in een klooster, waar hij ging bezinnen. Nog een stop: een afkickkliniek waar de ingenieur plots verpleger werd. “Daar heb ik gezien dat pas in kwetsbare situaties duidelijk wordt wat écht belangrijk is in het leven.” En daar besefte hij ook dat hij de wereld wilde veranderen. “Ik word depressief als ik denk aan de toestand van onze wereld”, zei hij vorig jaar in een interview op een Zwitserse site. “Terwijl ik ervan overtuigd ben dat de meerderheid van de mensen goed wil doen, en in staat is goed te doen en lief te hebben. Helaas kan ik enkel mijn eigen daden veranderen.”

Vandaag houdt Colruyt zich in Lichtensteig vooral bezig met sociale projecten. Hij kocht er twee huizen die hij renoveerde met vluchtelingen uit Eritrea, en bekommert zich om de herontwikkeling van het oude stationsgebouw en aanpalende theater. Hij wil dat het een plek wordt waar duurzaam wonen én werken gecombineerd wordt. “Als ik zelf in actie kom, en als ik creatief ben, dan kunnen we samen dingen veranderen. Creativiteit zorgt voor levensvreugde.”