"Priester bood me sterke drank aan en zat met hand in mijn broek": 2 slachtoffers getuigen over misbruik op college

"Ik kwam het kantoor van de directeur binnen om iets op te halen, toen hij me vroeg om zijn knie en bovenbeen te masseren. Hij vertelde dat hij een spierscheur had opgelopen", zo begint Karel* (72)  z'n verhaal. "Met opgetrokken toga wees de directeur dat ik steeds hoger op zijn dij moest masseren. Intussen liepen verschillende broeders en leraren het kantoor in en uit."

Karel werd in de jaren zestig meermaals en door verschillende broeders betast toen hij les volgde aan de Sint-Michielschool van Broeders van Liefde in Leopoldsburg.

Zo liep het ook fout tijdens de typlessen van broeder Isidoor. "Ik moest altijd op de laatste rij gaan zitten. Dan nam hij mij langs achter vast en kuste mij in mijn nek. Ondertussen fluisterde hij telkens in mijn oor "je moet goed rechtzitten terwijl je typt, mooie jongen", vertelt Karel. "Maanden aan een stuk heeft broeder Isidoor mij en nog enkele andere jongens op de laatste rij betast."

"Op een dag in de tekenles vroeg de leraar om bij broeder Isidoor stencils te halen. Isidoor zat in een klein kantoortje achterin het klaslokaal", gaat hij verder. "Hij kwam van achter zijn bureau tegen de deur staan, pakte me vast en probeerde me te kussen." 

"Ik heb hem met al mijn kracht weggeduwd en ben terug naar de tekenles gegaan. Niemand heeft nog naar de stencils gevraagd die ik zogezegd moest ophalen. Toen besefte ik dat de tekenleraar goed wist wat er aan de hand was en zelfs hieraan meewerkte."

Joren* (62) werd net zoals Karel misbruikt op school, midden jaren 70. "Ik zat al enkele jaren op het internaat van het Heilige Maagdcollege in Dendermonde, wanneer ik plots in het vierde middelbaar een kamer met douche voor mij alleen kreeg. Normaal waren die kamers voorbehouden voor broers", zo getuigt hij. 

"In het begin denk je "leuk zo’n kamer alleen". Tot ik na een aantal weken bezoek kreeg van priester José. Hij kwam zogezegd kijken of ik wel goed aan het studeren was."

Al snel werd duidelijk dat de priester met andere bedoelingen was gekomen. "Hij begon over mijn blote rug te wrijven en tastte af en toe met zijn hand naar mijn broek."

En daar blijft het niet bij. "Op een avond vroeg hij om naar zijn kamer te komen om samen tv te kijken. Hij bood me iets te drinken aan. Sterke drank. Ook al was ik vijftien", herinnert Joren zich. "Toen heeft hij in mijn broek gezeten. Hoe lang dat geduurd heeft, weet ik niet. Uiteindelijk ben ik kunnen wegvluchten uit zijn kamer."

Met hun getuigenissen willen Karel en Joren vooral aantonen dat verschillende leraren en geestelijken binnen de colleges op de hoogte waren van het misbruik en het oogluikend toegestaan hebben. 

"Jaren later kwam ik in een café een oud-leraar tegen. Toen het onderwerp ter sprake kwam, gaf hij toe dat alle leerkrachten op de hoogte waren van het misbruik binnen de school", vertelt Joren. "Hij zei dat hij gezwegen had omdat hij zijn job niet wilde kwijtraken. Ik was vooral opgelucht dat iemand eindelijk erkende wat er gebeurd was."

"Ik word boos als ik nu nog priesters of bisschoppen hoor zeggen dat ze niet wisten hoe erg het was", zegt ook Karel. "Zowel Organisatie Broeders van Liefde, de Kerk, als de leraren en het personeel wisten heel goed wat er zich afspeelde."  

Karel en Joren hebben thuis nooit kunnen vertellen wat er gebeurde op hun college. "Mijn vader was onderwijzer in het dorp. Dat soort dingen konden we niet bespreken. Mijn familie weet het tot op vandaag nog steeds niet", getuigt Karel.

"Ook op school was zoiets niet bespreekbaar", gaat hij verder. "Er waren nog geen vertrouwenspersonen en de term grensoverschrijdend gedrag bestond niet."

"Ik kan niet zeggen dat ik het een plaats heb gegeven. Ik heb eerder verdrukt wat er gebeurd is, geprobeerd om er jarenlang niet meer aan te denken", aldus Joren. "Ik was vooral bang dat mensen gingen zeggen dat ik het maar niet had moeten toelaten."

Ondertussen heeft Joren wel de moed gevonden om aan enkele vrienden te vertellen wat hij heeft meegemaakt.

"Door "Godvergeten" zou ik er nu ook sneller over durven te beginnen. De reeks geeft toch wel een gevoel van erkenning."

Daar sluit Karel zich bij aan. "Na "Godvergeten" heb ik toch een mail gestuurd naar het meldpunt van de Kerk. Organisatie Broeders van Liefde heeft me eerst een heel onpersoonlijk antwoord teruggestuurd. De mail was zelfs niet ondertekend door iemand."

Enkele weken geleden heeft Karel wel een onafhankelijke moderator over de vloer gekregen, op vraag van Organisatie Broeders van Liefde. "Ondertussen is er ook een gesprek gepland met iemand van de directie eind februari."

In een reactie laat Organisatie Broeders van Liefde weten dat ze de afgelopen maanden 20 meldingen ontvingen rond feiten uit het verleden die zullen leiden tot een gesprek. "In totaal zijn er 81 meldingen binnengekomen. Ook van personen die geen nood hebben aan een ontmoeting." 

"Omdat we de gesprekken zo kwalitatief mogelijk willen laten verlopen en op vraag van enkele slachtoffers, legden we contact met de organisatie "Moderator" die al 25 jaar gespecialiseerd is in bemiddeling gericht op herstel", klinkt het.  

"Momenteel zijn alle slachtoffers, onder wie Karel*, al door "Moderator" gecontacteerd en vonden de eerste gesprekken ook al plaats. We nodigen andere slachtoffers nog steeds uit om zich met hun verhaal te richten naar centraalmeldpunt@broedersvanliefde.be zodat we ook met hen de weg kunnen gaan die zij nodig hebben."