‘Plots stonden we samen met onze heupen te wiegen, een 30- en een 80-jarige’: zij wonen samen met hun oma

‘Laatst stonden we in de keuken met onze heupen te wiegen op een liedje uit ’58’

Nina Van Molle (30) trok een jaar geleden in bij haar oma Sisca Jacobs (82) in Sint-Pieters-Leeuw.

Nina: “Als alleenstaande een huis kopen was vrij uitzichtloos en ik was niet gelukkig in mijn appartement. Oma had al eens laten vallen dat ik bij haar mocht wonen, dus vroeg ik of ze het nog zag zitten. En Ik ging langs bij mijn tantes en nonkels om zeker te zijn dat niemand bezwaar had.”
Sisca: “Twee weken nadat ze hier introk, vond ze een eigen huis. Met nog wat renovaties, dus voorlopig woont ze nog bij mij. Hulp heb ik niet nodig, zolang ik kan, doe ik alles zelf. Koken laat ik wel af en toe aan Nina over, want dat kan ze goed.”
Nina: “De gateau voor als er iemand jarig is maken we nu samen: oma bakt hem en ik versier, daar heb ik het geduld voor. Ik zie de familie veel vaker, bij oma komt iedereen weleens langs, echt gezellig. Toch is er plaats genoeg voor mezelf en mijn hobby’s, zoals naaien, daarvoor kan ik oma meteen om raad vragen. Ze leert me ook veel bij over vroeger. Laatst was er een liedje op tv, ‘Tequila’ van The Champs. ‘Dat was mijn eerste plaatje’, riep ze en toen zijn we in de ultratop van 1958 gedoken. Dan staan we hier in de keuken met onze heupen te wiegen, zo ziet het leven van een 30- en 80-jarige eruit. Alleen als ik te laat wegblijf, krijg ik onder mijn voeten.”
Sisca: “Die kant van mijn kleindochter heb ik beter leren kennen, ze gaat graag uit. ’s Nachts wil ze me niet wakker bellen en ik kan niet sms’en, dus ben ik ongerust. Ik heb ook gewoontes van haar overgenomen, zoals eten voor de tv. Dan brengt Nina mijn bordje en hoef ik niks van mijn programma te missen. ‘Moeke, dat deed jij vroeger toch niet’, zeggen mijn kinderen. ‘Nu wel’, antwoord ik dan.” (lacht)

‘Ruziemaken doen we niet, wat heb je daaraan?’

Timo Biltereyst (23) vond onderdak bij zijn ‘mimiem’, Agnes Kaesemans (88) in Itterbeek

Timo: “Na een jaar Amsterdam begon ik met werken en zocht ik een plek dicht bij Brussel. Mijn opa was net gestorven en de familie maakt zich wat zorgen over mimiem, dus leek het een goed plan om elkaar te helpen.”
Agnes: “Alleen in dat grote huis, dat ging niet meer. Ik moet er nog wat aan wennen dat hij geen kind meer is, dat is met beetjes gebeurd. Ik ben nog altijd bezorgd om hem en hij nu ook om mij, zo gaat dat als je samenwoont. Ruziemaken doen we niet, met niemand trouwens, wat heb je daaraan?”
Timo: “We kennen elkaar al ons hele leven. Ik ben toegeeflijk van karakter en zij kan niks verkeerd doen. Er is weleens onenigheid, over haar hoorapparaatje bijvoorbeeld, ze vindt het overbodig, ik niet. Wat ik fijn vind is dat ze verhalen over vroeger vertelt, over hoe het er in de stad aan toe ging. Zo leer ik Brussel beter kennen en haar persoonlijkheid ook. Binnenkort verhuis ik naar een eigen plek, ik ga haar missen. Ook het feit dat ik de familie zo vaak zie. Er is een hele regeling zodat mimiem niet alleen moet koken, want dan houdt ze het bij een boterham.”
Agnes: “Het is met een bezwaard hart dat ik hem zie vertrekken, het geeft toch het gevoel dat ik er opnieuw alleen voor sta. Maar goed, ik moet alles nemen zoals het komt. Gelukkig bestaat er telefoon.”
Timo: “Dat is zo, mimiem, jij bent de hotline van de familie!”

‘Onze karakters passen goed bij elkaar, oma is heel rustig, ik tussenin’

Kleinzoon Jonas Peeters (6) woont met zijn gezin in dezelfde cohousing als oma Hilde Moons (69) in Heverlee

Hilde: “Toen mijn man overleed in 2015 waren mijn dochter Sara en haar man Tom volop plannen aan het maken voor een cohousingproject. Het leven heeft mij geleerd dat ik niet graag alleen ben, dus stelde ik voor om in hetzelfde project een appartement te kopen.”
Sara: “Ik heb met Tom afgestemd en die was enthousiast, het feit dat we elk onze eigen woning hebben, maakt de drempel kleiner.”
Jonas: “Ik vind zo fijn dat ik bij oma kan gaan spelen als ik daar zin in heb. Onze karakters passen goed bij elkaar, oma is heel rustig en ik tussenin. We vertellen graag aan elkaar en soms neemt ze ons mee naar het theater.”
Hilde: “Het leuke is dat Jonas en zijn broertje Daan zonder veel organisatie kunnen binnenspringen. Daan kijkt elke dag na school of mijn fiets er staat en dan komt hij meteen af. Iedere zondag kook ik voor de hele familie, dus de andere kleinkinderen zie ik gelukkig ook vaak.”
Sara: “Oma is echt de spilfiguur, iedereen komt bij haar langs. Toch denk ik niet dat cohousen voor elke familie is weggelegd, het hangt van je karakter af. De andere cohousers keken eerst wat nieuwsgierig naar ons: moeder en dochter, hoe gaat dat lopen? Nu zien ze dat het best gezellig is. Ik besef wel dat we nu vooral de leuke momenten samen hebben, dat kan anders worden als mama zorg nodig heeft.”
Hilde: “Het helpt dat we open kunnen zijn naar elkaar. Als opvang voor de kinderen niet past, zeg ik het gewoon. Mijn band met Sara is meer veranderd sinds ze moeder is geworden, dan doordat we naast elkaar wonen. Als ik ooit achteruitga, zal ik haar misschien meer nodig hebben, maar gelukkig is mijn netwerk van buren en vrienden ook groot.”