“Om eerlijk te zijn: ik was één van de eersten die zijn twijfels had bij hem”, aldus Bardet in gesprek met In De Leiderstrui. “Ik hoorde voor het eerst van Evenepoel toen ik een keer met Julian Alaphilippe sprak. Hij vertelde me dat er een junior aan zat te komen die alles zou gaan winnen en ik had zoiets van: oké, dat is bij de junioren, dat moet ik nog maar zien in de WorldTour. Toen zag ik hem in 2019 winnen in Clasica San Sebastian, dat was echt bam. Op dat moment dacht ik wel: ‘Okay, we’ve got someone here’. Maar Remco is ook veranderd, de arrogantie die hij toen wat uitstraalde is er niet meer. Hij is een zeer gerespecteerde coureur.”

Bardet kreeg na die bewuste Vuelta-rit naar de Puerta de Belagua het truitje van Evenepoel en gaf dat aan zijn zoontje. “Blij dat hij het cadeau leuk vindt, vriend”, reageerde de Belg.

“Wij hebben een heel goede relatie”, aldus Bardet nog. “We houden goed contact, zelfs tijdens de winterstop. Ik vind hem een heel toffe gast en ik steun hem, want hij heeft iets speciaals. Dat hebben alle grote ronde-winnaars, maar bij hem voelt het toch anders… De weg die hij afgelegd heeft in zijn leven en loopbaan, dat is geen gestage lijn geweest, maar toch heeft hij het aura van iemand die heel speciaal is. Hij kan zichzelf slechte dagen veroorloven, zelfs dat…”

Zijn reactie na zijn tweede plek in die Vuelta-etappe sprak destijds al boekdelen: “Je rijdt niet alle dagen met een legende op kop van een koers. Ik ken Remco: ik wist dat hij niet gewoon de etappe zou willen winnen, maar dat ook ‘à la Merckx’ zou willen doen. Ik wist dat hij van ver zou vertrekken. Hij heeft tachtig procent van het kopwerk gedaan, toen we weg waren. Maar zelfs in zijn wiel was het verschrikkelijk. Alsof ik tegen de wind in reed. In zijn wiel moest ik evenveel watts trappen als op kop. Ik vertraagde Remco alleen maar.”