Beste Raoul Hedebouw, u bent een koorknaap, bij de N-VA liegen ze het behang van de muren

Beste Raoul Hedebouw,

Toen ik maandag merkte dat u als het snoepje van de week in de muil van de Wetstraat-pers zou belanden, begaf ik mij direct naar mijn lokale Colruyt. Niet om de cijfers op te vragen, maar voor een grote zak popcorn en een sixpack carcinogene frisdrank. Ik wist dat het een dolle, geestige rit zou worden. Niets zo voorspelbaar als de politieke journalistiek, behalve misschien wielerverslaggeving - waar ik een zo mogelijk nog gloeiender hekel aan heb.

U kent dat wel. Er kan geen kilometer koers gereden worden of de commentatoren vinden dat ze getuige zijn van een Historische Gebeurtenis. Elke wedstrijd is Episch, Iconisch en gaat recht de Geschiedenisboeken in. De winnaar wordt bezongen en bejubeld als was hij de nieuwe Messias. In het Journaal besteedt men de eerste twintig minuten aan interviews met de betrokkene zelf, zijn teamgenoten, zijn manager, zijn vrouw, zijn supporters en de aangetrouwde tante van de achterneef van de uitbater van zijn favoriete Colruyt. Terwijl de feiten, koers na koers na koers, onbeschrijflijk banaal zijn: iemand heeft de afstand van A naar B sneller afgelegd dan de andere fietsers. U mag nu even geeuwen.

De politieke berichtgeving was deze week in hetzelfde bedje ziek. U had in De zevende dag gezegd dat Colruyt bijna geen belastingen betaalt, en dat bleek totaal niet, of niet helemaal, te kloppen. Op alle redacties werd meteen alarm geslagen, vakantiegangers moesten de eerste vlucht terug naar huis nemen, en iedereen begon te factchecken. Het vonnis was helder: u had ons zwaar Misleid en Bedrogen - u had Fake News verspreid. In Terzake zette men u tegenover Pieter Timmermans, cheerleader van het patronaat, die naar u keek met misprijzende blik en dichtgeknepen neusvleugels, alsof u al dagen geen douche meer had genomen. Een Schande was het, wat u over die brave mensen van Colruyt had gezegd!

Ook de commentaarschrijvers gingen er stevig tegenaan: zo las ik ergens dat politici geen Onwaarheden mogen vertellen, en geen Loze Beloftes mogen doen, want dat ze daarmee het Wantrouwen in de Politiek voeden. Een typisch voorbeeld van wat ik de Vossificatie van het opinielandschap noem: naar Carl Devos, de analist die nog nooit iets gezegd heeft wat iemand die elke dag twee kranten scant en een handvol clichés van buiten leert, niet zelf kan bedenken. Het eerste wat ChatGPT in de media zal doen, is politieke commentaren schrijven. Alle senior writers naar de seniorie!

Ik wil maar zeggen, mijnheer Hedebouw, dat ik de hyperventilatie in de media overdreven vond. Om twee redenen. Eén: fiscalist Michel Maus, die de materie kent, liet op X weten dat u geen gelijk hebt als u zegt dat Colruyt geen belastingen betaalt, maar dat u wél gelijk hebt als u stelt dat multinationals fiscale schaalvoordelen hebben. Twee, voor utopische dutsen is het schrikken, maar: politici durven te liegen. Dat is geen bug, maar een feature, geen foutje in de democratie dat we kunnen fiksen, maar een onvermijdelijke eigenschap ervan. In de koers wordt gewonnen. In de politiek wordt gelogen. Het spreekt vanzelf dat de pers dat aan de kaak moet stellen, maar: proportionaliteit en gelijke kansen, graag! Ik zie dat u in de lijfkrant van Timmermans spreekt over een “redeneringsfout”, en dat siert u, maar eigenlijk gaat u daarmee te diep door het stof. Ik wil u niet ontmoedigen, maar qua leugen en misleiding bent u een brave lobbes, een koorknaap.

Vergelijk uzelf eens met de troepen van pakweg N-VA. Die lui liegen het behang van de muren en doen loze beloftes à volonté. Een zakenkabinet! Confederalisme! Bart De Wever wordt minister-president! Bart De Wever wordt premier! (Tiny op wintersport! Tiny in de bergen!) En bij die onzin wordt niet half zoveel gehyperventileerd als deze week bij u.

U weet hoe dat komt. Juist, de hoefijzertheorie. Ruim tien jaar geleden in de markt gezet door De Wever himself en ondertussen compleet geïntegreerd in het script van de modale analist: PVDA is even extreem en ongewenst als Vlaams Belang, maar aan de andere kant van het spectrum. Les extrêmes se touchent, vandaar: hoefijzer. Onzin, natuurlijk. Uw partij heeft een zieke verhouding met de geschiedenis - dat u Stalin niet kordaat wil veroordelen, is een schande - maar wat u concreet doet, is de stem vertolken van mensen met weinig geld. En van rijkelui zoals, jawel, Jan Colruyt, die een miljonairstaks wil. U speelt uw rol in de liberale democratie, Vlaams Belang wil de liberale democratie slopen. En uw relatie met Stalin is abject, maar u gaat tenminste niet op bedevaart naar zijn graf. In Antwerpen krijgen graven van nazicollaborateurs een vipbehandeling.

Tot slot nog dit, mijnheer Hedebouw. Ik heb dinsdag gevloekt van verontwaardiging toen ik een kras citaat las in Dag Allemaal. U weet welk citaat ik bedoel: “De doorsnee Vlaming die elke dag z’n botten afdraait, voelt zich misprezen door de elite. Ik voel die woede zelf. Ik heb de buik vol van steeds dezelfde figuren, met allemaal vijf diploma’s, die elke avond in De afspraak komen praten over de hoofden van de mensen heen.”

Ik vind dat goedkoop, ordinair, platvloers en zwaar populistisch. U ziet hem vaker dan ik, dus zou u Bart De Wever eens kunnen vragen of hij op zijn taal wil letten?

Met belastingvrije, gladde groeten

Joël De Ceulaer, senior writer